Gleby rdzawoziemne
Gleby rdzawoziemne – rząd gleb powstałych z piasków, którego cechą charakterystyczną są otoczki żelaziste na ziarnach piasku, powodujące rdzawe zabarwienie podpróchnicznego poziomu genetycznego.
Charakterystyka
Rząd ten obejmuje gleby powstałe przy pomocy procesu rdzawienia (powstawania na ziarnach pisku nieruchliwych otoczek z kompleksów próchniczno-żelazistych) lub też dodatkowo wytrącania, w obrębie poziomu podpróchnicznego, żelaza z zasobnych w ten pierwiastek wód gruntowych. Morfologicznie mają profil glebowy przypominający profil gleby brunatnej, lecz poziomami diagnostycznymi są sideric dla gleb rdzawych i rubic dla gleb orchowych. Skałą macierzystą są piaski różnej genezy, co ma kluczowe znaczenie dla fizycznych i chemicznych właściwości tych gleb. Mają niewielką wartość dla rolniczej uprawy roślin (mała retencja wody i zasoby składników pokarmowych dla roślin). Pod uprawę lasów uważane są za gleby dobre, choć podatne na degradację. Naturalnie porastają je bory mieszane i lasy mieszane.
Systematyka
Rząd gleby rdzawoziemne jest nowo powstałym rzędem w systematyce gleb Polski z 2011 r. i jako taki nie występował wcześniej. Gleby zaliczane do tego rzędu, w systematyce gleb Polski z 1989 r. były zaliczane do rzędu gleb bielicoziemnych.
Rząd gleby rdzawoziemne dzieli się na dwa typy gleb:
- Rząd 4. Gleby rdzawoziemne (R)
- Typ 4.1. Gleby rdzawe (RW)
- Typ 4.2. Gleby ochrowe (RH)
Bibliografia
- Systematyka gleb Polski, wydanie 5. „Roczniki gleboznawcze”. 62, 3, 2011. Polskie Towarzystwo Gleboznawcze. Warszawa.