George Hamilton (aktor)

George Hamilton
Ilustracja
(c) Angela George, CC BY-SA 3.0

George Hamilton (2009)
Imię i nazwisko

George Stevens Hamilton IV

Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1939
Memphis, Tennessee

Zawód

aktor, producent filmowy, reżyser

Współmałżonek

Alana Stewart (1972–1975; rozwód)

Lata aktywności

od 1952

George Hamilton, właśc. George Stevens Hamilton IV[1][2] (ur. 12 sierpnia 1939 w Memphis) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny, okazjonalnie reżyser i producent filmowy.

W 2009 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7021 Hollywood Boulevard[3][4].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Memphis[5][6] w stanie Tennessee[7]. Był pierwszym dzieckiem Ann Potter Hamilton Hunt Spaulding (ur. 27 sierpnia 1910, zm. 21 maja 2004) i George’a Stevensa Hamiltona Sr.[8], który odbywał tournée jako dyrygent orkiestry jazzowej. Rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania w stanie Arkansas, Los Angeles, Bostonie, Nowym Jorku i Palm Beach, gdzie Hamilton Jr. uczęszczał do szkoły średniej i rozwijał swoją pasję do dramatu.

Kariera

Po ukończeniu szkoły przeniósł się do Hollywood, gdzie zawarł kontrakt z wytwórnią filmową MGM i jeszcze jako trzynastolatek zadebiutował kinową rolą Noaha – służącego Jacksona w westernie Lone Star (1952) u boku Avy Gardner i Clarka Gable’a. Wkrótce zagrał w adaptacji Fiodora Dostojewskiego Zbrodnia i kara (Crime and punishment, 1959)[9], a za rolę Roberta był nominowany do nagrody BAFTA.

Potem wystąpił w takich filmach jak: Dom od wzgórza (Home From the Hill (1960), Ci wspaniali młodzi ludożercy (All the Fine Young Cannibals, 1960) z Robertem Wagnerem i Natalie Wood, Gdzie są ci chłopcy (Where the Boys Are, 1960), Obłąkana przez miłość (By Love Possessed (1961) z Laną Turner, Światło w werandzie (Light in the Piazza, 1962; nominacja do BAFTA Film Award) z Olivią de Havilland, Viva Maria! (1965) u boku Jeanne Moreau i Brigitte Bardot. W 1960 roku otrzymał nagrodę Złotego Globu w kategorii Obiecującego Nowego Przybysza i zdobył Złoty Laurel.

W 1966 jego profesjonalna kariera załamała się, gdy wyszły na jaw spotkania z Lyndą Bird Johnson (córką ówczesnego prezydenta Johnsona), które były ochraniane przez agentów FBI i szeroko rozgłaszane[10]. W rezultacie wybuchła prasowa awantura. Hamilton niechętnie przyjmował role, pojawił się dopiero w serialu TV Ocaleni (The Survivors, 1969) jako Duncan Carlyle.

George Hamilton, 1969

W 1979 triumfalnie powrócił na kinowy ekran w roli hrabiego Vladimira Draculi, który wyrusza do Nowego Jorku w poszukiwaniu kandydatki na żonę, w parodii Miłość od pierwszego ukąszenia (Love at First Bite), za którą był uhonorowany nagrodą Saturna i nominowany do Złotego Globu[11]. Zagrał potem podwójną rolę – szlachetnego Don Diego Vegi i jego zaginionego przed lat homoseksualnego brata-bliźniaka Bunny’ego Wigglesa (Miś Kręcipupcia) w kręconej w Meksyku parodii klasycznych filmów o Zorro pt. Zorro, the Gay Blade (1980)[12]. Obydwa wymienione filmy, w których także pełnił funkcję producenta, przyniosły mu nominacje do nagrody Złotego Globu w kategorii Najlepszego Aktora Komediowego. Francis Ford Coppola obsadził go potem w swoim filmie Ojciec chrzestny III (The Godfather, Part III, 1990) jako prawnik B.J. Harrison.

Na małym ekranie pojawił się m.in. w dramacie telewizyjnym Pasożyty (The Users, 1978) z Jaclyn Smith i Johnem Forsythe’em, operze mydlanej ABC Dynastia (1985-86) jako podstępny reżyser Joel Abrigore, miniserialu Monte Carlo (1986) u boku Joan Collins, telewizyjnym westernie Pokerzystka Alicja (Poker Alice, 1987) jako niespełniony pisarz z Elizabeth Taylor w roli tytułowej[13] oraz miniserialu P.T. Barnum (1999).

Z długiej listy późniejszych filmów kinowych z jego udziałem warto wymienić: western Człowiek który kochał Tańczącą Kotkę (The Man Who Loved Cat Dancing, 1973) z Burtem Reynoldsem, komedię Off Key (2001) jako Armand Dupres – jeden z trzech największych tenorów oraz komediodramat Woody’ego Allena Koniec z Hollywood (Hollywood Ending, 2002). W latach 1995-1996 był także gospodarzem talk-show na żywo ‘George & Alana Show’, które prowadził wraz z byłą żoną Alaną Stewart. Prowadził program Wredny Klan, w Polsce nadawany przez stację VH1.

