Geografia Cypru

Mapa fizyczna Cypru

Cypr jest wyspą położoną na Morzu Śródziemnym, w jego wschodniej części. Znajduje się w zachodniej Azji, w odległości około 70 km na południe od Turcji i około 100 km na zachód od wybrzeży Syrii. Jest jednym z najmniejszych krajów azjatyckich.

Powierzchnia i granice

Powierzchnia – 9251 km²[1]. Centralny punkt wyspy – 35°N, 33°E[1]. Cypr ma kształt nieregularnego pięciokąta, który zwęża się ku wysuniętemu na północny wschód półwyspowi Karpas, na którego końcu znajduje się przylądek Zafer[2]. Długość linii brzegowej wynosi 648 km[2][1]. Na Cyprze znajdują się dwie brytyjskie bazy wojskowe, Akrotiri i Dhekelia; Cypr graniczy z nimi na długości odpowiednio 48 i 108 km (łącznie 156 km)[1]. Przez wyspę przebiega zielona linia licząca ok. 180 km, która stanowi granicę między Republiką Cypru na południu a Turecką Republiką Cypru Północnego[3].

Budowa geologiczna i rzeźba

Pod względem geologicznym Cypr stanowi przedłużenie łańcucha Taurusu, ciągnącego się przez południową Turcję. Większość powierzchni Cypru zajmują góry fałdowań alpejskich, na północy zbudowane głównie z wapieni. Są to góry Kierinia, ciągnące się równoleżnikowo, na długości 160 km. Kulminacją tych gór jest szczyt Akromandra o wysokości 1019 m n.p.m. Na południe od niego znajduje się żyzna, aluwialna równina Mesaoria, leżąca w całości poniżej 180 m n.p.m., mierząca 25–50 km szerokości[2].

W południowo-zachodniej części kraju wznoszą się zbudowane m.in. z bazaltów, granitów, gabra i pokrywy lawowej góry Trodos z najwyższym szczytem Cypru – Olimbos o wysokości 1951 m n.p.m.; góry stanowią fragment nasuniętej skorupy oceanicznej, są przykładem obdukcji. Trodos opada stopniowo ku południu i zachodowi, tworząc płaskowyż, który wznosi się nad równiną nadbrzeżną. Cypr posiada dobrze rozwiniętą linię brzegową; północne wybrzeże głównie skaliste i wysokie, południowe nizinne, z rozległymi plażami. Cypr leży w strefie aktywności sejsmicznej[2].

Do bogactw naturalnych Cypru należy miedź, piryt, azbesty, gips, marmur; ponadto eksploatuje się sól i złoża gliny, a także drewno na opał[1]. W latach 70. XX wieku wydobywano tu również chrom i umbrę[4].

Klimat

Płn.–zach. część wyspy

Cypr znajduje się pod wpływem klimatu podzwrotnikowego – od morskiego do kontynentalnego, w miejscach pozbawionych napływu wilgotniejszych mas powietrza śródziemnomorskiego z zachodu – suchego. Na wybrzeżu i nizinach średnia temperatura w styczniu (najzimniejszy miesiąc) wynosi 9–12 °C, w sierpniu (najcieplejszy miesiąc) – 26–28 °C. Na południowym wschodzie w Larnace temperatura maksymalna wynosi od 16 °C (I) do 32 °C (VIII), wyjątkowo do 40 °C; minimalna odpowiednio 7–21 °C. Na północy i nizinie Mesaoria roczna suma opadów 300–400 mm, na zachodnich stokach gór Trodos do 1000 mm. Opady głównie zimą, 50% z nich spada od grudnia do lutego[2].

Wody

Wyspa jest bardzo uboga w zasoby wodne. Wodna powierzchnia wyspy wynosi 10 km²[1]. Występują wyłącznie rzeki okresowe, jedynie górne biegi niektórych z nich, leżące na wysokości powyżej 1000 m n.p.m., są całoroczne. Cypr należy do zlewiska Morza Śródziemnego. Najdłuższymi rzekami są: Pedieos, Karioti i Kuris, wszystkie biorą początek w masywie Trodos. Na nizinie Mesaoria występują większe ilości wód podziemnych, podobnie jak i na północnym wschodzie. W górach liczne źródła, ich łączna wydajność to około 33 mln km² rocznie. Wody podziemne są eksploatowane przez kilkanaście tysięcy studni, zarówno wierconych, jak i sztolniowych. Nadmierny pobór wody na nawadnianie oraz rozwój turystyki spowodował obniżenie się poziomu wód miejscami o kilka metrów[2].

