Ford Taunus
Ford Taunus – samochód osobowy klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Ford jako seria 17/20/26M w latach 1957 – 1971 oraz klasy średniej produkowany w latach 1939 – 1994.
Pierwsza generacja
 Ford Taunus I | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany | Kwiecień 1939 |
| Okres produkcji | 1939 – 1942 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca | Ford Taunus 12/15M II |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2-drzwiowy sedan |
| Skrzynia biegów | 3-biegowa manualna |
| Długość | 4080 mm |
| Szerokość | 1485 mm |
| Wysokość | 1600 mm |
| Rozstaw osi | 2387 mm |
| Masa własna | 830-1040 kg |
| Liczba miejsc | 5 |
Ford Taunus I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1939 roku.
Pierwsza generacja Taunusa otrzymała kod fabryczny G93A. Samochód zyskał przydomek Buckeltaunus (niem. garbaty Taunus). Pojazd był dwudrzwiową limuzyną z karoserią całkowicie stalową, o konstrukcji półsamonośnej (rama platformowa zespawana z resztą karoserii). Pod maską znalazł się 4-cylindrowy, rzędowy, benzynowy, czterosuwowy, dolnozaworowy o pojemności 1172 cm³ i mocy max. 34 KM (moc stała 30 KM). Zawieszenia było zależne z poprzecznymi resorami piórowymi. Prędkość podróżna 85 km/h, chwilowo dopuszczalna 105 km/h[1].
Wznowienie produkcji
Po wojnie Ford wznowił w zakładach w Kolonii produkcję tego modelu z niewielkimi zmianami konstrukcyjnymi. Produkowany w latach 1949-1951 Taunus miał oznaczenie wewnętrzne G73A. Ten model występował w wersjach Standard, Spezial i de Luxe, w późniejszych egzemplarzach (oprócz wersji Standard) zastosowano zmienioną atrapę przednią. Model powojenny występował również w karoserii 4-drzwiowej, jako kombi, furgon i kabriolet[2].
Silnik
- L4 1.2l Sidevalve
Druga generacja
Seria 12/15M
 Ford Taunus 12/15M II | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany | Marzec 1952 |
| Okres produkcji | 1952 – 1962 (12M) |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | Ford Taunus I |
| Następca | Ford Taunus 12/15M III |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów | 3-biegowa manualna |
| Długość | 4060 mm |
| Szerokość | 1580 mm |
| Wysokość | 1500 mm |
| Rozstaw osi | 2489 mm |
| Masa własna | 850-930 kg |
| Liczba miejsc | 5 |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
Ford Taunus 12/15M II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1952 roku.
Prezentując drugą generację modelu Taunus, niemiecki oddział Forda zdecydował się podzielić ją na dwie niezależne linie modelowe będące de facto pojazdami odrębnych klas, kierowanych do różnego grona docelowych odbiorców. Gama 12/15M pełniła funkcję mniejszych, średniej wielkości samochodów będących odpowiedzią na model Opel Olympia. Stylistyka Taunusa 12/15M pierwszej generacji wyróżniała się charakterystycznymi, obłymi kształtami nazywanymi potocznie ponton[3].
15M
W czasie gdy model 12M pełnił funkcję bardziej przystępnego cenowo, wersja 15M wyróżniała się bogatszym wyposażeniem standardowym, innymi barwami nadwozia oraz większą liczbą chromowanych elementów ozdobnych[4].
Silniki
- L4 1,2 l Ford Sidevalve
- L4 1,5 l Ford Sidevalve
Seria 17M
 Ford Taunus 17M II | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany | Sierpień 1957 |
| Okres produkcji | 1957 – 1960 |
| Miejsce produkcji | |
| Następca | Ford Taunus 17M III |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów | 3-biegowa manualna |
| Długość | 4375 mm |
| Szerokość | 1670 mm |
| Wysokość | 1500 mm |
| Rozstaw osi | 2604 mm |
| Masa własna | 1010-1110 kg |
| Liczba miejsc | 5 |
Ford Taunus 17M II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1957 roku.
