Fernando Hierro

Fernando Hierro

(c) Tasnim News Agency, CC BY 4.0
Pełne imię i nazwisko	Fernando Ruiz Hierro
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1968 Vélez-Málaga
Wzrost	188 cm
Pozycja	obrońca, pomocnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1987–1989 Real Valladolid 58 (3) 1989–2003 Real Madryt 439 (102) 2003–2004 Ar-Rajjan SC 19 (3) 2004–2005 Bolton Wanderers 29 (1) W sumie: 545 (109)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1989–1990  Hiszpania U-21 5 (2) 1989–2002  Hiszpania 89 (29) W sumie: 94 (31)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2014–2015 Real Madryt (asystent) 2016–2017 Real Oviedo 2018 Hiszpania (tymczasowo)

Fernando Hierro (ur. 23 marca 1968 w Vélez-Málaga) – hiszpański piłkarz występujący na pozycji środkowego obrońcy, chociaż zdarzało mu się także grywać jako defensywny pomocnik. Były dyrektor sportowy Hiszpańskiej Federacji Piłkarskiej.

Kariera klubowa

Fernando Hierro zawodową karierę rozpoczynał w 1987 roku w Realu Valladolid. W Primera División zadebiutował w wygranym 1:0 meczu z Espanyolem Barcelona, pierwszego gola dla swojego zespołu uzyskał natomiast 27 marca 1988 w pojedynku z RCD Mallorca. W trakcie dwóch sezonów spędzonych w Valladolid Hierro rozegrał 57 ligowych spotkań i w 1989 roku razem z zespołem dotarł do finału Pucharu Króla.

Latem 1989 roku Hierro za rekordową wówczas sumę 135 milionów peset odszedł do Realu Madryt, mimo iż wcześniej był bliski przejścia do Atlético Madryt. W ekipie „Królewskich” hiszpański zawodnik ligowy debiut zaliczył 3 września, a Real wygrał wówczas ze Sportingiem Gijón 2:0. W debiutanckim sezonie w barwach madryckiej drużyny Hierro strzelił siedem goli w 37 występach i sięgnął po tytuł mistrza Hiszpanii. Podczas rozgrywek 1990/1991 nowym trenerem Realu został Radomir Antić, który zaczął wystawiać Hierro do gry w środku pomocy. W sezonie 1991/1992 Hiszpan w 37 ligowych meczach zdobył 21 goli i zajął drugie miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców tracąc do zwycięzcy Manolo sześć trafień. W późniejszym czasie Hierro jeszcze cztery razy wywalczył mistrzostwo kraju, w 1995, 1997, 2001 i 2003 roku. Oprócz tego w 1998, 2000 i 2002 roku zwyciężył w rozgrywkach Ligi Mistrzów, w 1998 roku wygrał też Superpuchar Europy, a w 2002 roku zdobył Superpuchar Europy i Puchar Interkontynentalny. Przez czternaście sezonów spędzonych w Realu Madryt Hierro w Primera División rozegrał 439 pojedynków i zdobył w nich 102 gole, a w latach 2001–2003 był kapitanem zespołu „Królewskich”.

Po zakończeniu sezonu 2002/2003 Hierro miał przedłużyć swój kontrakt z Realem, jednak działacze tego klubu nie podpisali z nim nowej umowy. Hiszpański piłkarz wyjechał następnie do Kataru, gdzie został graczem drużyny Ar-Rajjan SC. Następnie powrócił do Europy i trafił do Boltonu Wanderers. W Premier League zadebiutował 21 sierpnia 2004 roku w przegranym 2:0 wyjazdowym meczu z Fulham. 15 maja 2005 roku Hierro poinformował o zakończeniu swojej piłkarskiej kariery.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Hiszpanii Hierro zadebiutował 20 sierpnia 1989 roku w wygranym 1:0 towarzyskim meczu z Polską. Pierwszego gola strzelił natomiast 19 grudnia 1990 roku, a Hiszpanie wygrali wówczas z Albanią 9:0. Razem z drużyną narodową Hierro uczestniczył kolejno w Mistrzostwach Świata 1990, Mistrzostwach Świata 1994, Mistrzostwach Europy 1996, Mistrzostwach Świata 1998, Mistrzostwach Europy 2000 oraz Mistrzostwach Świata 2002, jednak na żadnym z tych turniejów Hiszpanie nie zajęli medalowego miejsca. Od 1998 do 2002 roku Hierro był kapitanem reprezentacji swojego kraju, dla której łącznie rozegrał 89 spotkań i strzelił 29 bramek.

Kariera trenerska

W 2018 roku w trybie nagłym został nowym selekcjonerem reprezentacji Hiszpanii tuż przed Mundialem, gdyż jego poprzednik Julen Lopetegui podpisał trenerski kontrakt z Realem Madryt. Pod jego wodzą Hiszpanie wzięli udział na Mistrzostwach Świata w Rosji. Tam wygrali grupę B z pięcioma punktami remisując 2 mecze (3:3 z Portugalią i 2:2 z Marokiem) oraz wygrywając 1:0 z Iranem. Odpadli w 1/8 finału niespodziewanie przegrywając z gospodarzami turnieju - Rosjanami. "La Furia Roja" zagrała bardzo słabe spotkanie. Prezentując swój charakterystyczny styl gry z wymianą ogromnej ilości podań tzw. "Tiki Taka" pobili rekord ilości zagrań w jednym meczu (1006), lecz odbyli najnudniejsze spotkanie mistrzostw i przegrali z o wiele niżej notowanym rywalem skupionym na defensywie 3:4 po rzutach karnych, remisując w regulaminowym czasie gry 1:1. Spotkanie obnażyło braki skuteczności w ekipie byłych mistrzów świata. Zarówno Hierro jak i prezes związku hiszpańskiej piłki nożnej Luis Rubiales, nie udzielali żadnych informacji na temat zmiany selekcjonera kadry narodowej. Po upływie tygodnia, 8 lipca Hierro zrezygnował z prowadzenia reprezentacji, a także nie przyjął również propozycji powrotu na stanowisko dyrektora sportowego hiszpańskiej federacji, jaką pełnił przed objęciem posady trenera tłumacząc, że chce szukać nowych wyzwań, prawdopodobnie poza granicami kraju^[1]. Tym samym stał się siódmym w historii szkoleniowcem, który kierował zespołem Hiszpanii przez okres jedynie czterech meczów i trzecim wygrywającym spośród tych czterech gier tylko jedną. Wcześniej tak słaby bilans osiągnęli Luis Iribarren Cavanilles w latach 1953–1954 oraz Eduardo Toba w latach 1968–1969.

Osiągnięcia

Real Madryt

• Mistrzostwo Hiszpanii: 1989/90, 1994/95, 1996/97, 2000/01, 2002/03
• Puchar Króla: 1992/93
• Superpuchar Hiszpanii: 1990, 1993, 1997, 2001
• Liga Mistrzów: 1997/98, 1999/2000, 2001/02
• Superpuchar Europy: 2002
• Puchar Interkontynentalny: 1998, 2002

Al-Rayyan

• Puchar Emira Kataru: 2003/04

Przypisy

Bibliografia

• Fernando Hierro w bazie National Football Teams (ang.)
• Profil zawodnika w bazie BDFutbol (ang.)
• Profil trenera w bazie BDFutbol (ang.)
• Profil na stronie touchline.onthespot.co.uk
• Występy w reprezentacji na stronie rsssf.com
• Biografia na stronie realmadrid.pl