Górczewska Park

Górczewska Park

Górczewska Park (2018)
Państwo	Polska
Miasto	Warszawa
Dzielnica	Wola
Data budowy	2007–2009
Architekt	JEMS Architekci
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Górczewska Park
52°14′12,38″N 20°55′32,01″E/52,236772 20,925558

Górczewska Park – osiedle w Warszawie na obrzeżach dzielnicy Wola, usytuowane na południe od ulicy Górczewskiej. Wybudowane zostało w latach 2007–2009. Inwestorem była firma J.W. Construction, natomiast projekt architektoniczny wykonała pracownia JEMS Architekci. Zespół mieszkalny otrzymał wyróżnienie w konkursie Nagroda Roku SARP za rok 2010.

Historia

Projekt osiedla powstał w pracowni JEMS Architekci w latach 2006–2007^[1]. Prawomocne pozwolenie na budowę firma J.W. Construction uzyskała w sierpniu 2007^[2]. W tym samym roku rozpoczęła się budowa osiedla. Ukończono ją w czerwcu 2009^[3]. W 2010 zespół budynków oddano do użytku^[1].

Osiedle powstało na terenie dawnej giełdy budowlanej^[4] na obrzeżach dzielnicy Wola na południe od ulicy Górczewskiej pod nr 181 (róg ulicy Olbrachta)^[3], z jednej strony granicząc z torami kolejowymi, a z drugiej z terenem przemysłowym, pełnym m.in. suwnic i kominów^[5].

W 2009 Rada Warszawy uchwaliła plan zagospodarowania rejonu ulicy Olbrachta, który na wysokości osiedla wytyczył rezerwę pod trasę N-S – trójpasmową arterię przebiegającą od Służewca na Bemowo^[6].

16 października 2020 r. w garażu podziemnym osiedla wybuchł pożar, w wyniku którego spłonęło 47 samochodów. Nie było ofiar śmiertelnych ani rannych wśród osób przebywających wówczas na terenie osiedla. W wyniku szkód spowodowanych pożarem, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wyłączył z użytkowania budynek H, a mieszkańcy otrzymali zakaz przebywania w nim. Po ukończeniu wszystkich prac remontowych w grudniu 2021 r. zakaz został uchylony a budynek udostępniono do ponownego zasiedlenia. Śledztwo prokuratorskie zostało umorzone z powodu stwierdzenia braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu^[7][8][9].

Architektura

Widok z wiaduktu nad torami

Fragment zabudowy

Na wąskiej działce o długości niemal kilometra powstało 12 obiektów o pięciu różnych rzutach^[10] (11 sześciokondygnacyjnych i jeden wyższy, ośmiokondygnacyjny od strony Górczewskiej ze sklepem na parterze)^[11]. Łącznie usytuowano w nich 886 mieszkań^[3] począwszy od kawalerek o powierzchni od 31 do 45 m kw. aż po czteropokojowe mieszkania od 78 do 93 m kw^[11].

Meandryczny układ budynków stworzył dwa rodzaje przestrzeni. Od strony wschodniej wykreowane zostały otwarte na ulicę „półpubliczne” dziedzińce, z drugiej dostępne tylko dla mieszkańców podwórka z placami zabaw i boiskami do koszykówki^[10]. Całość założenia połączono podziemnym garażem^[12][13].

Osiedle zaprojektowano jako niskobudżetową inwestycję mieszkaniową. Architekci odnieśli się do języka form stylu międzynarodowego, jak i jego najważniejszych cech: typizacji i standaryzacji. Wyraz architektoniczny budynków charakteryzuje się swobodną kompozycją kilku typów okien i loggii na elewacjach^[10]. Budynki cechują się również: oknami od sufitu do podłogi, jasnymi elewacjami, prostymi liniami i drewnianymi akcentami^[14]. Na elewacji autorzy wykorzystali tzw. „zasadę serową”, czyli otwory okien i loggii wycięte w białym tynku^[15].

W każdym bloku znajduje się klatka schodowa z windą z dostępem do światła słonecznego dzięki przeszkleniom na każdej kondygnacji od stropu po posadzkę. Dodatkowo na ostatnim piętrze szklana tafla „wywija się” nad dach. Schody wykonano z ciemnego lastryko^[11].

Dane techniczne

• Powierzchnia terenu: 37500 m²^[1]
• Powierzchnia użytkowa: 45500 m²^[3]
• Powierzchnia zabudowy: 10850 m²^[3]
• Kubatura: 281300 m³^[3]
• Lokale mieszkalne: 886^[3]

Autorzy

Projekt osiedla wykonała firma JEMS Architekci. Ta sama pracownia zaprojektowała oddane w tym samym roku Osiedle Santorini na Pradze-Południe, powstałe na podobnych założeniach, na których oparto zespół Górczewska Park^[1].

Odbiór

22 października 2011 osiedle otrzymało wyróżnienie w konkursie Nagroda Roku SARP za rok 2010. Wyróżnione zostało w opinii jury „za kunsztowne zaprojektowanie <<pozornie banalnego>>, typologicznie linearnego układu zabudowy mieszkaniowej charakteryzującego się bardzo dobrymi efektami przestrzennymi i plastycznymi” oraz „za uzyskanie zróżnicowania w skali mieszkania i segmentu zabudowy przy konsekwentnym zastosowaniu spójnego i eleganckiego języka architektonicznego w kształtowaniu planu i elewacji”^[16]. Nominowane było również do nagrody ECOLA Award 2010^[11].

Entuzjazmu tego nie podzielili dziennikarze^[17][5]. W środowisku pozaarchitektonicznym zagospodarowany do granic możliwości każdy metr kwadratowy powierzchni skojarzony został z obozem, a innym układ osiedla przypominał ciasny splot łańcucha DNA^[18].

W listopadzie 2011 większość ankietowanych mieszkańców wyraziła zadowolenie z domów i sąsiedztwa^[19].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Galeria zdjęć na stronie wyborcza.pl