Gnejusz Pompejusz Magnus

Gnaeus Pompeius Magnus - Rzymianin znakomitego pochodzenia w początkach pryncypatu, przez małżeństwo związany z dynastią julijsko-klaudyjską. Syn konsula Marka Licyniusza Krassusa Frugi i Skrybonii. Potomek dwóch triumwirów: Pompejusza i Krassusa.

   

Marek Licyniusz Krassus
triumwir
• Tertula

  
  

Marek Licyniusz Krassus
pretor 54 p.n.e.
• Cecylia Metella

  
  

Marek Licyniusz Krassus
konsul 30 p.n.e.

  
  

Marek Licyniusz Krassus Frugi
konsul 14 p.n.e.

  
  

Marek Licyniusz Krassus Frugi
konsul 27 n.e.
• Skrybonia

  
  

Gnejusz Pompejusz Magnus
• Klaudia Antonia

   

Gnejusz Pompejusz Wielki
triumwir
• Mucja Tercja

  
  

Pompeja
• Lucjusz Korneliusz Cynna pr. 44

  
  

Kornelia Pompeja Magna
• Lucjusz Skryboniusz Libon

  
  

Lucjusz Skryboniusz Libon
konsul 16 n.e.

  
  

Skrybonia
• Marek Licyniusz Krassus Frugi

  
  

Gnejusz Pompejusz Magnus
• Klaudia Antonia

Ojciec na część znamienitego przodka nazwał go Gnejuszem Pompejuszem Wielkim, czym naraził go na niełaskę cesarza Kaliguli. Kaligula zabronił Gnejuszowi używania przydomka Wielki (Magnus)[1][2] i nie skazał go na śmierć tylko dlatego, że ten był jeszcze chłopcem[3]. Cesarz Klaudiusz, przeciwnie, zwrócił Gnejuszowi pełne imię i w 41 n.e. oddał mu swoją córkę Klaudię Antonię za żonę[4]. Jeszcze za panowanie Kaliguli wszedł w skład kapłańskiego kolegium Saliów[5] Był członkiem kolegium pontyfików[6]. W 43 n.e. wziął udział w wyprawie Klaudiusza na Brytanię w charakterze kwestora[6]i został posłany przez cesarza do Rzymu z wieścią o zwycięstwie[7]. W wziął udział w triumfie Klaudiusza[8]. Jednak od roku 46 n.e. stał się ofiarą intryg cesarzowej Messaliny i został zabity[9]. Według Swetoniusza został zasztyletowany w czasie stosunku miłosnego z kochankiem[10].

Zobacz też

Drzewo genealogiczne Licyniuszów

Przypisy

  1. ↑ Gajus Kaligula, Rozdział 35. W: Gajusz Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972, s. 265.
  2. ↑ Rozdział XI. W: Lucjusz Anneusz Seneka: Apocolocynthosis czyli Udynienie boskiego Klaudiusza. edycja komputerowa www.histurion.pl.
  3. ↑ Księga LX 5. W: Kasjusz Dion Kokcejanus: Historia.
  4. ↑ Boski Klaudiusz, Rozdział 27. W: Gajusz Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972, s. 311.
  5. ↑ "] / [P(ublius) Cornel]ius Dolabella [loco 3] / [M(arcus) Asini]us Marcellus lo[co 3] / [D(ecimus) Torqu]atus Silanus [loco 3] / [M(arcus) Iuni]us Silanus lo[co 3] / [C(aio) Caesa]re III co(n)s(ule) / [Cn(aeus) Pomp]eius Magnus [loco 3] " w CIL 06, 37162 = D 09339 (p 192) = AE 1902, 00199 = AE 1903, +00118 = AE 1903, +00130 = AE 1903, 00153 (łac.). [dostęp 2009-09-14].
  6. ↑ a b "Cn(aeus) Pomp[eius] / Crassi f(ilius) Men(enia) / Magnus / pontif(ex) quaest(or) / Ti(beri) Claudi Caesaris Aug(usti) / Germanici / soceri sui " w CIL 06, 31722 (p 3805, 4778, 4779) = D 00955 (łac.). [dostęp 2009-09-14].
  7. ↑ Księga LX 21. W: Kasjusz Dion Kokcejanus: Historia.
  8. ↑ Boski Klaudiusz, Rozdział 17. W: Gajusz Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972, s. 299.
  9. ↑ Dzieje,Księga pierwsza, rozdział 48. W: Tacyt: Dzieła. Warszawa: Czytelnik, 2004, s. 414. ISBN 83-07-02993-7.
  10. ↑ Boski Klaudiusz, Rozdział 29. W: Gajusz Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972, s. 312.