Franciszek Janik

Franciszek Janik
Ilustracja
Franciszek Janik (z lewej) i kpt. Franciszek Hynek podczas Międzynarodowych Zawodów Balonowych o Puchar Gordona Bennetta w Warszawie w 1936 r.
podporucznik piechoty i lotnictwa podporucznik piechoty i lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1900
Mszanka (województwo małopolskie)

Data i miejsce śmierci

27 grudnia 1975
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Poland badge.jpg Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Roundel of Poland (1921–1993).svg Lotnictwo Wojska Polskiego
Roundel of France.svg Armée de l’air

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) Medal 10-lecia Polski Ludowej

Franciszek Wawrzyniec Janik (ur. 7 lipca 1900 się w Mszance, zm. 27 grudnia 1975 w Warszawie) – polski pilot balonowy, szybowcowy, konstruktor lotniczy, skoczek spadochronowy, profesor, naukowiec, wykładowca, mechanik, pilot wojskowy, podporucznik rezerwy piechoty i lotnictwa Wojska Polskiego II RP.

Życiorys

Urodził się 7 lipca 1900 w Mszance k. Gorlic jako syn rolnika. Miał dwie siostry: Annę i Apolonię i brata Marcina. W swojej rodzinnej miejscowości rozpoczął naukę w szkole powszechnej, następnie uczęszczał do gimnazjum im. M. Kromera w Gorlicach. W czasie I wojny światowej jako czternastoletni chłopiec zobaczył przelatujący samolot austro-węgierski, „Albatros”. Od tej pory zafascynował się lotnictwem. W czerwcu 1919 zdał maturę z odznaczeniem i rozpoczął Studia na Wydziale Mechanicznym Politechnice Lwowskiej, gdzie konstruował samoloty, uczył się pilotażu szybowców, opanowując jednocześnie wszystkie dyscypliny sportów powietrznych. W czasie studiów należał do Studenckiego Stowarzyszenia Synów Chłopskich „Posiew”, Bratniej Pomocy i Koła Mechaników. W marcu 1921 roku reaktywował działalność Związku Awiatycznego Studentów Politechniki Lwowskiej, pełniąc w latach 1924–1925 funkcję prezesa. Franciszek Janik wykonał pracę dyplomową nt.: Maszyna parowa stojąca 20 KM do bezpośredniego sprzężenia z generatorem prądu stałego i 9 czerwca 1927 złożył egzamin dyplomowy. Rada Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej na wniosek Komisji Egzaminacyjnej, której przewodniczył prof. Tadeusz Fiedler, nadała Franciszkowi Janikowi akademicki stopień inżyniera mechanika.

Pozostał na uczelni w charakterze starszego asystenta prof. Maksymiliana Hubera, a następnie dr. inż. Zygmunta Fuchsa w Laboratorium Aerodynamiki Politechniki Lwowskiej. Nadzorował budowę tunelu aerodynamicznego do badań naukowych. Jego zdolności naukowe zwróciły uwagę wybitnych konstruktorów broni pancernej, przeniesiono go do Biura Konstrukcyjnego Broni Pancernej Instytutu Badań Inżynierii w Warszawie, gdzie wraz z zespołem w składzie: mjr inż. Władysław Trzeciak, rtm. Edward Karkoz i inż. Edward Habich pracował nad projektem czołgu lekkiego czołgu szybkobieżnego wz. 30. Inż. Franciszek Janik zajmował się rozwiązaniami napędu tego czołgu. Pierwsze dwa prototypy otrzymały oznaczenie TK-1 i TK-2.

W 1930 dyrektor Instytut Badań Technicznych Lotnictwa w Warszawie zatrudnił Franciszka Janika na stanowisko kierownika działu płatowców, którego zadaniem było sprawdzanie i unowocześnienie obliczeń prototypów samolotów i szybowców oraz przeprowadzanie prób statystycznych. W 1933 został pilotem, ukończył szkolenie samolotowe w Aeroklubie Warszawskim.

W 1932 w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie ukończył ośmiotygodniowy kurs podoficerów rezerwy dla absolwentów cywilnych szkół średnich i wyższych, z drugą lokatą, uzyskując stopień plutonowego podchorążego rezerwy. Prezydent RP zarządzeniem z 27 stycznia 1933 awansował go do stopnia podporucznika rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 września 1932, z lokatą 52. Posiadał przydział mobilizacyjny do 85 pułku piechoty w Nowej Wilejce. Pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. W 1936, z uwagi na bardzo dobre wyniki w szkoleniu lotniczym, przeniesiony został z korpusu oficerów rezerwy piechoty do korpusu oficerów rezerwy lotnictwa.

W 1937 Franciszek Janik w swojej pracy naukowej pod tytułem „Wymagana wytrzymałość samolotu” opisał teorię „krzywej wyrwania” (krzywa obciążeń manewrowych), która została wprowadzona po wojnie do międzynarodowych przepisów ICAO (Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego).

W 1938 reprezentował Polskę wraz z kpt. Antonim Januszem w zawodach balonowych w Belgii, gdzie zdobyli Puchar Gordona Bennetta.

