Francesco Storace

Francesco Storace
Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1959
Cassino

Minister zdrowia Włoch
Okres

od 23 kwietnia 2005
do 10 marca 2006

Przynależność polityczna

Sojusz Narodowy

Poprzednik

Girolamo Sirchia

Następca

Livia Turco

Francesco Storace (ur. 25 stycznia 1959 w Cassino) – włoski polityk, dziennikarz, parlamentarzysta, minister zdrowia i prezydent regionu Lacjum.

Życiorys

Zawodowo pracował jako dziennikarz. Był publicystą prawicowej gazety „Secolo d’Italia”, związanej z Włoskim Ruchem Socjalnym. Wstąpił również do MSI, w po jego rozwiązaniu w połowie lat 90. został działaczem Sojuszu Narodowego. Był rzecznikiem prasowym lidera AN, Gianfranca Finiego.

Od 1994 do 2000 pełnił funkcję posła do Izby Deputowanych XII i XIII kadencji. Z mandatu zrezygnował w związku z wyborem na urząd prezydenta regionu Lacjum, który sprawował przez pięć lat. W 2005 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję, przegrywając z kandydatem centrolewicy. 23 kwietnia tego samego roku powołano go na stanowisko ministra zdrowia w trzecim rządzie Silvia Berlusconiego.

W 2006 pojawiły się podejrzenia, iż brał czynny udział w pozyskiwaniu informacji o członkach nowo powstałej partii Akcja Socjalna, założonej przez Alessandrę Mussolini, byłą działaczkę AN i jego konkurentkę w wyborach regionalnych w 2005. Afera ta, określona mianem „Laziogate”[1], doprowadziła do odejścia Francesca Storace 10 marca 2006 z rządu. W tym samym roku z list koalicji Dom Wolności wystartował w wyborach parlamentarnych, uzyskując mandat senatora XV kadencji[2].

W 2007 opuścił Sojusz Narodowy, krytykując politykę lidera tego ugrupowania. Wraz z grupą działaczy AN założył nową partię pod nazwą Prawica. W 2008 bez powodzenia kandydował do parlamentu, rok później wprowadził swoje stronnictwo do Bieguna Autonomii. W 2010 został radnym Lacjum z ramienia bloku centroprawicy, w 2013 bez powodzenia ubiegał się o prezydenturę w regionie. W 2017 został przewodniczącym nowej partii pod nazwą Movimento Nazionale per la Sovranità[3], ustąpił z tej funkcji w 2018.

Powrócił do dziennikarstwa, od 2020 był zastępcą redaktora naczelnego „Il Tempo”, w 2022 przeszedł do redakcji „Libero”[4].

Przypisy

  1. „Laziogate”, Storace rinviato a giudizio „Fece spiare gli avversari politici”. la Reppublica.it, 2 marca 2007. [dostęp 2022-09-12]. (wł.).
  2. Francesco Storace na stronie Senatu XV kadencji. [dostęp 2022-09-12]. (wł.).
  3. Congresso Movimento nazionale, Storace: «In marcia per un’Italia sovrana». secoloditalia.it, 18 lutego 2017. [dostęp 2022-09-12]. (wł.).
  4. Il Tempo, Storace lascia vicedirezione: nuova avventura a Libero come inviato. affaritaliani.it, 25 maja 2022. [dostęp 2022-09-29]. (wł.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Silvio Berlusconi Portrait (cropped).jpg
Autor: paz.ca, Licencja: CC BY 2.0
Silvio Berlusconi