Fork (blockchain)

Fork – zdarzenie w procesie rozwoju implementacji blockchain, które polega na duplikacji głównego łańcucha bloków wraz ze zmianami w protokole łańcucha; Tworzenie odgałęzienia wprowadzającego zmiany bez zmian łańcucha głównego – łańcuch rozchodzi się na dwie ścieżki które mogą funkcjonować bez kolizji[1].

Przyczyn duplikacji łańcucha może być wiele, najczęściej to jednak brak porozumienia stron rozwijających oprogramowanie, kwestie związane z bezpieczeństwem, naprawa skutków błędów w łańcuchu lub odwrócenie skutków ataków hakerskich.

Soft fork

nazywa się tak dostosowanie protokołu do aktualnych warunków w danym blockchain lub kryptowalutach. Przykładem może być dopracowanie szczegółów związanych z wielkością bloków lub niewielka zmiana w charakterystyce transakcji. Zdecydowana większość uczestników sieci powinna opowiadać się za taką zmianą, aby nastąpił soft fork.

Przykład

Segregated Witness (SegWit) – aktualizacja protokołu która zmienia sposób w jaki przechowywane są w niej dane. W protokole bitcoina został on zaimplementowany 23 sierpnia 2017 roku. Korzyści związane z implementacją rozwiązania to przyrost prędkości transakcji, wzrost pojemności bloków i naprawa błędów[2].

Hard fork

jest to utworzenie nowego łańcucha, który jest identyczny z oryginalnym, ale wprowadza zmiany w protokole, które muszą zostać zaakceptowane przez całą sieć. Hard fork występuje, gdy węzły nowszej wersji łańcucha blokowego nie akceptują poprzedniego protokołu. Dodanie nowej reguły do kodu tworzy hard fork.

Przykład

Bitcoin Cash – 1 sierpnia 2017, aktualizacja protokołu mająca na celu zmianę wielkości bloku, częstotliwość zwiększania trudności co 10 minut[3].

Przypisy

  1. ↑ Andreas M. Antonopoulos, Mastering Bitcoin. Programming the open blockchain, wyd. Second edition, Sebastopol, CA, ISBN 978-1-4919-5438-6, OCLC 953432201 [dostęp 2020-10-27].
  2. ↑ Wprowadzenie do technologii Segregated Witness (SegWit), Binance Academy [dostęp 2020-10-26] (pol.).
  3. ↑ Bitcoin Cash.