Feliks Wiktor Riedl

Feliks Wiktor Riedl (Szczęsny) (ur. 6 sierpnia 1850 w Dydyni, zm. ?) – powstaniec styczniowy, zesłaniec, pamiętnikarz, jezuita.

Życiorys

Urodził się jako syn Kazimierza Riedla zarządcy majątku Trzecieckich, a następnie sekretarza starostwa Bohorodczany i Pauliny Schiller. Miał siostrę Annę oraz braci Stanisława i Kazimierza (1841-1898, pisarza jezuickiego). Feliks Wiktor Riedl był prawdopodobnie najmłodszym uczestnikiem powstania styczniowego i (najmłodszym zesłańcem) – wziął w nim udział w wieku 13 lat – jako uczeń I klasy szkoły realnej w Samborze, gdzie ojciec był kancelistą w urzędzie. Walczył na Zamojszczyźnie i Lubelszczyźnie pod komendą Jana Żalplachty Zapałowicza, a następnie Marcina Borelowskiego. 6 września 1863 w bitwie pod Batorzem koło Kraśnika jego oddział został rozbity, a on sam odniósł rany i dostał się do niewoli. Prawdopodobnie jako najmłodsza osoba został zesłany na katorgę do Tomska, ale dzięki gubernatorowi dotarł tylko do Tobolska, skąd udało mu się wrócić.

Po powrocie z Syberii, mając 15 lat wstąpił w 1865 do zakonu jezuitów w Starej Wsi. Święcenia przyjął 16 czerwca 1869 z rąk biskupa Antoniego Monastyrskiego. Studia filozoficzne odbył w Śremie w latach 1871-1872, w 1873 w Tarnopolu. Był też studentem I roku teologii moralnej w Krakowie. Około 1880 spisał swoje wspomnienia powstańcze i zesłańcze. Pracę Wspomnienie z powstania 1863 roku i z drogi na zesłanie w 1864 roku^[1], opublikował w 1981 roku w książce Zapomniane wspomnienia profesor Eligiusz Kozłowski.

Przypisy

Bibliografia

• Maria Wrzeszcz, Pamięć Nocy Styczniowej 1863 r., Dostrzegacz biblioteczny Rok 8 Nr 5 (32) 31.12.2003.

Linki zewnętrzne

• Wspomnienia Feliksa Wiktora Riedla w bibliotece Polona