Gamma Sagittarii

Alnasl
γ² Sagittarii
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Strzelec

Rektascensja

18h 05m 48,488s

Deklinacja

-30° 25′ 26,72″

Paralaksa (π)

0,03367 ± 0,00018[1]

Odległość

96,87 ± 0,52 ly
29,70 ± 0,16 pc

Wielkość obserwowana

+2,99m

Ruch własny (RA)

−53,92 ± 0,23[1] mas/rok

Ruch własny (DEC)

−180,90 ± 0,13[1] mas/rok

Prędkość radialna

22,0 ± 2,9[1] km/s

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

olbrzym

Typ widmowy

K1 III

Masa

2 M[2]

Promień

12 R[2]

Jasność

64[2] L

Temperatura

4800[2] K

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 10 Sgr
Cordoba Durchmusterung: CD-30 15215
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 679
Boss General Catalogue: GC 24632
Katalog Henry’ego Drapera: HD 165135
Katalog Hipparcosa: HIP 88635
Katalog jasnych gwiazd: HR 6746
SAO Star Catalog: SAO 209696
Alnasl, Nushaba, Al Wazl, Nash, Nasl, El Nasl; CPD-30 5241

Gamma-2 Sagittarii (Alnasl, γ² Sgr) – pomarańczowy olbrzym[3] w gwiazdozbiorze Strzelca. Gwiazda ta jest oddalona o 97 lat świetlnych od Słońca.

Nazwa

Tradycyjna nazwa gwiazdy, Alnasl, pochodzi od arabskiego ‏النصل‎ an-naşl co znaczy „grot” lub „czubek” (strzały)[2][4]. Na określenie tej gwiazdy były używane także mniej znane nazwy Nushaba i Al Wazl[2][5]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Alnasl dla określenia tej gwiazdy[6].

Charakterystyka

Alnasl to olbrzym o typie widmowym K1, jego wielkość gwiazdowa to +2,99m. Jest to typowy pomarańczowy olbrzym, który zakończył syntezę wodoru w jądrze i łączy jądra helu w węgiel[2].

Gwiazda ta dzieli oznaczenie Gamma Sagittarii z sąsiadującą na niebie cefeidą γ1 Sagittari, oznaczaną także W Sagittarii. Są one oddzielone od siebie na niebie o 0,86° i są widoczne nieuzbrojonym okiem. Gwiazdy nie są związane grawitacyjnie i są bardzo oddalone w przestrzeni[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d Gamma Sagittarii w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f g h Jim Kaler: Alnasl (ang.). W: STARS [on-line]. [dostęp 2016-10-27].
  3. Ian Ridpath: Gwiazdy i planety. Przewodnik Collinsa. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2010, s. 222. ISBN 978-83-7073-928-7.
  4. Praca zbiorowa: KOSMOS. Warszawa: Buchmann Sp. z o.o., 2012, s. 444-447. ISBN 978-83-7670-323-7.
  5. Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 357.
  6. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-08-10. [dostęp 2018-12-06].

Media użyte na tej stronie

Sagittarius constellation PP3 map PL.svg
Autor: Szczureq, Licencja: CC BY-SA 4.0
Gwiazdozbiór Strzelca. Mapa została stworzona przy pomocy programu PP3 autorstwa Torstena Brongera. Wersję wektorową stworzył Szczureq według wzoru z wersji rastrowej, której autorem jest BlueShade.