Finały NBA 1993

Logo finałów NBA 1993

Finały NBA w 1993 rozegrano w dniach 9-20 czerwca 1993 roku. Spotkali się w nich mistrzowie Konferencji Wschodniej - Chicago Bulls oraz Konferencji Zachodniej - Phoenix Suns.

W drodze do finału Bulls pokonali kolejno: Atlanta Hawks 3-0, Cleveland Cavaliers 4-0 i w finale Konferencji New York Knicks 4-2. Natomiast Suns zwyciężyli: Los Angeles Lakers 3-2, San Antonio Spurs 4-2 i w finale konferencji Seattle SuperSonics 4-3.

Mecze rozgrywano w formule 2-3-2. Przewagę własnej hali miała drużyna Suns.

Tytuł mistrza NBA, po raz trzeci z rzędu, zdobyła drużyna Chicago Bulls, zwyciężając Phoenix Suns 4-2.

Tytuł MVP Finałów, po raz pierwszy w historii ligi trzeci raz z rzędu, zdobył Michael Jordan, zdobywając przeciętnie w meczu 41,0 pkt., 6,3 ast. i 8,5 zb.

Finał ten przeszedł do historii jako jeden z najwspanialszych w dziejach NBA. Starcie dwóch indywidualności będących u szczytu kariery - Michaela Jordana i Charlesa Barkleya (poza boiskiem bliskich przyjaciół) - przyniosło efekt w postaci efektownych pojedynków i nadzwyczaj wysokiego poziomu gry.

Dwaj uczestnicy tych finałów: Oliver Miller i Richard Dumas (obaj w barwach Phoenix Suns) grali później w polskiej lidze, w MKS Pruszków.

Składy drużyn

Mecz 1.

(c) Steve Lipofsky at basketballphoto.com, CC-BY-SA-3.0

Michael Jordan MVP finału 1993

9 czerwca 1993 r. w America West Arena w Phoenix.

Bulls dominowali przez prawie cała pierwszą połowę meczu. Znakomita gra Granta i Pippena przyniosła prowadzenie 44-24. Pod koniec pierwszej części ożywił się Barkley, dzięki czemu przewaga Byków stopniała do 11 punktów. Trzecia kwarta to dalsze odrabianie strat przez Suns, co doprowadziło do wyniku 73-69 na koniec kwarty. Czwarta kwarta to jednak popis Jordana, który zdobył wtedy 14 punktów i kontrolował wynik do końca.

Wynik

Statystyki

Mecz 2.

11 czerwca 1993 r. w America West Arena w Phoenix.

Charles Barkley w drugim meczu chciał odpokutować dość słabą grę w poprzednim spotkaniu. Pierwsza kwarta była jego popisem, dzięki czemu Słońca prowadziły 29-28. Ale druga kwarta to z kolei skuteczna gra Jordana i Granta, co wobec wyjątkowej nieskuteczności Suns doprowadziło do 14-punktowej przewagi tuż przed przerwą. 3 kwarta to pojedynek strzelecki obu gwiazd i prawie wyrównanie wyniku. Na początku ostatniej odsłony Słońca wyszły nawet na prowadzenie, ale zmęczony Barkley nie był w stanie dać z siebie więcej, Byki szybko przejęły inicjatywę i nie oddały prowadzenia do końca meczu. Barkley i Jordan zdobyli po 42 punkty, ale sir Charles okupił to kontuzją łokcia. Scottie Pippen zaliczył tu triple-double.

Wynik

Statystyki

Mecz 3.

Charles Barkley, MVP sezonu zasadniczego 1992-93

13 czerwca 1993 r. w Chicago Stadium w Chicago.

Ten mecz przeszedł do historii finałów NBA, jako jeden z najbardziej zaciętych. Po raz pierwszy od 1976 r. (wtedy również Phoenix Suns grali z Boston Celtics, a w meczu w barwach Suns grał obecny trener - Paul Westphal) do rozstrzygnięcia potrzebne były aż trzy dogrywki, a Kevin Johnson pobił rekord finałów, przebywając na boisku 62 minuty. Podczas meczu dobrze zagrali dotychczas zawodzący gracze pierwszej piątki Suns, zwłaszcza Kevin Johnson i Dan Majerle. Zawiódł za to nieco Michael Jordan, który w ostatniej kwarcie trafił zaledwie 1 rzut na 10 oddanych. Bez wątpienia było to główną przyczyną, że Byki nie odniosły trzeciego kolejnego zwycięstwa. Skuteczni byli za to gracze Suns, którzy wykorzystali nieco słabszą dyspozycję zawodników z Chicago i odnieśli swe pierwsze zwycięstwo w finałach.

Wynik

Statystyki

Mecz 4.

16 czerwca 1993 r. w Chicago Stadium w Chicago.

Tego dnia z kolei Michael Jordan czuł potrzebę odkupienia słabszej gry w poprzednim spotkaniu. Lider Bulls rzucał z niesamowitą skutecznością - w pierwszej połowie 70%, zdobywając 33 punkty. W drugiej połowie nieco zwolnił, ale dołożył następne 22 punkty i jako czwarty gracz w historii finałów NBA przekroczył 50 punktów w meczu. W drużynie przeciwnej wyróżnili się Dan Majerle, który trafił 6 z 8 rzutów za 3 oraz Charles Barkley, który zaliczył triple-double.

Wynik

Statystyki

Mecz 5.

18 czerwca 1993 r. w Chicago Stadium w Chicago.

Kevin Johnson, podstawowy rozgrywający Suns

Rewelacyjna postawa Jordana w poprzednim meczu i perspektywa rychłego zwycięstwa w finale nieco uśpiła drużynę z Chicago, za to pobudziła Słońca. Już pierwsza kwarta pokazała, że tego dnia faworyt jest tylko jeden - zmobilizowani przez Barkleya Suns. Byki ożywiły się tylko na chwilę w drugiej kwarcie, doprowadzając nawet do prowadzenia, ale przeciwnicy szybko z powrotem przejęli inicjatywę. Właściwie tylko MJ i John Paxson zagrali na dobrym poziomie. Pozostała część drużyny Bulls spisała się fatalnie - np. Grant zdobył tylko 1 punkt w meczu. Michael Jordan zdobywając w czwartym kolejnym meczu ponad 40 punktów pobił kolejny rekord NBA.

Wynik

Statystyki

Mecz 6.

20 czerwca 1993 r. w America West Arena w Phoenix.

Szósty mecz to przewaga Bulls od samego początku. Zawodnicy imponowali zwłaszcza skutecznością w rzutach za 3 pkt. (łącznie 11 trafionych - rekord finałów). 9-punktowa przewaga na starcie czwartej kwarty została niespodziewanie szybko roztrwoniona przez wyjątkową nieskuteczność - zawodnicy z Chicago przez połowę kwarty nie potrafili zdobyć choć jednego punktu, a w całej odsłonie zdobyli ich zaledwie 12 (z czego 9 Jordan). Potrafili jednak zdobyć te najważniejsze punkty - na niecałe 4 sekundy przed końcem trójkę dającą tytuł trafił John Paxson, a ostatni rzut Johnsona zablokował Grant.

Wynik

Statystyki