Gerd Kanter

Gerd Kanter
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 maja 1979
Tallinn

Wzrost

196 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Estonia
Igrzyska olimpijskie
złotoPekin 2008lekkoatletyka
(rzut dyskiem)
brązLondyn 2012lekkoatletyka
(rzut dyskiem)
Mistrzostwa świata
złotoOsaka 2007rzut dyskiem
srebroHelsinki 2005rzut dyskiem
srebroTaegu 2011rzut dyskiem
brązBerlin 2009rzut dyskiem
brązMoskwa 2013rzut dyskiem
Mistrzostwa Europy
srebroGöteborg 2006rzut dyskiem
srebroHelsinki 2012rzut dyskiem
srebroZurych 2014rzut dyskiem
brązAmsterdam 2016rzut dyskiem
Odznaczenia
Order Gwiazdy Białej I Klasy (Estonia) Order Gwiazdy Białej IV Klasy (Estonia)

Gerd Kanter (ur. 6 maja 1979 w Tallinnie) – estoński lekkoatleta, specjalista rzutu dyskiem, złoty medalista igrzysk olimpijskich 2008 w Pekinie i brązowy igrzysk w Londynie (2012).

W 2005 Kanter zdobył srebrny medal mistrzostw świata. Pokonał go jedynie mistrz olimpijski Virgilijus Alekna, który dopiero w ostatniej próbie uzyskał zwycięski rezultat. Rok później Kanter zdobył srebrny medal mistrzostw Europy, ponownie przegrywając z Litwinem Alekną. W 2007 Kanter uzyskał tytuł mistrza świata.

Największy sukces odniósł na igrzyskach olimpijskich 2008 w Pekinie, gdzie zdobył złoty medal (wyprzedził o metr reprezentanta Polski Piotra Małachowskiego). Jego rekord życiowy w rzucie dyskiem wynosi 73,38 m (2006). Jest to rekord Estonii, a zarazem 3. wynik w historii tej konkurencji na świecie (do Kantera należą również 4. i 5. rezultat wszech czasów)[1]. 22 marca 2009 Kanter poprawił halowy rekord świata w rzucie dyskiem, osiągając odległość 69,51 m w szwedzkim Växjö.

W latach 2008–2009 zanotował serię 29 zwycięstw z rzędu w konkursach rzutu dyskiem.

W 2018 zakończył karierę sportową, kilka miesięcy później został trenerem jednego ze swoich największych rywali w karierze – Piotra Małachowskiego oraz Roberta Urbanka[2].

Sukcesy

RokZawodyMiastoMiejsceKonkurencjaWynik
2005Mistrzostwa świataFinlandia HelsinkiSilver medal icon.svgRzut dyskiem68,57 m
2005UniwersjadaTurcja IzmirGold medal icon.svgRzut dyskiem65,29 m
2005Światowy Finał IAAFMonako MonakoSilver medal icon.svgRzut dyskiem66,01 m
2006Mistrzostwa EuropySzwecja GöteborgSilver medal icon.svgRzut dyskiem68,03 m
2006Światowy Finał IAAFNiemcy StuttgartSilver medal icon.svgRzut dyskiem68,47 m
2007Mistrzostwa świataJaponia OsakaGold medal icon.svgRzut dyskiem68,94 m
2007Światowy Finał IAAFNiemcy StuttgartGold medal icon.svgRzut dyskiem66,54 m
2008Igrzyska olimpijskie PekinGold medal icon.svgRzut dyskiem68,82 m
2008Światowy Finał IAAFNiemcy StuttgartGold medal icon.svgRzut dyskiem68,38 m
2009Mistrzostwa świataNiemcy BerlinBronze medal icon.svgRzut dyskiem66,88 m
2012Mistrzostwa EuropyFinlandia HelsinkiSilver medal icon.svgRzut dyskiem66,53 m
2012Igrzyska olimpijskieWielka Brytania LondynBronze medal icon.svgRzut dyskiem68,03 m
2013Mistrzostwa świataRosja MoskwaBronze medal icon.svgRzut dyskiem65,19 m
2014Mistrzostwa EuropySzwajcaria ZurychSilver medal icon.svgRzut dyskiem64,75 m
2014Puchar interkontynentalnyMaroko MarrakeszGold medal icon.svgRzut dyskiem64,46 m
2016Mistrzostwa EuropyHolandia AmsterdamBronze medal icon.svgRzut dyskiem65,27 m

Dwukrotnie zwyciężał w I lidze Pucharu Europy, a czterokrotnie w Zimowym Pucharze Europy w Rzutach. W 2009 oraz 2010 wygrał konkurs rzutu dyskiem podczas I ligi drużynowych mistrzostw Europy.

Zwycięzca łącznej punktacji Diamentowej Ligi 2012 i 2013 w rzucie dyskiem[3][4].

Odznaczenia

Przypisy

  1. SENIOR OUTDOOR DISCUS THROW MEN, IAAF [dostęp 2017-08-12] (ang.).
  2. Gerd Kanter trenerem Piotra Małachowskiego i Roberta Urbanka (pol.). sport.radiozet.pl, 2018-11-08. [dostęp 2018-11-12].
  3. Zdobywcy diamentów w 2012, Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki [dostęp 2012-09-08] (pol.).
  4. Diamentowa Liga: zwycięzcy w 17 konkurencjach, wp.pl [dostęp 2013-09-07] (pol.).
  5. Bearers of decorations – Gerd Kanter – Valgetähe I klassi teenetemärk (ang. • est.). president.ee. [dostęp 2012-03-09].
  6. Bearers of decorations – Gerd Kanter – Valgetähe IV klassi teenetemärk (ang. • est.). president.ee. [dostęp 2012-03-09].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie