Gieorgij Catoire

Gieorgij Catoire
Георгий Львович Катуар
Imię i nazwiskoGieorgij Catoire
Data i miejsce urodzenia27 kwietnia 1861
Moskwa
Pochodzeniefrancuskie
Data i miejsce śmierci21 maja 1926
Moskwa
Gatunkimuzyka poważna, muzyka neoromantyczna
Zawódkompozytor, teoretyk muzyki

Gieorgij Lwowicz Catoire, Katuar (ros. Георгий Львович Катуар[1]; ur. 15 kwietnia?/ 27 kwietnia 1861 w Moskwie, zm. 21 maja 1926 tamże[2]) – rosyjski kompozytor i teoretyk muzyczny pochodzenia francuskiego.

Życiorys

Uczył się gry na fortepianie w Konserwatorium Moskiewskim u Karla Klindwortha[3]. W 1884 roku ukończył studia matematyczne na Uniwersytecie Moskiewskim, następnie wyjechał do Berlina, gdzie w latach 1885–1887 kontynuował naukę u Klindwortha[2][3]. Po powrocie do Moskwy studiował u Nikołaja Rimskiego-Korsakowa, Siergieja Taniejewa, Antona Arienskiego i Anatolija Ladowa[2]. Od 1916 roku do śmierci wykładał kompozycję w Konserwatorium Moskiewskim[2]. Do jego uczniów należeli Aleksandr Abramski, Dmitrij Kabalewski i Władimir Fere[3].

Twórczość

W okresie studiów w Berlinie był wielbicielem Wagnera, później uległ wpływom Czajkowskiego i kompozytorów francuskich (Franck, Debussy)[2]. Uważany jest za jednego z pionierów radzieckiej teorii muzyki, w swojej pracy zajmował się problemem późnoromantycznej harmoniki i tonalności, rytmu i form złożonych[2]. Jest autorem rozpraw Tieorieticzeskij kurs garmonii (1924–1925) oraz Muzykalnaja forma (wydane pośmiertnie 1934–1936)[2][3].

Skomponował m.in. kantatę Rusałka (1888), symfonię c-moll (1889), koncert fortepianowy (1909) i dwie sonaty skrzypcowe (1900, 1906)[3].

Przypisy

  1. ↑ Катуар Георгий Львович (ros.). rulex.ru. [dostęp 2018-03-29].
  2. ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 51. ISBN 83-224-0223-6.
  3. ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 145. ISBN 0-674-37299-9.