Franciszek Koc

Franciszek Koc
Biskup
Data urodzenia1913
Data śmierci1983
Biskup diecezji wrocławskiej
Okres sprawowania1966-1968
Wyznaniestarokatolicyzm
KościółKościół Polskokatolicki w PRL
Nominacja biskupia7 lipca 1966
Sakra biskupia10 lipca 1966
Sukcesja apostolska
Data konsekracji10 lipca 1966
MiejscowośćBolesław
MiejsceKościół św. Michała i Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny w Bolesławiu
KonsekratorLeon Grochowski
WspółkonsekratorzyJulian Pękala
Maria Innocenty Gołębiowski

Franciszek Koc (ur. 1913, zm. 1983[1]) – polski duchowny starokatolicki, biskup i ordynariusz diecezji wrocławskiej Kościoła Polskokatolickiego w PRL[2].

Życiorys

W okresie II wojny światowej był jednym z najaktywniejszych duchownych i działaczy Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego na terenie Lubelszczyzny. We wrześniu 1944 wszedł w skład Tymczasowej Rady Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego w Polsce z siedzibą w Lublinie, był również jednym z twórców i sygnatariuszy memoriału wraz z prośbą o prawne uznanie PNKK w Polsce złożonego we wrześniu 1944 w Departamencie Wyznaniowym PKWN. Był także współinicjatorem Ogólnego Zjazdu Duchowieństwa z marca 1945 w Warszawie na którym wybrano nową Radę Kościoła[1]. W okresie stalinowskim, który nastąpił po zakończeniu II wojny światowej ks. Franciszek Koc, był represjonowany przez Urząd Bezpieczeństwa. 17 stycznia 1951 roku został aresztowany (oskarżany był o współpracę z Gestapo oraz szpiegostwo na rzecz wywiadów brytyjskiego i amerykańskiego). Śledztwo w jego sprawie umorzono 4 grudnia 1951. W lipcu 1966 roku został powołany na ordynariusza diecezji wrocławskiej (jego następcą został w 1968 roku, ks. Walerian Kierzkowski)[2].

Ks. biskup Koc pochowany jest na cmentarzu komunalnym przy ul. Kcyńskiej w Bydgoszczy.

Przypisy

  1. a b Z prac Biskupa Wiktora Wysoczańskiego; Kościół Polskokatolicki w Polsce; Odbudowa Kościoła, jego sytuacja prawna, autokefalizacja i zmiana nazwy. ( cz. 1.) (pol.). polskokatolicki.pl. [dostęp 2017-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-31)].
  2. a b Anna Chabasińska – Kościół Polskokatolicki na Ziemi Lubuskiej po 1945 roku w Studia Lubelskie (3/2007; Wydawnictwo Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej), s. 128.