Linia modelowa 17M uzupełniła gamę drugiej generacji Forda Taunusa 6 lat później od mniejszego modelu 12/15M, przyjmując zupełnie inną koncepcję. Pojazd był znacznie większy, zaliczając się do klasy wyższej.
Stylistyka została utrzymana w inspiracji wyglądem oferowanych wówczas pełnowymiarowych limuzyn Forda na rynku Ameryki Północnej[5], nawiązując szczególnie do modelu Fairlane. W ten sposób, charakterystycznymi cechami wyglądu były przetłoczenia na bocznych panelach, strzelisty kształt nadkoli oraz dwukolorowe malowanie nadwozia[6].
Silniki
- L4 1,7 l
Trzecia generacja
Seria 12M
.JPG) Ford Taunus 12M III | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany | Styczeń 1959 |
| Okres produkcji | 1959 – 1962 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | Ford Taunus 12/15M I |
| Następca | Ford Taunus 12M IV |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów | 3-biegowa manualna |
| Długość | 4060 mm |
| Szerokość | 1580 mm |
| Wysokość | 1500 mm |
| Rozstaw osi | 2489 mm |
| Masa własna | 850-930 kg |
| Liczba miejsc | 5 |
.JPG)
Ford Taunus 12M III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1959 roku.
Prezentując trzecią generację mniejszej linii modelowej Taunusa, producent zdecydował się zrezygnować z produkcji droższej 15M na rzecz jednej, 12M. Samochód był de facto głęboko zmodernizowanym poprzednikiem, dzieląc z nim płytę podłogową, rozwiązania techniczne i bryłę. Pod kątem stylistycznym pojawił się zupełnie nowy wygląd pasa przedniego, z dużą, chromowaną atrapą chłodnicy. Gruntownie przestylizowano także tylną część nadwozia, a także wystrój kokpitu[7].
Silniki
- L4 1,2 l Ford Sidevalve
- L4 1,5 l Ford Sidevalve
Seria 17M
.jpg) Ford Taunus 17M III | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany | Wrzesień 1960 |
| Okres produkcji | 1960 – 1964 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | Ford Taunus 17M II |
| Następca | Ford Taunus 17/20M IV |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów | 3 i 4-biegowa manualna |
| Długość | 4452 mm |
| Szerokość | 1670 mm |
| Wysokość | 1450 mm |
| Rozstaw osi | 2630 mm |
| Masa własna | 940-1015 kg |
| Liczba miejsc | 5 |
.jpg)
Ford Taunus 17M III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1960 roku.
Kolejna odsłona większej linii modelowej 17M powstała od podstaw jako nowa generacja, zyskując awangardową stylistykę według nowej koncepcji niemieckiego oddziału Forda[8]. Sylwetka zyskała obłe, smukłe kształty, a pas przedni zdobiły wąsko rozstawione, owalnego kształtu reflektory. Tuż pod nim osadzona została chromowana atrapa chłodnicy, z kolei tył został zaokrąglony i zyskał smukłe proporcje z charakterystycznymi, opadającymi liniami[9].
Silniki
- L4 1,5 l
- L4 1,7 l
- L4 1,8 l
Czwarta generacja
Seria 12M
 Ford Taunus 12M IV | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany | Wrzesień 1962 |
| Okres produkcji | 1962 – 1966 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | Ford Taunus 12M III |
| Następca | Ford Taunus 12/15M V |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy sedan |
| Skrzynia biegów | 4-biegowa manualna |
| Długość | 4248 mm |
| Szerokość | 1594 mm |
| Wysokość | 1458 mm |
| Rozstaw osi | 2527 mm |
| Masa własna | 860-870 kg |
| Liczba miejsc | 5 |
Ford Taunus 12M IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1962 roku.
Nowy Taurus linii modelowej 12M, w przeciwieństwie do poprzednika, powstał według zupełnie nowej koncepcji. Samochód stał się znacznie większy, zyskując smuklejsze linie nadwozia i wyraźniej zaznaczone bryły nadwozia[10]. Panele boczne zdobiły wyraźnie zaznaczone przetłoczenia, atrapa chłodnicy utrzymała trapezoidalną formę, za to reflektory zachowały okrągłe kształty. Z tyłu pojawiły się niewielkie, wąskie lampy w owalnym kształcie, a ta część nadwozia pozostała oszczędnie zdobiona chromem[11].
