Frank Schulte
 | |||||||||||
| zapolowy | |||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Frank M. Schulte | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim | Wildfire | ||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 17 września 1882 | ||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 2 października 1949 | ||||||||||
| Odbijał | lewą | ||||||||||
| Rzucał | prawą | ||||||||||
| Debiut | 21 września 1904 | ||||||||||
| Ostatni występ | 2 października 1918 | ||||||||||
| Statystyki | |||||||||||
| Średnia uderzeń | 0,270 | ||||||||||
| Home runy | 92 | ||||||||||
| Uderzenia | 1766 | ||||||||||
| RBI | 792 | ||||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||||
| |||||||||||
Frank M. Schulte (ur. 17 września 1882, zm. 2 października 1949) – amerykański baseballista, który występował na pozycji zapolowego przez 15 sezonów w Major League Baseball.
Zawodową karierę rozpoczynał w zespołach niższych lig, między innymi w Syracuse Stars, gdzie był obserwowany przez skauta Chicago Cubs George'a Huffa i niebawem 21 sierpnia 1904 roku podpisał kontrakt z tym klubem. Miesiąc później zadebiutował w MLB w meczu przeciwko Philadelphia Phillies[1]. W sezonie 1906 zdobył 13 triple'ów i był najlepszy w tej klasyfikacji w National League[2]. W 1907 i 1908 wraz z zespołem Cubs wygrał World Series[1]. W 1911 był najlepszy w lidze w zdobytych home runach (21), zaliczonych RBI (107) oraz w slugging percentage (0,534)[2]. W tym samym sezonie został członkiem Klubu 20–20–20–20 (zdobył także 30 double'ów, 21 triple'ów i 23 skradzione bazy; do 1957 roku nikt nie powtórzył tego osiągnięcia[3][4]) oraz otrzymał nagrodę Chalmer's Award dla najbardziej wartościowego zawodnika w lidze[1].
W 1914 roku popadł w konflikt z ówczesnym menadżerem Chicago Cubs Hankiem O'Dayem, co mogło spowodować transfer do jednego z zespołów Federal League. Schulte został w drużynie, jednak dwa lata później w ramach wymiany przeszedł do Pittsburgh Pirates, w którym rozegrał 94 mecze[1][2][5]. W czerwcu 1917 podpisał kontrakt z Philadelphia Phillies, a w grudniu tego samego roku z Washington Senators[5]. W latach 1919–1922 występował w zespołach z NAPBL. Zawodową karierę zakończył w 1923. Zmarł 2 października 1949 roku w wieku 67 lat[1].
Nagrody i wyróżnienia
- MVP National League (1911)[6]
- 2-krotny zwycięzca w World Series (1907, 1908)[7]
- Członek Klubu 20–20–20–20[8]
Przypisy
- ↑ a b c d e Frank Schulte. sabr.org. [dostęp 2012-09-22]. (ang.).
- ↑ a b c Frank Schulte Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-22]. (ang.).
- ↑ Willie Mays w 1957 roku zdobył 26 doubles, 20 triples, 35 home runów i 38 skradzionych baz
- ↑ Willie Mays Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-22]. (ang.).
- ↑ a b Frank Schulte Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-22]. (ang.).
- ↑ Most Valuable Player MVP Awards & Cy Young Awards Winners. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-26]. (ang.).
- ↑ Baseball-Reference Playoff and World Series Index. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
- ↑ Phillies' Rollins just fourth player in history to reach 20-20-20-20 club. espn.com. [dostęp 2012-09-22]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Baseball. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Baseball player Frank "Wildfire" Schulte