Franciszek Targowski (podpułkownik)
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 22 grudnia 1895 Zawiercie |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |  Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie  Polskie Siły Zbrojne |
| Formacja |  Legiony Polskie |
| Jednostki | 182 Pułk Piechoty |
| Stanowiska | dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa |
| Odznaczenia | |
  _4r_BAR.svg){kind=small}    | |
Franciszek Mieczysław Targowski[a] (ur. 22 grudnia 1895 w Zawierciu, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 22 grudnia 1895 w Zawierciu, w ówczesnym powiecie będzińskim, guberni piotrkowskiej, w rodzinie Karola[4] i Marianny z Zanków. Był młodszym bratem Stanisława (1893–1940), majora broni pancernych, kawalera Orderu Virtuti Militari, zamordowanego w Charkowie[5].
13 kwietnia 1915 wstąpił do Legionów Polskich[6]. Służył w 12. kompanii III baonu 6 Pułku Piechoty[6]. Od końca września tego roku walczył na froncie wołyńskim[6]. 7 października 1915 awansował na plutonowego[6][7]. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, został osadzony w Obozie internowania w Szczypiornie[8]. Po uwolnieniu wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej i został wcielony do 2 Pułku Piechoty, który w styczniu 1919 został przemianowany na 8 Pułk Piechoty Legionów[8]. W jego szeregach walczył na wojnie z Ukraińcami, a następnie na wojnie z bolszewikami[8]. Pod Rawą Ruską dostał się do ukraińskiej niewoli, z której zbiegł[8].
Po zakończeniu działań wojennych kontynuował służbę w 8 pp Leg. w Lublinie[2][3][9]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1644. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1], a 3 maja 1926 mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 268. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W sierpniu 1929 został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II do prac Przysposobienia Wojskowego[11]. Powierzono mu obowiązki komendanta Okręgu II Związku Strzeleckiego[12]. 12 marca 1933 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 19. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. W czerwcu tego roku został przeniesiony do 8 Pułku Piechoty Legionów w Lublinie na stanowisko dowódcy batalionu[14]. W listopadzie 1935 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 79. lokatą w korpusie oficerów piechoty[15]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 82 Pułku Piechoty w Brześciu na stanowisko I zastępcy dowódcy pułku. Z uwagi na to, że pułk, po przeprowadzonej mobilizacji, znajdował się na terenie operacyjnym Armii „Łódź” objął dowództwo nad jego pozostałością w garnizonie Brześć.
W czasie kampanii wrześniowej dowodził improwizowanym 182 Pułkiem Piechoty, który wchodził w skład Dywizji Kobyń, przemianowanej później na 60 Dywizję Piechoty[16][17]. Na jego czele walczył w bitwie pod Parczewem i bitwie pod Kockiem.
W 1940 w Szkocji był dowódcą 8 Batalionu Kadrowego Strzelców, a od 20 grudnia 1941 dowódcą 2. kompanii strzeleckiej I Oficerskiego Baonu Szkolnego. 8 stycznia 1942 został odkomenderowany do II Oficerskiego Baonu Szkolnego na stanowisko komendanta kursu dowódców baonów[18].
Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji[8]. 19 kwietnia 1967 otrzymał obywatelstwo brytyjskie. Był wówczas właścicielem pensjonatu „The Acre Guest House” w Largs[19][20].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[21][22]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[23] (po raz 2, 3 i 4 „za udział w b. Legionach Polskich”[24][25])
- Złoty Krzyż Zasługi – 19 marca 1936 „za zasługi w służbie wojskowej”[26]
- Srebrny Krzyż Zasługi[23]
- Odznaka Pamiątkowa 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich („Krzyż Wytrwałości”)[27]
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych[4]
- Srebrny Medal Waleczności 2. klasy[28]
- Brązowy Medal Waleczności[29]
Publikacje
- Zarys historji wojennej 8-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Uwagi
- ↑ W pierwszej połowie lat 20. XX wieku, w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Mieczysław II Targowski” (ur. 22 grudnia 1896), w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie por. kaw. rez. Mieczysława I Targowskiego (ur. 1 stycznia 1891)[1][2], natomiast w 1924 jako „Mieczysław Franciszek Targowski”[3].
Przypisy
- ↑ a b Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 100.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 146, 435.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 140, 378.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-07-09]..
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 557.
- ↑ a b c d Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 170, 200, 203, 223, jako Mieczysław Targowski.
- ↑ a b c d e Wesołowski 2018 ↓, s. 38.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 24, 219.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926, s. 129.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929, s. 293.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 60, 452.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933, s. 46.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933, s. 131.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 471.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 242, 243, 247, 249, 255, 274, 280, 283, 286, 374.
- ↑ Wróblewski 1989 ↓, s. 28, 52, 54, 55, 64, 78, 83, 89, 96, 107, 123, 192.
- ↑ Rozkazy dzienne 1942 ↓, s. 4.
- ↑ Naturalisation. „The London Gazette”. 44358, s. 7410, 1967-07-04. Londyn..
- ↑ Wesołowski 2018 ↓, s. 38 wg autora zmarł 19 kwietnia 1967 w Londynie.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 19 marca 1932, s. 198.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 60.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 170.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922 roku, s. 689.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1936, s. 1.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 223.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 200.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 203.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rozkazy dzienne. I Oficerski Baon Szkolny, 1942.
- Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Andrzej Wesołowski: 30 Poleska Dywizja Piechoty. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2018, seria: Wielka Księga Piechoty Polskiej 1918–1939. ISBN 978-83-7945-622-2.
- Jan Wróblewski: Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07659-6.
Linki zewnętrzne
- Żołnierze Niepodległości : Targowski Mieczysław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-07-09].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).
Orzełek legionowy