Frygia

Mapa Azji Mniejszej
Frygia jako prowincja rzymska
Frygowie

Frygia (łac. Phrygia) – starożytna kraina w zachodniej części Azji Mniejszej, położona między Bitynią, Myzją, Lidią, Karią, Lycją, Pamfilią, Lykaonią i Galacją. Znana z kwitnącego rolnictwa i chowu bydła, kopalni złota i kamieniołomów marmuru. Zamieszkiwali ją spokrewnieni z Trakami indoeuropejscy Frygowie, którzy przybyli na te ziemie około 1000 r. p.n.e. Stolicą Frygii było Gordion. Aż do najazdu Kimerów (około 700 p.n.e.) Frygia była niezależnym królestwem. Rozkwit sztuki frygijskiej przypadł właśnie na ten okres: IX i VIII w. p.n.e. Niektóre greckie mity są pochodzenia frygijskiego. Jako bóstwa krajowe czczono Mena, Cybele (Kybele), Attisa i Sabazjosa.

Około 600 p.n.e. dostała się pod panowanie Lidów, a w 546 p.n.e. Persów. Ponad dwieście lat później zdobył ją Aleksander Wielki. Po jego śmierci (323 p.n.e.) pozostawała pod zmiennymi rządami diadochów. W III w. p.n.e. na jej terytorium osiedlili się celtyccy Galatowie. Od 188 p.n.e. Frygia była w granicach Pergamonu i wraz z nim została przekazana w 133 p.n.e. republice rzymskiej przez ostatniego króla Pergamonu, Attalosa III Filometera.

Frygia bardzo wcześnie uległa chrystianizacji. Jak podaje Euzebiusz z Cezarei (Hist. Eccl. ks. XVI)[1] w czasach Dioklecjana jedno z miast frygijskich było całkowicie chrześcijańskie. Jednym z ważniejszych świętych frygijskich II w., któremu przypisuje się wiele cudów i nawróceń, był Avircius Marcellus (Abercius).

Po podziale imperium rzymskiego w 395 roku Frygia znalazła się w cesarstwie wschodnim. Po bitwie pod Manzikertem w 1071 roku przejściowo znalazła się pod panowaniem Seldżuków. Pod koniec XI wieku, wraz z całą zachodnią Anatolią, wróciła ona pod panowanie Bizantyńczyków. W 1204 roku, po zdobyciu Konstantynopola przez krzyżowców z IV krucjaty, Cesarstwo Bizantyńskie uległo rozpadowi. Frygia weszła w skład Cesarstwa Nikei. Po odbiciu Konstantynopola w 1261 roku, za rządów cesarza Michała VIII Paleologa, Frygia weszła ponownie w skład Cesarstwa Bizantyńskiego. W XIV wieku jej terytorium podbili Turcy osmańscy. Od tego czasu Frygia pozostaje częścią Turcji.

Zobacz też

Przypisy

  1. Por. polski przekład tego dzieła: Historia Kościelna. O Męczennikach Palestyńskich, Arkadiusz Lisiecki (tłumacz. z greckiego, wstęp, objaśn. indeksy). Poznań 1924, s. 632, seria: Pisma Ojców Kościoła 3.

Bibliografia

  • Joël Guilleux: Les Phrygiens. De vers 1200 à vers 700 (fr.). W: Antikforever.com: „4000 ans d’histoire...” [on-line]. [dostęp 2010-09-31].zły zapis daty dostępu
  • Phrygia (ang.). W: Online encyclopedia (Britannica) [on-line]. [dostęp 2010-09-02].
  • Francesco D’Andria, Paul Arthur: Hierapolis of Phrygia, Pamukkale: An archeological guide. Stambuł: 2003, seria: Ancient cities of Anatolia 5.

Media użyte na tej stronie

Carte Phrygie.png
Autor: Bibi Saint-Pol, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Map showing the traditional region of Phrygia and the manimum expansion of Phrygian kingdom in French. Adaptated from Image:Turkey ancient region map phrygia.jpg.
Azja-Mniejsza.png
Autor: , Licencja: CC-BY-SA-3.0
Azja Mniejsza w czasach rzymskich
15th century map of Turkey region.jpg
Picture of a map of the region of what is now Turkey from the 15th Century. I own this map, having purchased it, and have all official documentation regarding its authenticity.