Figówka czerwonobroda

Figówka czerwonobroda
Cyclopsitta edwardsii
Oustalet, 1885
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

papugowe

Rodzina

papugi wschodnie

Podrodzina

damy

Plemię

Loriini

Rodzaj

Cyclopsitta

Gatunek

figówka czerwonobroda

Synonimy
  • Cyclopsittacus Edwardsii Oustalet, 1885[1]
  • Psittaculirostris edwardsii (Oustalet, 1885)[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Jajo figówki czerwonobrodej

Figówka czerwonobroda[4] (Cyclopsitta edwardsii) – gatunek małego ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Jest spotykana w wilgotnych lasach w północno-środkowej i północno-wschodniej Nowej Gwinei. Dorosłe samce są zwykle zielone z czerwoną piersią i policzkami, żółtymi piórami na uszach i żółtawym czubkiem głowy.

Taksonomia

Figówka czerwonobroda została pierwszy raz opisana przez francuskiego zoologa Émile Oustaleta w 1885[5] i nazwana na cześć francuskiego naturalisty Alphonse Milne-Edwardsa[6]. Jest jednym z siedmiu gatunków w rodzaju Cyclopsitta[4]. Nie wyróżnia się podgatunków[1][7].

Morfologia

Mała papuga o krępej budowie ciała z krótkim ogonem, mierząca 18 cm długości. Dorosły samiec ma jasnozielone skrzydła, grzbiet i ogon. Pióra na policzkach i pokrywy uszne są długie i wąskie, co nadaje twarzy kryziasty wygląd. Pióra na policzkach są czerwone, natomiast pokrywy uszne złoto-żółte. Gardło i pierś są czerwone z ciemnym niebiesko-czarnym pasmem powyżej piersi. Dziób jest ciemny, szaro-czarny, oczy (tęczówki) czerwone. Stopy są ciemne, szare. Dorosłe samice są podobne do samców, jednak mają szersze niebiesko-czarne pasmo na zielono-żółtej piersi. Młode ptaki są podobne do samic[8][9].

Występowanie

Zasięg występowania figówki czerwonobrodej jest ograniczony do północno-środkowej i północno-wschodniej Nowej Gwinei[1], gdzie jest znajdowana od Zatoki Yos Sudarso i miasta Vanimo po zatokę Huon na wschodzie. Jej siedlisko to nizinne wilgotne lasy i obszary po wykarczowanych lasach[8][9].

Zachowanie

Ptaki żyją pojedynczo lub w parach, pomimo że mogą zbierać się w grupy do 35 osobników na drzewach owocowych[9]. Ich zielone upierzenie czyni je trudnymi do zauważenia na drzewie wśród bujnych liści. Zaobserwowano, że czasem żywią się razem z figówkami zmiennymi, ptakami z rodzaju Ptilinopus, miodojadami oraz szpakami[8]. Ich pożywienie stanowią głównie owoce, w tym figi. Gnieżdżą się w małych wgłębieniach, wysoko w dużych drzewach, choć o tym aspekcie ich zachowania wiadomo niewiele[8].

Wydaje wysokie odgłosy, takie jak screett lub zseet[8], oraz krótkie, ostre ks, opisywane jako odgłos monety rzucanej na beton[10][9].

Status

IUCN uznaje figówkę czerwonobrodą za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako lokalnie pospolity lub bardzo pospolity. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku, BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny[3].

Gatunek został wymieniony w II załączniku konwencji CITES[11].

Przypisy

  1. a b c Edwards's Fig-parrot (Psittaculirostris edwardsii). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2020-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
  2. Psittaculirostris edwardsii, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2022-10-16] (ang.).
  3. a b Cyclopsitta edwardsii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  4. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Loriini Selby, 1836 (Wersja: 2022-09-13). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-10-08].
  5. E. Oustalet. Note sur un perroquet & sur un pigeon Goura de la cote septentrionale de la Nouvelle-Guinée. „Annales des sciences naturelles”. ser. 3, t. 19 (3), s. 1–4, 1885. (fr.). 
  6. James A. Jobling: The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. Londyn: Christopher Helm, 2010, s. 143. ISBN 978-1-4081-3326-2. [dostęp 2020-09-29].
  7. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-09-29]. (ang.).
  8. a b c d e Forshaw, Joseph M. i Cooper, William T.: Parrots of the World. Wyd. 2. Melbourne: Landsdowne Editions, 1978, s. 166. ISBN 0-7018-0690-7.
  9. a b c d Volume 1: Non-passerines. W: Brian J. Coates: The Birds of Papua New Guinea. Alderley, Qld: Dove, 1985, s. 329–330. ISBN 0-9590257-0-7.
  10. Diamond JM: Avifauna of the Eastern Highlands of New Guinea. Cambridge, Mass: Nutall Ornithological Club, 1972, s. 1–438, seria: Publications of the Nuttall Ornithological Club 12.
  11. Psittaculirostris edwardsii. [w:] Species+ [on-line]. UNEP-WCMC, CITES Secretariat. [dostęp 2022-10-16]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Psittaculirostris edwardsii MHNT.ZOO.2010.11.148.30.jpg
Autor: , Licencja: CC BY-SA 4.0
Eggs of Edwards's fig parrot collection of Jacques Perrin de Brichambaut.
Psittaculirostris edwardsii.jpg
Autor: http://www.birdphotos.com, Licencja: CC BY 3.0
Edwards's Fig-parrot, also known as the Scarlet-cheeked Fig-parrot (Psittaculirostris edwardsii).