We wrześniu 1939 ewakuowany został wraz z Wytwórnią Płatowców nr 1 Państwowych Zakładów Lotniczych (PZL WP-1) z Palucha do Rumunii, a stamtąd przez Jugosławię przedostał się do Francji. We Francji przyjęty został do Wojska Polskiego i przydzielony do batalionu oficerów lotnictwa w Lyon-Bron, w charakterze wykładowcy przedmiotu budowy płatowców i aerodynamiki. Podczas drugiej wojny światowej przebywał w Paryżu i Ankarze, prowadząc prace konstrukcyjne w fabrykach lotniczych, szkolił studentów, inżynierów i lotników.

Po zakończeniu II wojny światowej, 19 października 1946 roku wrócił do kraju, rozpoczynając pracę jako naczelnik w Ministerstwie Odbudowy. Opracował tam plany odbudowy przemysłu budowlanego i inwestycji. Od 1 października 1947 roku podjął pracę w Instytucie Technicznym Lotnictwa, początkowo jako kierownik Działu Aerodynamiki, a następnie został kierownikiem Zakładu Aerodynamiki w Instytucie Lotnictwa, którym kierował do 1959 roku. W lutym 1956 roku razem z konstruktorem motoszybowca Pegaz inż. Tadeuszem Chylińskim złożył wniosek ustanowienia międzynarodowego rekordu na samolocie słabosilnikowym Pegaz w locie na odległość w linii prostej bez lądowania-kategorii FAI(Międzynarodowa Federacja Lotnicza) klasa C-1 lekkich samolotów silnikowych o masie przy starcie poniżej 500 kg. W Instytucie Lotnictwa prowadził montaż tunelu aerodynamicznego o średnicy 1,5 m oraz zaprojektował samostateczną wagę aerodynamiczną. Wiele lat był konsultantem w Zakładzie Wytrzymałości w IL. Na Politechnice Warszawskiej pracował jako wykładowca teorii lotniczej jako konstruktor oraz wykonywał ekspertyzy lotnicze. Opublikował wiele prac naukowych, wiele książek, podręczników i skryptów. Oprócz działalności naukowej był także aktywnym pilotem i skoczkiem spadochronowym. Na emeryturę przeszedł w październiku 1970 roku.

Franciszek Janik zmarł w Warszawie 27 grudnia 1975, został pochowany na Cmentarzu Prawosławnym w Warszawie na Woli – kwatera katolicka.

Był żonaty z Marią Dominko, z którą mieli dwie córki: Zofię (ur. 1926) i Annę (ur. 1931).

Ordery i odznaczenia

Wyróżnienia

  • Dyplom Członka Honorowego AW (1958)
  • Dyplom za 25-lecie pracy w lotnictwie
  • Dyplom honorowy FAI im. Montgolfiera (1960)
  • Dyplom honorowy FAI im. P. Tissandiera

Książki

  • Franciszek Janik, Czesław Malinowski, Podstawowa nawigacja lotnicza, Wydawnictwa Komunikacyjne, 1957.

Upamiętnienie

Pomnik przed Centrum Kształcenia Zawodowego w Gorlicach

Dla upamiętnienia zasług jego imieniem nazwano jedną z ulic na osiedlu Gocław w dzielnicy Praga-Południe w Warszawie[2]. 18 kwietnia 2015 odsłonięto w Gorlicach popiersie Franciszka Janika oraz nazwano jego imieniem salę audiowizualną w miejscowym Centrum Kształcenia Praktycznego i Ustawicznego.

W 1995 roku zorganizowano po raz pierwszy Międzynarodowe Zawody Balonowe o Memoriał Franciszka Janika. W 2005 roku w Gorlicach odbyły się Międzynarodowe Zawody balonowe o Memoriał Franciszka Janika z okazji 90-lecia Bitwy Gorlickiej i 650. rocznicy istnienia miasta Gorlice.

Przypisy

  1. M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 341 „za zasługi na polu organizacji Challenge'u w 1934 roku”.
  2. Uchwała nr 49 Rady Narodowej Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 31 stycznia 1979 r. w sprawie nadania nazw ulicom, „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy”, Warszawa, dnia 2 kwietnia 1979 r., nr 5, poz. 21, s. 3.

Bibliografia

  • Jerzy Ryszard Konieczny, Tadeusz Malinowski, Mała encyklopedia lotników polskich, Biblioteczka Skrzydlatej Polski, tom 19, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1983, wyd. I, ISBN 83-206-0337-4, s. 78–83.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 90, 569.
  • Rafał Chyliński: Motoszybowiec Pegaz i jego konstruktor Tadeusz Chyliński. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2015, s. 208. ISBN 978-83-7339-150-5.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Poland badge.jpg
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Roundel of Poland (1921-1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of Poland (1921–1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of France.svg
Roundel of the French Air Force.
Franciszek Janik 02.jpg
Autor: Topory, Licencja: CC BY-SA 4.0
Pomnik przed Centrum Kształcenia Zawodowego w Gorlicach
POL Srebrny Krzyż Zasługi 2r BAR.svg
Baretka: Srebrny Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) – III RP (1992).
Janik and Hynek.jpg
Inż. Franciszek Janik (z lewej) i kpt. Franciszek Hynek (z prawej) podczas Międzynarodowych Zawodów Balonowych o Puchar Gordona Bennetta w Warszawie w 1936 r.
Naramiennik ppor old lotn.svg
Naramiennik podporucznika polskiego lotnictwa wojskowego (do 1952).