George Lee
 | |
 Porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 września 1832 Fort Monroe |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 lutego 1913 Alexandria |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1854–1861 (USA) 1861–1865 (CSA) |
| Siły zbrojne |  Armia USA Armia Konfederacji |
| Główne wojny i bitwy | Wojna secesyjna |
George Washington Custis Lee lub Custis Lee (ur. 16 września 1832 w Fort Monroe, zm. 18 lutego 1913 w Alexandrii) – konfederacki wojskowy podczas wojny secesyjnej, służył jako adiutant prezydenta Jeffersona Davisa; był synem Roberta Lee, którego zastąpił na stanowisku rektora Washington and Lee University w Lexington.
Życiorys
Lee urodził się w Forcie Monroe[1]. Kształcił się w rozlicznych szkołach z internatem, które miały go przygotować do pójścia w ślady ojca. W młodości uczęszczał do klasycznej szkoły wielebnego George’a A. Smitha oraz szkoły matematycznej Benjamina Hallowella[2]. Przyjęcie do West Point nie obyło się bez kłopotów[1] – Robert E. Lee musiał napisać list do ówczesnego rektora Winfielda Scotta, zaś samej nominacji dokonał Zachary Taylor[2].
West Point
Od 1850 do 1854 roku Lee uczęszczał do akademii wojskowej w West Point[2]. Początkowo osiągał doskonałe rezultaty, jednakże pod koniec pierwszego roku został prawie wyrzucony, po tym jak znaleziono alkohol w jego pokoju[1]. Ostatecznie jedynie go ukarano[1]. Podczas trzeciego roku nauki superintendentem szkoły został jego ojciec. Custis ukończył szkołę, jako pierwszy w swojej klasie w 1854 roku; wśród innych alumnów tamtego roku znajdowali się także przyszli generałowie: J.E.B. Stuart, William Dorsey Pender, John Pegram, James Deshler, Horace Randal oraz John Bordenave Villepigue[1][2][3].
United States Army
Lee, awansowany na brevet podporucznika, został przydzielony do korpusu inżynieryjnego, tak jak jego ojciec wiele lat wcześniej[1]. Służył w Georgii oraz na Florydzie[1][2], dosługując się stopnia pełnego podporucznika w 1855. W 1859 awansował na porucznika.[2] U zarania wojny stacjonował w Waszyngtonie, lecz zrezygnował ze służby po secesji Wirginii wiosną 1861 roku, przechodząc na żołd tego stanu[1].
Wojna secesyjna
Lee służył w siłach zbrojnych stanu Wirginia do lipca 1861, kiedy awansowano go na kapitana armii Południa[1]. Przez kolejne miesiące pracował w konfederackim korpusie inżynieryjnym, stawiając umocnienia i fortyfikacje w nowej stolicy, Richmond. Pod koniec sierpnia 1861 przyjął stanowisko adiutanta prezydenta Konfederacji Jeffersona Davisa[3], po czym został awansowany na pułkownika. Lee służył jako adiutant przez kolejne trzy lata; był często wysyłany celem sprawdzenia statusu konkretnych kontyngentów wojskowych, a następnie pisywał raporty dla swojego przełożonego[1].
Kiedy głównodowodzącym armii Północnej Wirginii został Robert E. Lee, młodszemu z panów Lee przydzielone zostało zadanie nadzorowania inżynierów (pod Drewry’s Bluff w czasie kampanii półwyspowej). W czerwcu 1863 został awansowany na generała brygady[1], jednakże nie uzyskał dowództwa w polu, z rozkazu prezydenta Davisa[3]. Były od tego odstępstwa – podczas bitwy pod Gettysburgiem Lee zawiadywał obroną Richmondu. W 1864 został mianowany dowódcą lokalnej jednostki obronnej, podczas ofensywy generałów Granta oraz Butlera[1]. Zadanie swe spełnił tak dobrze, iż powierzono mu obronę wschodniej części Richmond w Chaffin's Bluff[1]. W 1864 został mianowany generałem dywizji. Dowodził oddziałami pod Sayler's Creek, gdzie został schwytany, na trzy dni przed kapitulacją w Appomattox Court House[3].
Kariera powojenna
Pod koniec roku 1865 rozpoczął pracę jako wykładowca na Virginia Military Institute[3], które to stanowisko utrzymał do śmierci ojca. W latach 1871 i 1897 służył jako dziewiąty rektor Washington and Lee University[4] Po śmierci ojca w 1877 wytoczył proces, który dotarł aż do Sądu Najwyższego USA, chcąc odzyskać prawa własności do Arlington House[5]. Wygrał w 1882 roku i zakupił dom wraz z 1100 akrami otaczającego terenu. Już rok później sprzedał dom rządowi Stanów Zjednoczonych za 150 000 dolarów[5], przenosząc się do domu zmarłego brata, Williama Henry’ego Fitzhugh Lee w Ravensworth[3].
Lee zmarł 18 lutego 1913 roku w Alexandrii i został pochowany w Lee Chapel, pośród członków rodziny[3][6].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m David Stephen Heidler, Jeanne T. Heidler, David J. Coles: Encyclopedia of the American Civil War: a political, social, and military history. W. W. Norton & Company, 2002, s. 1151-1152. (ang.)
- ↑ a b c d e f Edmund Jennings Lee: Lee of Virginia, 1642-1892: biographical and genealogical sketches of the descendants of Colonel Richard Lee. Genealogical Publishing Company, 1974, s. 497-498. (ang.)
- ↑ a b c d e f g William Gordon McCabe: Major-General George Washington Custis Lee. 1914, s. 2-3. (ang.)
- ↑ William Gordon: Major-General George Washington Custis Lee. Richmond, VA: Virginia Historical Society, 1914, s. 8. [dostęp 2009-04-19]. (ang.)
- ↑ a b Francis Trevelyan Miller, Robert Sampson Lanier: The Photographic History of the Civil War ...: Poetry and eloquence of Blue and Gray. Review of Reviews Co., 1911, s. 125. (ang.)
- ↑ John H. Eicher, David J. Eicher: Civil War High Commands. Stanford University Press, 2001, s. 343. ISBN 0-8047-3641-3. (ang.)
Linki zewnętrzne
- George Lee w bazie Find a Grave (ang.)
Media użyte na tej stronie
Photograph of Arlington House during the American Civil War, with Union Soldiers.
Autor: Hoodinski, Licencja: CC BY-SA 3.0
First Lieutenant rank insignia for Union Army.
George Washington Custis Lee, son of Robert E. Lee, and Confederate General. NPS Image