Występował również na scenie broadwayowskiej – w spektaklu A.R. Gurneya Listy miłosne (Love Letters, 2000) w San Francisco z Joan Collins oraz w wyróżnionym nagrodą Tony musicalu Chicago (2001-2002) jako prawnik Billy Flynn w nowojorskim Richard Rodgers Theatre.

W 2005 wziął udział w nagraniu scen dialogowych do komputerowej gry sensacyjnej Marc Ecko’s Getting Up: Contents Under Pressure jako burmistrz Sung, wykazujący totalitarne skłonności polityk, trzymający w garści całe miasto New Radius.

Życie prywatne

Nazywany był najsłynniejszym hollywoodzkim pożeraczem damskich serc[14] obok Warrena Beatty[15]. Romansował m.in. z Mamie Van Doren (1959), Lyndą Bird Johnson (1966), Vanessą Redgrave (1966), Britt Ekland (1972), Susan Saint James (1978), Morgan Fairchild (1985), Joan Collins (1986), Elizabeth Taylor (1987-1988), Denice D. Lewis (1989-1991), Danielle Steel (1999-2000)[16] oraz poprzednią pierwszą damą Filipin – Imeldą Marcos (1990)[17].

W październiku 1968 związał się z aktorką Alaną Stewart[18], z którą się ożenił 29 października 1972 i ma syna Ashleya (ur. 30 września 1974). Rozwiódł się 13 października 1976[19]. W latach 1999-2002 był związany z Kimberley Backford. Mają syna George’a Thomasa (ur. 2000)[20].

Został wyznawcą Stowarzyszenia Chrześcijańskiej Nauki.

Filmografia

Filmy fabularne

  • 1952: Samotna gwiazda (Lone Star)
  • 1959: Zbrodnia i kara (Crime & Punishment) jako Robert Cale
  • 1960: Dom od wzgórza (Home from the Hill) jako Theron Hunnicutt
  • 1960: Ci wspaniali młodzi ludożercy (All the Fine Young Cannibals) jako Tony McDowall
  • 1960: Gdzie są ci chłopcy (Where the Boys Are) jako Ryder Smith
  • 1961: Dziecko anioła (Angel Baby) jako Paul Strand
  • 1961: By Love Possessed jako Warren Winner
  • 1961: A Thunder of Drums jako Lt. Curtis McQuade
  • 1962: Light in the Piazza jako Fabrizio Naccarelli
  • 1962: Dwa tygodnie w innym mieście (Two Weeks in Another Town) jako Davie Drew
  • 1963: Zwycięzcy (The Victors) jako sierżant Trower
  • 1963: Jeden akt (Act One) jako Moss Hart
  • 1964: Looking for Love
  • 1964: Your Cheatin Heart jako Hank Williams
  • 1965: Viva Maria! jako Flores
  • 1966: Człowiek Marakeszu (L’homme de Marrakech) jako George
  • 1967: Doctor, You’ve Got to Be Kidding jako Harlan W. Wycliff
  • 1967: A Time for Killing jako kpt. Dorrit Bentley
  • 1967: Walet karowy (Jack of Diamonds) jako Jeff Hill
  • 1968: Władza (The Power) jako prof. Jim Tanner
  • 1970: Togetherness jako Jack DuPont
  • 1970: Elvis: Tak to jest (Elvis: That’s the Way It Is, film dokumentalny)
  • 1971: Evel Knievel (także producent) jako Evel Knievel
  • 1973: Meduza (Medusa, także producent) jako Jeffrey
  • 1973: Człowiek który kochał Tańczącą Kotkę (The Man Who Loved Cat Dancing) jako Crocker
  • 1975: Bez zobowiązań (Once Is Not Enough) jako David Milford
  • 1977: The Happy Hooker Goes to Washington jako Ward Thompson
  • 1978: Sekstet (Sextette) jako Vance Norton
  • 1978: Pasożyty (The Users) jako Adam Baker
  • 1979: Z piekła do zwycięstwa (De Dunquerque à la victoire) jako Maurice Bernard
  • 1979: Miłość od pierwszego ukąszenia (Love at First Bite, także producent) jako hrabia Vladimir Dracula
  • 1981: Zorro, ostrze szpady (Zorro, The Gay Blade, także producent) jako Don Diego Vega / Zorro / Bunny Wigglesworth
  • 1983: Malibu jako Jay Pomerantz
  • 1990: Ojciec chrzestny III (The Godfather: Part III) jako B.J. Harrison
  • 1991: Doktor Hollywood (Doc Hollywood) jako dr Halberstrom
  • 1991: Była sobie zbrodnia (Once Upon A Crime) jako Alfonso de la Pena
  • 1993: Zaloty (Amore!) jako Rudolpho Carbonera
  • 1994: Znak smoka (Double Dragon) jako Channel 102 News Anchor
  • 1994: Sprawiedliwość dla niewinnych (Two Fathers: Justice for the Innocent) jako Bradley
  • 1995: Zaginiony (Vanished) jako Malcolm Patterson
  • 1996: Playback jako Gil Braman
  • 1997: Oszołom show (Meet Wally Sparks) jako George Hamilton
  • 1997: Osiem głów w torbie (8 Heads in a Duffel Bag) jako Dick Bennett
  • 1998: Kacper i Wendy (Casper Meets Wendy) jako Desmond Spellman
  • 1998: Ona jest za wysoka (She’s Too Tall) jako Alonso Palermo
  • 1998: Senator Bulworth (Bulworth) jako George Hamilton
  • 1999: Pets jako Von Steiger / 'Ręka'
  • 2001: Krokodyl Dundee w Los Angeles (Crocodile Dundee in Los Angeles) – w roli samego siebie
  • 2001: Off Key jako Armand
  • 2002: Mały jednorożec (The Little Unicorn) jako Wielki Allonso
  • 2002: Bryłka złota (The Nugget)
  • 2001: Koniec z Hollywood (Hollywood Ending) jako Ed
  • 2004: Śledztwo hollywoodzkiej mamy (The Hollywood Mom’s Mystery) jako Woody Prentice
  • 2005: The L.A. Riot Spectacular jako król Beverly Hills
  • 2005: Z ust do ust (Rumor Has It) – w roli samego siebie

