Felix Grundy

Felix Grundy
Data i miejsce urodzenia	11 września 1777 hrabstwo Berkeley
Data i miejsce śmierci	19 grudnia 1840 Nashville
prokurator generalny USA
Okres działalności	od lipca 1838 do grudnia 1839
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczno-Republikańska Partia Demokratyczna
Poprzednik	Benjamin Butler
Następca	Henry D. Gilpin

Felix Grundy (ur. 11 września 1777 w hrabstwie Berkeley, zm. 19 grudnia 1840 w Nashville) – amerykański polityk.

Życiorys

Urodził się 11 września 1777 roku na terenie hrabstwa Berkeley, a trzy lata później jego rodzina przeniosła się do Kentucky^[1]. Uczęszczał do szkoły w Bardstown, a następnie studiował nauki prawne, został przyjęty do palestry i otworzył prywatną praktykę^[2]. W latach 1800–1805 zasiadał w legislaturze stanowej Kentucky, a rok po zakończeniu kadencji został wybrany do stanowego Sądu Najwyższego^[2]. W 1807 roku zrezygnował z funkcji i przeniósł się do Nashville^[1]. W 1810 roku został wybrany Izby Reprezentantów, z ramienia Partii Demokratyczno-Republikańskiej, gdzie zasiadał do czasu rezygnacji w roku 1814^[2]. W latach 1819–1825 ponownie zasiadał w legislaturze stanowej iw czasie kadencji przyczynił się do polubownego ustalenia granicy pomiędzy Kentucky a Tennessee^[2]. W 1829 roku wygrał wybory uzupełniające do Senatu, mające obsadzić wakat po rezygnacji Johna Eatona^[2]. W 1838 roku zrezygnował z mandatu, gdyż prezydent Martin Van Buren zaproponował mu objęcie stanowiska prokuratora generalnego^[1]. Rok później zrezygnował ze stanowiska w rządzie federalnym, na rzecz ponownego wyboru do izby wyższej Kongresu^[1]. Mandat senatora sprawował do śmierci, która nastąpiła 19 grudnia 1840 roku w Nashville^[1].

Przypisy

Prokuratorzy generalni Stanów Zjednoczonych Edmund Jenings Randolph William Bradford Charles Lee Levi Lincoln John Breckinridge Caesar Augustus Rodney William Pinkney Richard Rush William Wirt John M. Berrien Roger Brooke Taney Benjamin Franklin Butler Felix Grundy Henry D. Gilpin John J. Crittenden Hugh S. Legare John Nelson John Y. Mason Nathan Clifford Isaac Toucey Reverdy Johnson John J. Crittenden Caleb Cushing Jeremiah S. Black Edwin M. Stanton Edward Bates James Speed Henry Stanbery William M. Evarts Ebenezer R. Hoar Amos T. Akerman George Henry Williams Edwards Pierrepont Alphonso Taft Charles Devens Wayne MacVeagh Benjamin H. Brewster Augustus Hill Garland William H. H. Miller Richard Olney Judson Harmon Joseph McKenna John W. Griggs Philander C. Knox William Henry Moody Charles Joseph Bonaparte George W. Wickersham James Clark McReynolds Thomas Watt Gregory Alexander Mitchell Palmer Harry M. Daugherty Harlan Fiske Stone John G. Sargent William D. Mitchell Homer Stille Cummings Frank Murphy Robert Houghwout Jackson Francis Biddle Tom C. Clark James Howard McGrath James P. McGranery Herbert Brownell William P. Rogers Robert F. Kennedy Nicholas Katzenbach Ramsey Clark John N. Mitchell Richard Kleindienst Elliot Richardson William Saxbe Edward H. Levi Griffin Bell Benjamin Civiletti William French Smith Edwin Meese Dick Thornburgh William P. Barr Janet Reno John Ashcroft Alberto Gonzales Michael Mukasey Eric Holder Loretta Lynch Jeff Sessions William P. Barr

Gabinet Martina Van Burena (1837-1841) Prezydent Martin Van Buren Wiceprezydent Richard Johnson Szefowie departamentów Dyplomacja: John Forsyth – Skarb: Levi Woodbury– Wojna: Joel R. Poinsett – Sprawiedliwość: Benjamin F. Butler Felix Grundy Henry D. Gilpin- Poczta: Amos Kendall John M. Niles – Marynarka Wojenna: Mahlon Dickerson James K. Paulding