Silniki
- V4 1,2 l
- V4 1,5 l
Seria 17/20M
.jpg) Ford Taunus 17/20M IV | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany | Styczeń 1964 |
| Okres produkcji | 1964 – 1967 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | Ford Taunus 17M III |
| Następca | Ford Taunus 17/20/26M V |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy sedan |
| Skrzynia biegów | 3 i 4-biegowa manualna |
| Długość | 4585 mm |
| Szerokość | 1715 mm |
| Wysokość | 1480-1500 mm |
| Rozstaw osi | 2705 mm |
| Masa własna | 965-1150 mm kg |
| Liczba miejsc | 5 |
.jpg)
_pic1.JPG)
Ford Taunus 17/20M IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1964 roku.
Nowa generacja linii modelowej 17/20M utrzymana została w bardziej konwencjonalnych proporcjach, zyskując smuklejszą, bardziej zwartą sylwetkę. Z przodu pojawiła się większa chromowana atrapa chłodnicy, szerzej rozstawione reflektory, które zyskały bardziej kanciasty kształt[12]. Charakterystycznym elementem stały się umieszczone na krawędziach błotników pomarańczowe kierunkowskazy, a także podobnie ulokowane trójkątne tylne lampy. Samochód odniósł dużą popularność - z przeznaczeniem na różne rynki Europy Zachodniej powstało ponad 200 tysięcy sztuk tej linii modelowej[13].
Silniki
- V4 1,5 l
- V4 1,7 l
- V6 2,0 l
Piąta generacja
Seria 12/15M
 (c) Berthold Werner, CC BY-SA 3.0 Ford Taunus 12M V | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany | Wrzesień 1966 |
| Okres produkcji | 1966 – 1970 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | Ford Taunus 12M IV |
| Następca | Ford Taunus VI |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów | 4-biegowa manualna |
| Długość | 4389 mm |
| Szerokość | 1603 mm |
| Wysokość | 1385 mm |
| Rozstaw osi | 2527 mm |
| Masa własna | 845-925 kg |
| Liczba miejsc | 5 |
Ford Taunus 12/15M V został zaprezentowany po raz pierwszy w 1966 roku.
W przypadku tego modelu, Ford po raz ostatni podzielił ofertę na dwie linie Taunus. Nowa generacja linii modelowej 12M przeszła ewolucyjny zakres zmian w stosunku do poprzednika. Nadwozie stało się bardziej kanciaste, zyskując pełniejszą formę i wyraźniej zaakcentowane linie.
Z przodu pojawiła się większa, bardziej kanciasta, chromowana atrapa chłodnicy, w której obrębie tym razem znalazły się reflektory. Tył ponownie zdobiły z kolei niewielkie, owalne lampy, a nadwozie mogło być opcjonalnie malowane w dwóch kolorach[14].
15M
Prezentując ostatniego Taunusa z mniejszej linii, niemiecki oddział Forda zdecydował się przywrócić do sprzedaży droższy model Taunus 15M. Podobnie jak protoplasta z lat 50. XX wieku, samochód wyróżniał się innym wyglądem zarówno przedniej, jak i tylnej części nadwozia. Reflektory zyskały kanciasty kształt, a tylne lampy były podłużnymi prostokątami[15].
Silniki
- V4 1,2 l
- V4 1,3 l
- V4 1,5 l
- V4 1,7 l
Seria 17/20/26M
 Ford Taunus 17/20/26M V przed liftingiem | |
| Inne nazwy | Hyundai-Ford Taunus |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany | Październik 1967 |
| Okres produkcji | 1967 – 1971 (Europa) |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | Ford Taunus 17/20/26M IV |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy sedan |
| Skrzynia biegów | 4-biegowa manualna |
| Długość | 4627-4735 mm |
| Szerokość | 1756 mm |
| Wysokość | 1464-1478 mm |
| Rozstaw osi | 2705 mm |
| Masa własna | 1050-1230 kg |
| Liczba miejsc | 5 |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
.jpg)
_20M_%ed%98%84%eb%8c%80_20M.jpg)
Ford Taunus 17/20/26M V został zaprezentowany po raz pierwszy w 1967 roku.
