Ferdynand Herok

Ferdynand Herok (ur. 15 maja 1911 w Ligocie, zm. 25 listopada 1998) – polski pedagog, działacz społeczny w okresie PRL, wiceminister oświaty (1959-1965)

Życiorys

W 1930 ukończył 3-letnie Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Pszczynie, w 1936 Wyższy Kurs Nauczycielski w Katowicach, w 1938 3-letni Instytut Pedagogiczny w Katowicach, a w latach 1941-1945 Wydział Filozoficzny tajnego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

W latach 1930-1939 pracował jako nauczyciel w Chybiu. Równolegle był w latach 1933-1936 powiatowym referentem przysposobienia rolniczego. Podczas II wojny światowej pracownik biurowy w Kolei Wschodniej (Ostbahn) w Łuczycach koło Krakowa w Generalnej Guberni. Po zakończeniu wojny pracował jako wizytator - naczelnik w szkolnictwie zawodowym przemysłu węglowego (1945-1949). Od lutego do września 1949 szef Wydziału Polityczno-Wychowawczego oraz zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych w Wojewódzkiej Komendzie Powszechnej Organizacji „Służba Polsce” w Katowicach. Następnie kierownik Wydziału Szkoleniowego i sekretarz Okręgowej Rady Związków Zawodowych w Katowicach (1949-1951) oraz kurator Okręgu Szkolnego Katowickiego (1951-1958).

W latach 1959-1965 był podsekretarzem stanu (wiceministrem) w Ministerstwie Oświaty. Przez następne 5 lat (1966-1971) był urzędującym wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (zastępował wówczas marszałka Sejmu Czesława Wycecha w bieżącym kierowaniu organizacją). W 1972 przeszedł na emeryturę.

Bezpośrednio po wojnie członek Polskiej Partii Socjalistycznej, następnie członek Polskiej Partii Robotniczej (1947-1948) oraz PZPR (od 1948). Członek Komisji Oświaty KC PZPR (od 1953). Wieloletni członek Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach (od 1952). Kierownik Wydziału Oświaty Prezydium WRN (1952-1959).

Działał także w szeregu innych organizacji społecznych i gremiach kolegialnych, był między innymi członkiem Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk (członek Prezydium od 1966), członkiem Rady ds. Ludzi Starszych, Inwalidów i Osób Niepełnosprawnych przy Radzie Ministrów (członek Prezydium od 1983), członkiem Komitetu do spraw Radia i Telewizji (od 1961), przewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Katowicach, członkiem Zarządu Głównego Związku Nauczycielstwa Polskiego, członkiem Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża, członkiem Prezydium Zarządu Głównego Ligi Obrony Kraju, przewodniczącym Zarządu Głównego Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów (od 1972), wiceprzewodniczącym Rady Głównej Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich, prezesem Polskiego Związku Szachowego (1960-1962), członkiem Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu, przewodniczącym Komitetu do Walki z Alkoholizmem (w Katowicach), członkiem Prezydium Rady Krajowej Społecznego Funduszu Odbudowy Stolicy, członkiem Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa.

Autor ponad 200 artykułów, głównie z zakresu problematyki pedagogicznej, opublikowanych w czasopismach krajowych, między innymi w Trybunie Robotniczej, Nowych Drogach, Przeglądzie Zachodnim, Chowannie, Problemach Opiekuńczo-Wychowawczych, Przyrodzie Polskiej.

Odznaczenia

Bibliografia

  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 400
  • Informacje w BIP IPN