Fuseki

Otwarcie, w którym czarny gra hoshi oraz keima shimari, a biały sanrensei

Fuseki (jap. 布石) – początkowa faza gry w go, w której gracze zarysowują swoje strefy wpływów i przygotowują dogodne pozycje do późniejszych walk. Fuseki trwa do momentu pierwszej inwazji i w większości partii kończy się około dwudziestego[1] a nawet pięćdziesiątego ruchu[2]. Potem gra przechodzi w chūban.

Historia

Od początku istnienia gry, naturalnymi otwarciami było zajmowanie kolejno: rogów, boków i dopiero później środka planszy. Drugą regułą było rozpoczynanie gry na trzeciej lub czwartej linii. Te zasady złamali w 1930 roku Seigen Go oraz Minoru Kitani, wprawiając w zdumienie innych profesjonalnych graczy stosując fuseki nazwane później shin[2], które było jedną z podwalin nowoczesnego go.

wybrane otwarcia

  • Chińskie fuseki – rodzaj otwarcia, które rozpropagował chiński gracz Chen Zude. W odróżnieniu od otwarć bazujących na shimari, chińskie fuseki charakteryzuje się szybkim rozwinięciem na brzegu planszy.
  • Nirensei (jap. 二連星 rząd dwóch gwiazd) – otwarcie w którym zajmuje się dwa sąsiednie rogi stawiając kamienie w punktach zaznaczonych kropką (hoshi)[3].
  • Sanrensei (jap. 三連星 rząd trzech gwiazd) – otwarcie w którym zajmuje się trzy punkt zaznaczone kropką (hoshi) wzdłuż jednego z boków planszy[4].
  • Shūsakuryū fuseki (jap. 秀策流布石) – fuseki charakterystyczne dla gry Shūsaku Hon’inbō, mające kilka wariantów. Nie zostało ono stworzone przez Shūsaku, ale było przez niego udoskonalane. Shūshaku nie przegrał w nim ani jednej partii. Otwarcie Shūsaku było bardzo popularne do czasu wprowadzenia komi, potem okazało się, że daje czarnym zbyt małą przewagę
  • Yonrensei (jap. 四連星 rząd czterech gwiazd) – otwarcie, w którym zajmuje wszystkie punkty zaznaczone kropką (hoshi) wzdłuż jednego z boków planszy a następnie najbliższe hoshi na boku prostopadłym[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. Janusz Kraszek: Świat Go. Olesiejuk Sp. z o.o., 2014, s. 43. ISBN 978-83-7588-688-7.
  2. a b John Fairbairn: Invitation to Go. Oxford University Press, 1977, s. 48-49. ISBN 0-19-217547-5. (ang.)
  3. Nirensei Fuseki (ang.). Sensei's Library. [dostęp 2021-09-06].
  4. Sanrensei fuseki (ang.). Sensei's Library. [dostęp 2021-09-06].
  5. Yonrensei Fuseki (ang.). Sensei's Library. [dostęp 2021-09-06].

Media użyte na tej stronie

Fuseki.png
Autor: Oryginalnym przesyłającym był Taw z polskiej Wikipedii, Licencja: GPL
Przykład Fuseki - hoshi+keima shimari vs. sanrensei