Ostatnie wcielenie większej linii Taunusa zachowało kierunek zmian w stronę kanciastych proporcji. Przód został ścięty pod ostrym kątem, zyskując wyraźnie zaznaczone błotniki z umieszczonymi na nich kierunkowskami, a z przodu pojawiła się duża, chromowana atrapa chłodnicy. Osadzono na nich prostokątne, zaokrąglone reflektory, a także liczne chromowane ozdobniki znajdujące się m.in. na słupkach, dolnej krawędzi drzwi czy pasie tylnym[16].
Lifting
W 1968 roku Ford przeprowadził modernizację Taunusa większej linii, która obejmowała głównie wypełnienie atrapy chłodnicy. Pojawiły się chromowane, poziome poprzeczki, a także nowe obwódki reflektorów[17].
Koniec produkcji i następca
W 1972 roku niemiecki oddział Forda zdecydował się wycofać z produkcji wyższej klasy, większego Taunusa serii 17/20/26M i zastąpić go nowym, oddzielnym modelem Granada.
Korea Południowa
W ramach partnerstwa, jakie południowokoreańskie przedsiębiorstwo Hyundai zawarło z Fordem w latach 60. XX wieku, w mieście Busan produkowany był licencyjny Taunus w wariancie 20M jako niszowa, luksusowa limuzyna będąca konkurencją dla innego licencyjnego pojazdu, Shinjin Crown budowanego na pozwoleniu Toyoty[18].
Podczas trwającej między 1969 a 1973 rokiem produkcji Hyundai wyprodukował 2406 sztuk Taunusa w lokalnym wariancie[18]. Niewielki wolumen wynikał m.in. z ograniczonego rynku zbytu, a także stosunkowo niewielkiego grona potencjalnych odbiorców w niezamożnej wówczas Korei Południowej.
Silniki
- V4 1,5 l Taunus
- V4 1,7 l Taunus
- V6 1,8 l Cologne
- V6 2,0 l Cologne
- V6 2,3 l Cologne
- V6 2,5 l Cologne
Szósta generacja
 Ford Taunus VI przed liftingiem | |
| Inne nazwy | |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany | Styczeń 1970 |
| Okres produkcji | 1970 – 1976 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | Ford Taunus 17/20/26M V |
| Następca | Ford Taunus VII |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów | 4-biegowa manualna |
| Długość | 4340-4480 mm |
| Szerokość | 1700-1712 mm |
| Wysokość | 1363 mm |
| Rozstaw osi | 2579 mm |
| Masa własna | 1480-1600 kg |
| Liczba miejsc | 5 |
_Ghia_Turnier%2c_rear_left%2c_Lisbon.jpg)
Ford Taunus VI został zaprezentowany po raz pierwszy w 1970 roku.
W 1970 roku niemiecki oddział Ford zdecydował się uporządkować swoją ofertę, upraszczając linię modelową Taunus do jednej, średniej wielkości. Szósta generacja modelu powstała we współpracy z brytyjskim oddziałem Forda, będąc technicznie bliźniaczą konstrukcją oferowanego równolegle w krajach anglosaskich modelu Cortina[19].
Taunus VI zyskał charakterystyczne, obłe proporcje nadwozia z wyraźnie zaznaczonymi tylnymi nadkolami i zaokrąglonymi przednimi błotnikami. Przód zdobiły okrągłe reflektory, a także duża, chromowana atrapa chłodnicy. Centralny punkt przedniego pasu zyskał duże wybrzuszenie biegnące od maski po atrapę chłodnicy[20].
Lifting
We wrześniu 1972 roku Ford zaprezentował gruntownie zmodernizowanego Taunusa szóstej generacji, który otrzymał nowy pas przedni. Okrągłe reflektory zmienione zostały na prostokątne, a atrapa chłodnicy zyskała inne wypełnienie[19].
