Folklor polski

Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca „Mazowsze”, zespół artystyczny odwołujący się do tradycji polskiej muzyki i tańca ludowego

Folklor polski – symboliczno-artystyczna dziedzina polskiej kultury ludowej. Przybiera niejednolite formy w zależności od grupy społecznej i regionu etnograficznego.

Do folkloru danej okolicy zalicza się taką twórczość ludową, jak tańce, muzykę, instrumenty, gwarę, pieśni, stroje, rękodzieło (ceramikę, tkactwo, kowalstwo), budownictwo.

Badania nad folklorem polskim zaczynają się w XIX wieku i są związane z walką o utrzymanie świadomości narodowej (zob. też: pozytywizm w Polsce, praca u podstaw). Hugo Kołłątaj w 1802 opracował pierwszy polski program badań nad folklorem, ale wzrost zainteresowania tą dziedziną nastąpił głównie w drugiej połowie tego wieku. Znaczący badacze tego okresu to Zorian Dołęga-Chodakowski, Oskar Kolberg, Jan Karłowicz, Erazm Majewski, Zygmunt Gloger, Lucjan Malinowski, Władysław Siarkowski, Jan Świętek, Seweryn Udziela. Materiały gromadzili także pisarze i etnografowie-amatorzy (m.in. Kazimierz Władysław Wóycicki, Żegota Pauli, Karol Baliński, Lucjan Siemieński).

W okresie międzywojennym rozwinęły się badania folkloru regionalnego, wyodrębniono także folklor grup społecznych (folklor chłopski, folklor robotniczy).

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Herb Polski.svg
Uproszczony obraz godła Polski; oficjalne godło: Coat of arms of Poland-official.png
„Mazowsze” w Sejmie RP.JPG
Autor: Sejm RP, Licencja: CC BY 2.0
Warszawa, zespół „Mazowsze” w Sejmie RP.