Franciszek Mówiński

Franciszek Mówiński
Data i miejsce urodzenia3 marca 1909
Złotów
Data i miejsce śmierci1972
Gdańsk
Prezydent Grudziądza
Okresod 29 maja 1945
do 30 października 1946
Przynależność politycznaPolska Partia Robotnicza
PoprzednikLeonard Wierzbicki (komisaryczny)
NastępcaSylwin Zygmuntowicz

Franciszek Mówiński (ur. 3 marca 1909 w Złotowie[1], zm. ?) – polski nauczyciel, w latach 1945-1946 pierwszy powojenny prezydent Grudziądza.

Życiorys

Ukończył Seminarium nauczycielskie w Lubawie, pracował w szkole w Sierosławiu, skąd po wybuchu II wojny światowej został wysiedlony. Zamieszkał u krewnego w Brzozowie, gdzie razem z kuzynami założył skład broni. Latem 1940 pojechał do Mińska Mazowieckiego, gdzie wykorzystując biegłą znajomość języka niemieckiego został tłumaczem w spółdzielni Społem, a następnie w referacie zdrowia w starostwie. W czerwcu 1942 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej[2], zajmowane w starostwie stanowisko umożliwiało mu wgląd w raporty wójtów i poufne akta urzędowe. Pomagał w wydawaniu kennkart poszukiwanym działaczom PPR I Żydom, pomagał w przemycani lekarstw do mińskiego getta. Założył w starostwie tajną, czteroosobową komórkę PPR, należał do grupy wypadowej Gwardii Ludowej Jana Sarneckiego. Spowodował pożar w kancelarii w starostwie, spłonęły wówczas akta kontyngentowe i duplikaty kennkart. Po zakończeniu wojny powrócił w rodzinne strony, Miejska Rada Narodowa w Grudziądzu powierzyła mu obowiązki prezydenta miasta, które pełnił od 20 maja 1945 do 30 października 1946[1].

Przypisy

  1. a b Nowy Prezydent Miasta Grudziądza, „Głos Grudziądza : organ Miejskiej i Powiatowej Rady Narodowej” (3), kpbc.umk.pl, 19 maja 1945 [dostęp 2020-06-18].
  2. Stanisław Madrak, Uwagi i refleksja na temat - wsypa w lutym 1944 r. w obwodzie "Mewa", Armii Krajowej. Rocznik Mińsko Mazowiecki 13/2005 s. 54-59

Bibliografia

  • „Warszawa Prawa Podmiejska 1942-1944, Z walk PPR, GL-AL” praca zbiorowa redakcją Benona Dymka, Wyd. MON Warszawa 1973 s. 826-827

Media użyte na tej stronie