Silniki
- L4 1,3 l Pinto
- L4 1,6 l Pinto
- L4 2,0 l Pinto (od 1973)
- V6 2,0 l Cologne
- V6 2,3 l Cologne
Siódma generacja
.jpg) Ford Taunus VII przed liftingiem | |
| Inne nazwy | |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany | Listopad 1975 |
| Okres produkcji | 1976 – 1982 (Europa) |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | Ford Taunus VI |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów | 4-biegowa manualna |
| Długość | 4340-4480 mm |
| Szerokość | 1700-1712 mm |
| Wysokość | 1363 mm |
| Rozstaw osi | 2579 mm |
| Masa własna | 1480-1600 kg |
| Liczba miejsc | 5 |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
.jpg)
.jpg)
Ford Taunus VII został zaprezentowany po raz pierwszy w 1975 roku.
Siódma i ostatnia generacja Forda Taunusa była de facto gruntownie zmodernizowanym poprzednikiem, opracowanym w ramach nowego kierunku stylistycznego Forda tym razem obejmującego modele oferowane zarówno na rynku państw Europy Zachodniej, jak i na Wyspach Brytyjskich. W ten sposób, Taunus razem z bliźniaczym modelem Cortina zyskał duże, kanciaste reflektory i wąską, czarną atrapę chłodnicy w prostokątnym kształcie[21].
Nadwozie zyskało bardziej kanciaste kształty, tylną część nadwozia zdobiły większe, wielokątne lampy umieszczone na narożnikach błotników. Z kolei na słupkach C pojawiły się duże atrapy imitujące wloty powietrza[22].
Koniec produkcji i następca
W 1982 roku europejski oddział Forda podjął decyzję o zakończeniu produkcji linii modelowej Taunus po 43 latach rynkowej obecności, zastępując go zupełnie nowym modelem klasy średniej o nazwie Sierra[23].
Turcja
Niezależnie od rynku europejskiego, siódma generacja Forda Granady była produkowana przez lokalną spółkę Ford-Otosan od 1984 do 1994 roku. Podczas trwającej 10 lat produkcji samochód przeszedł dwie restylizacje, które w obu przypadkach obejmowały pas przedni[24].
Silniki
- L4 1,3 l Pinto
- L4 1,6 l Pinto
- L4 2,0 l Pinto
- V6 2,0 l Cologne
- V6 2,3 l Cologne
Przypisy
- ↑ prospekt "Ford Taunus" 1939
- ↑ Die Ford Buckeltaunus Seite (niem.).
- ↑ Ford Taunus 12M Coupé - Pierwsze auto na Księżycu (pol.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ Ford Taunus is First Produced (ang.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ FORD TAUNUS P2 1957 - 1960 - MODEL HISTORY (ang.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ THE BIRTH OF THE TAUNUS MARQUE (ang.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ 1959 Ford Taunus 12M Kombi 1.5L (ang.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ 1960 Ford Taunus 17M 1.5L (ang.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ FORD TAUNUS (HISTORY AND BEST MODELS OF LEGENDARY MODEL) (ang.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ FORD TAUNUS 12 M P4 1964 – 70000 PLN – WARSZAWA (pol.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ 1962 Ford Taunus 12M (ang.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ FORD TAUNUS (P5, 1964-1967) (niderl.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ Ford Taunus 17M Super - klasyk, który tworzył historię (pol.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ Ford (Germany) P6 (pol.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ FORD TAUNUS 15M COUPE 1969 (pol.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ Ford Taunus 17M (ang.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ 1968 Ford Taunus ( P7 ) coupé (ang.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ a b Five cars you probably didn't know Hyundai built (ang.). [dostęp 2020-11-06].
- ↑ a b Historia Ford Taunus/Cortina 1970-1982 (pol.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ Ford Taunus - ta sama nazwa, inna treść (pol.). [dostęp 2020-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-11)].
- ↑ Ford Taunus - Klasyk dla fana kantów (pol.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ Ford Taunus - Klasyk dla fana kantów (ang.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ Zombie - Ford Taunus TC II 2.0 R4 Pinto Ghia 1977 (pol.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ Najdziwniejsze Taunusy TC (pol.). [dostęp 2020-04-11].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Ford Taunus 12m (G13) (1952-1955)
Autor: skinnylawyer, Licencja: CC BY-SA 2.0
Hyundai Business Group was a late entrant to the automotive industry, establishing Hyundai Motor Company only in 1967 and commencing production in 1968. However, Hyundai was well prepared thanks to its ample capital, made possible by Hyundai's successes in construction and shipbuilding.