Flora

Roślinność Cypru

Naturalną formacją roślinną Cypru jest makia, w skład której wchodzą krzewy i niskie drzewa (np. dęby), oraz jej uboższa forma – frygana, występująca na wyspie do wysokości około 500 m n.p.m. Na nizinie Mesaoria występują stepy, na których można spotkać m.in. sosnę alepską (Pinus halepensis), cyprysy (Cupressus) i dęby Quercus alnifolia. W górzystych częściach wyspy (powyżej 1000 m n.p.m.) rośnie m.in. sosna czarna (P. nigra) i endemiczny cedr Cedrus brevifolia. Lasy zajmują około 13% powierzchni wyspy. W uprawach dominuje sadownictwo, uprawiana jest winorośl, drzewa cytrusowe, orzechy, migdałowce, figowce, oliwki[2].

Fauna

Fauna w kraju jest dość uboga, brak wielu kontynentalnych gatunków, w tym żmij i większości ssaków. W plejstocenie na Cyprze występował hipopotam karłowaty. Współcześnie występuje tu m.in. muflon, kameleon pospolity, gekon turecki i hardun[2].

Awifauna i jej ochrona

Na Cyprze stwierdzono występowanie 275 gatunków ptaków; pod tym względem państwo zajmuje 144. miejsce na świecie. Większość z nich, 258, to gatunki najmniejszej troski. Trzy są zagrożone – raróg (Falco cherrug), ścierwnik (Neophron percnopterus) oraz sterniczka zwyczajna (Oxyura leucocephala). Dwa (marmurka, Marmaronetta angustirostris i burzyk śródziemnomorski, Puffinus yelkouan) są narażone, zaś 12 bliskich zagrożenia – m.in. błotniak stepowy (Circus macrourus) i żwirowiec stepowy (Glareola nordmanni). Na Cyprze znajdują się 34 ostoje ptaków IBA o łącznej powierzchni 310 711 ha. Cała wyspa jest uznana za obszar Endemic Bird Area[5] ze względu na występowanie pokrzewki cypryjskiej (Sylvia melanothorax) i białorzytki cypryjskiej (Oenanthe cypriaca)[6].

Na Cyprze praktykowane jest łapanie drobnych ptaków śpiewających; podobne ma miejsce np. na Prowansji[7]. Łapane są w siatki (mist-netting) oraz na pokryte klejem (birdlime) patyki (limesticks). Po zabiciu ptaki przygotowywane są w charakterze potrawy (ambelopoulia), spożywanej zarówno przez turystów, jak i miejscowych. Na jesieni 2014 zabito blisko 2 miliony osobników, przez pozostałą część roku 0,5 mln; rozciągnięto 16 km sieci i rozłożono 6 tys. pułapek, mimo że od 1974 roku obie metody łapania są nielegalne. Wzbudziły sprzeciw BirdLife International nie tylko ze względu na nielegalność, przypadkowość łapanych ptaków i niehumanitarność – wiele złapanych gatunków jest chronionych. Spośród 152 gatunków, które złapano w 2014, 78 uznanych jest za zagrożone. Wg BirdLife International łapanie ptaków może pogorszyć opinię o kraju w oczach turystów, ponadto nie przynosi zysku ekonomicznego z turystyki[8].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e f EUROPE: Cyprus. The World Factbook. [dostęp 2015-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 grudnia 2018)].
  2. a b c d e f g h red. p. Bartłomiej Kaczorowski: Wielki Encyklopedyczny Atlas Świata. T. 10. Azja Południowo-Zachodnia. PWN, 2006, s. 6–9. ISBN 978-83-01-14925-3.
  3. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2015-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-04)].
  4. Encyklopedia Powszechna PWN. T. 1. A-F. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 511.
  5. Cyprus – Factsheet. BirdLife Data Zone. [dostęp 2015-04-18].
  6. 121 Cyprus. BirdLife Data Zone. [dostęp 2015-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 sierpnia 2014)].
  7. A sticky business. Limesticks in Provence. Committee Against Bird Slaughter (CABS). [dostęp 2015-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 kwietnia 2015)].
  8. Lisa Benedetti: Another killing season in Cyprus?. 20 marca 2015. [dostęp 2015-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 kwietnia 2015)].

Media użyte na tej stronie

Aphrodite springs view2.jpg
Autor: ChrisSampson87, Licencja: CC BY-SA 4.0
Aphrodite springs view
Cypress Halefka.JPG
Autor: Chneophytou, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Mediterranean Cypress Cupressus sempervirens at Cheleuka forest in Pentadactulos mountain, Cyprus
Cyprus topo.png
Autor: Zamonin, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Description: Topography of Cyprus, created with GMT 4.1.3