Funkcja ekspresywna języka

Funkcja ekspresywna (emotywna)funkcja wypowiedzi polegająca na wyrażaniu emocji i ocen osoby mówiącej[1][2]. Wykorzystuje środki językowe zdradzające uczucia mówiącego wobec tematu wypowiedzi lub wobec odbiorcy. W celu wzmocnienia siły wypowiedzi stosuje się liczne wyrazy ekspresywne, nacechowane emocjonalnie. Komunikaty ekspresywne charakteryzują się również zastosowaniem apostrof, partykuł, wyrażeń indywidualnych (idiolektalnych); budowa wypowiedzeń waha się pod względem złożoności[3].

Do istotnych cech wypowiedzi o przeważającej funkcji ekspresywnej należą również dominacja czasowników w 1. osobie liczby pojedynczej oraz duża liczba zaimków osobowych, typu: mnie, mój, ja. Stosuje się wykrzyknienia oraz pytania retoryczne, a całość komunikatu ma charakter subiektywny.

Przykłady

  • jeśćżreć
  • kłamaćłgać
  • pićżłopać
  • chodzićłazić
  • mówićgadać
  • Ach, jak pięknie Pani wygląda!
  • Boli mnie głowa.
  • To idiota!

Zobacz też

Przypisy

  1. Grażyna Habrajska, Nakłanianie, perswazja, manipulacja językowa, „Acta Universitatis Lodziensis, Folia Litteraria Polonica”, 7, 2005, s. 92.
  2. František Čermák, Jazyk a jazykověda, Karolinum Press, 2011, s. 274, ISBN 978-80-246-1946-0 (cz.).
  3. Joanna Dobkowska, W pigułce. Nauka o języku. Repetytorium. Liceum i technikum, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2019, s. 15, ISBN 978-83-02-18249-5, OCLC 1107607313.