This was the luxury offering from Hyundai: Ford Taunus 20M (not to be confused with Ford Taurus#. Hyundai partnered with Ford of Europe for its initial models; the Cortina was the midsize car/taxicab offering. The 20M, competing with the Shinjin-built Toyota Crown, proved its worth in 1970, when the Seoul-Busan Expressway opened and it was able to take advantage of the 100 km/h allowed speed easily.
Hyundai built 2,406 examples of the 20M between 1969 and 1973. South Korea was still a poor Third World country and demand for luxury cars was negligible.Ford Taunus 17M deLuxe
Autor: Niels de Wit from Lunteren, The Netherlands, Licencja: CC BY 2.0
82-00-RN
Ford Onderdelendag, BarneveldAutor: granada_turnier, Licencja: CC BY 2.0
Ford Taunus 12m Turnier for sale
Autor: MartinHansV, Licencja: CC BY 3.0
1951 Ford Taunus G93A at Vintage Vehicles Meeting in Mering (Bavaria)
Autor: KarleHorn, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ford Taunus Cabrio Karosseriewerk Deutsch
Autor: AlfvanBeem, Licencja: CC0
Photographed at the Nationaal Oldtimer Festival Zandvoort 2009, The Netherlands.
OLYMPUS DIGITAL CAMERAAutor: Lothar Spurzem, Licencja: CC BY-SA 2.0 de
Ford Taunus 12m (P1), Bauzeit 1959 bis 1962, bei der Moselschiefer-Classik in Mayen; Kennzeichen verändert
Autor: Vauxford, Licencja: CC BY-SA 4.0
1974 Ford Taunus TC facelift 3.0 Front Taken at the British Motor Museum Old Ford Rally 2018, Gaydon
Autor: Charles01, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ford Taunus G93A 1951 with Augsbourg license plate
Autor: Charles01, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ford Taunus 12M in Belgium
(c) Berthold Werner, CC BY-SA 3.0
Ford Taunus P6 12m, 1968, 1288 cm³, V4, 50 PS
, Bitburg Classic 2016, Das Nummernschild ist verfälscht!Autor: Charles01, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ford Taunus 1.3 TC ca 1974 Schaffen-Diest 2012.jpg
Ford Taunus 12m (G13) (1952-1955)
Autor: Gwafton, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ford Taunus 20M, Classic Motor Show parking lot in Lahti, Finland
Ford Taunus 17M deLuxe
Ford Taunus, last edition produced in Turkey
Autor: Gwafton, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ford Taunus 20M, Classic Motor Show parking lot in Lahti, Finland.
Autor: Lothar Spurzem, Licencja: CC BY-SA 2.0 de
Ford Taunus 12m (P1), Bauzeit 1959 bis 1962, bei der Moselschiefer-Classik in Mayen; Kennzeichen verändert
Autor: Charles01, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ford Taunus 12M in Belgium
Autor: Niels de Wit from Lunteren, The Netherlands, Licencja: CC BY 2.0
ML-42-63
(c) Berthold Werner, CC BY-SA 3.0
Ford Taunus P6 12m, 1968, 1288 cm³, V4, 50 PS
, Bitburg Classic 2016, Das Nummernschild ist verfälscht!Autor: Charles01, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ford Taunus 1.3 TC en Belgique
Autor: Niels de Wit from Lunteren, The Netherlands, Licencja: CC BY 2.0
22-VR-05
Ford Onderdelendag, BarneveldAutor: Mr.choppers, Licencja: CC BY-SA 3.0
A 1970s Ford Taunus Ghia Turnier seen in Lisbon, Portugal. Were these really available in Ghia trim?
Autor: Gwafton, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ford Taunus 15M. Next to Augsburg fair hall during MotoTechnica 2012.
Autor: Niels de Wit from Lunteren, The Netherlands, Licencja: CC BY 2.0
ML-42-63
Autor: Charles01, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ford Taunus 2 door Berline at Globus Baumarkt on edge of Neustadt/Weinstrasse