Fiat CR.44
| ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Włochy | |
| Producent | Fiat | |
| Typ | Samolot myśliwski/Bombowiec nurkujący | |
| Konstrukcja | metalowa | |
| Załoga | 1 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 1 x silnik rzędowy Fiat A.44 RC.15/45 | |
| Moc | 2800 KM (startowa) | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 15,6 m | |
| Długość | 14,21 m | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 600-660 km/h | |
| Pułap praktyczny | 15 600 m | |
| Dane operacyjne | ||
| Uzbrojenie | ||
| 4 x Karabin maszynowy Breda-SAFAT kalibru 12,7 mm 2 x działko kalibru 20 mm 500 kg bomb (maksymalnie) | ||
| Użytkownicy | ||
| Włochy | ||
Fiat CR.44 – niezrealizowany projekt włoskiego samolotu myśliwskiego z początku lat 40. XX wieku, mogący również pełnić rolę szybkiego bombowca nurkującego.
Historia
W latach 30. XX wieku włoskie wytwórnie lotnicze nie dysponowały silnikami rzędowymi o dużej mocy, mogącymi wyraźnie poprawić osiągi istniejących i nowo projektowanych samolotów. Na przełomie lat 30. i 40. inżynier Antonio Fessia z Ufficio Tecnico Motori Aviazione (UTMA), biura konstrukcyjnego silników lotniczych wytwórni Fiat, zapoczątkował prace nad nowymi silnikami. Jednym z nich był silnik rzędowy A.44 RC.15/45. Miała być to najmocniejsza jednostka napędowa zaprojektowana w UTMA, 32-cylindrowy silnik w układzie leżącego H o pojemności skokowej 69,4 l. W konstrukcji A.44 zakładano wykorzystanie czterech bloków cylindrów ze słabszej jednostki A.38. Całość miała ważyć 1500 kg i osiągać moc startową rzędu 2800 KM i moc maksymalną na wysokości 1500 - 4500 m wynoszącą 2400 KM. W kwietniu 1941 roku, dysponując w perspektywie nowym silnikiem, inżynier Celestino Rosatelli z Fiata rozpoczął prace projektowe nad nowym, całkowicie metalowym samolotem mającym być napędzanym jednostką A.44. Zaprojektowano duży samolot myśliwski w układzie wolnonośnego dolnopłata, napędzanego dwoma trójłopatowymi śmigłami przeciwbieżnymi o średnicy 3,85 m. Płatowiec miał krytą, kroplową kabinę, długą podkadłubową wannę mieszczącą chłodnice cieczy, chowane podwozie z kółkiem ogonowym oraz klasyczne usterzenie. Golenie podwozia głównego chowały się w kierunku do tyłu i skrywane były niecałkowicie w niewielkich gondolach. Maszyna miała posiadać również silne uzbrojenie strzeleckie. Przewidywano instalację czterech karabinów maszynowych Breda-SAFAT kalibru 12,7 mm, mieszczących się w skrzydle, pomiędzy kadłubem a gondolą podwozia (po dwa z każdej strony) oraz dwóch działek kalibru 20 mm, również umieszczonych w skrzydle, ale na zewnątrz od gondoli podwozia. Planowano również umieścić pod kadłubem zaczep dla pojedynczej bomby o masie do 500 kg. Z takim uzbrojeniem samolot mógł pełnić rolę maszyny myśliwskiej oraz szybkiego bombowca nurkującego. Przewidywana była również wersja dwumiejscowa, mogąca pełnić rolę samolotu rozpoznawczego lub bombowo-torpedowego. 8 września 1943 roku rząd Pietra Badoglia ogłosił zawieszenie broni z aliantami, tym samym dalsze prace zostały wstrzymane, a cały projekt pozostał jedynie na papierze.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Leszek A. Wieliczko, Nieznane myśliwce Regia Aeronautica (1938-1943), „Lotnictwo”, nr 5 (2016), s. 86-98, ISSN 1732-5323.
| ||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY-SA 2.5
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