Seriale TV

Bibliografia

  • 1998: „Life's Little Pleasures” (z Alysse Minkoff)
  • 2008: „Don't Mind If I Do or do I” (z Williamem Stadiem)

Przypisy

  1. ↑ George Hamilton Actor (ang.). TV Guide. [dostęp 2016-03-05].
  2. ↑ George Hamilton (ang.). Listal. [dostęp 2016-03-05].
  3. ↑ George Hamilton (ang.). Walk of Fame. [dostęp 2022-08-25].
  4. ↑ Susan King: Hollywood Star Walk: George Hamilton (ang.). „Los Angeles Times”, 2008-10-18. [dostęp 2022-08-25].
  5. ↑ George Hamilton – Actor (rum.). CineMagia.ro. [dostęp 2016-03-05].
  6. ↑ George Hamilton (ang.). TV.com. [dostęp 2016-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-04)].
  7. ↑ George Hamilton Biography & TV / Movie Credits (ang.). TVRage.Com. [dostęp 2016-03-05].
  8. ↑ George Hamilton Biography (1939-) (ang.). Film Reference. [dostęp 2016-03-05].
  9. ↑ George Hamilton (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-03-05].
  10. ↑ I'm A Celebrity... Get Me Out Of Here: George Hamilton – The latest contestants (ang.). SoFeminine.co.uk. [dostęp 2016-03-05].
  11. ↑ George Hamilton (wł.). MYmovies. [dostęp 2016-03-05].
  12. ↑ George Hamilton (12 de Agosto de 1939) (port.). Filmow. [dostęp 2016-03-05].
  13. ↑ Hal Erickson: George Hamilton Biography (ang.). AllMovie. [dostęp 2016-03-05].
  14. ↑ Requiem for a Dream (ang.). „The Weekly Standard”. [dostęp 2014-02-27].
  15. ↑ Jack of Diamonds (ang.). Turner Classic Movies. [dostęp 2014-02-27].
  16. ↑ George Hamilton dating (ang.). FamousFix. [dostęp 2014-02-27].
  17. ↑ Column One : An Actor's Close Ties to Marcos: The Philippine government's quest for missing funds leads to George Hamilton's former doorstep in Beverly Hills (ang.). „Los Angeles Times” 09-10-1990. [dostęp 2014-02-27].
  18. ↑ Peter Sheridan (2015-01-03): George Hamilton: 'I'm still looking for new lovers at 75' (ang.). „Daily Express”. [dostęp 2019-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-18)].
  19. ↑ Sadie Nicholas (2009-12-08): How I was seduced by I'm A Celebrity's 'Gorgeous' George Hamilton (ang.). „Daily Mail”. [dostęp 2020-05-18].
  20. ↑ 'Breasts-mad George Hamilton ditched me when I was pregnant with his son' (ang.). „Daily Mirror”. [dostęp 2021-11-30].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

George Hamilton 1969.JPG
Photo of George Hamilton from the short-lived nighttime soap opera Harold Robbins' The Survivors. Since Peyton Place was a success, this one apparently went on the air hoping for the same. Despite the big-name cast--Lana Turner was among the television cast--the program lasted only one season.
GeorgeHamiltonAug09.jpg
(c) Angela George, CC BY-SA 3.0
George Hamilton receiving a star on the Hollywood Walk of Fame on his 70th birthday on August 12, 2009.