Goździchowo

Goździchowo

wieś
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	grodziski
Gmina	Kamieniec
Sołectwo	Goździchowo
Liczba ludności (2006)	118
Strefa numeracyjna	61
Kod pocztowy	64-061
Tablice rejestracyjne	PGO
SIMC	0584225
Położenie na mapie gminy Kamieniec Goździchowo
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Goździchowo
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Goździchowo
Położenie na mapie powiatu grodziskiego Goździchowo
52°08′06″N 16°28′35″E/52,135000 16,476389

Widok dworu przed 1912

Goździchowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Kamieniec.

Historia

Nazwa wsi przypuszczalnie pochodzi od imienia Gościech lub podobnego. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1389 roku (Gosczichowa), gdy była własnością Bodzęty. W XV i XVI w. było to gniazdo rodowe Goździchowskich wzmiankowanych do 1522 r. Już na początku XVII w. jako właściciele wymieniani są Chłapowscy. W pierwszej połowie XVII wieku Goździchowo należało do Stanisława Chłapowskiego, skarbnika poznańskiego, następnie do jego syna Bolesława, także właściciela Turwi, a potem do wnuka Kazimierza. Synowie Kazimierza zapoczątkowali dwie linie starszej gałęzi rodu Chłapowskich - Ludwik senatorską zwaną turewską, a Michał szambelańską czyli goździchowską,.

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Goździchowo należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kosten rejencji poznańskiej^[1]. Goździchowo należało do okręgu wielichowskiego tego powiatu i stanowiło odrębny majątek, do którego należało Puszczykowo i Puszykowo Olendry (osada olęderska)^[1]. Według spisu urzędowego z 1837 roku Goździchowo liczyło 184 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 17 dymów (domostw)^[1].

W 1839 roku właścicielem został Dezydery Chłapowski wraz z żoną. W 1853 roku wieś odziedziczył jego syn, Stanisław z Szołdr, a od 1886 roku syn Stanisława, Dezydery. Od 1907 roku majętność należała do Zygmunta Chłapowskiego z Turwi, od 1919 do wdowy po nim Tekli Chłapowskiej z Mańkowskich. Od 1928 roku właścicielem był Krzysztof Morawski z Poznania.

W 1881 roku majątek liczył 846 ha. W okresie międzywojennym specjalnością gospodarstwa była reprodukcja nasion buraczanych. Aktualnie znajduje się tu zakład rolny spółki „Parol”.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie poznańskim.

Zabudowa

Zabudowa wsi składa się z trzech części: dawnego majątku przy końcu drogi z Wołkowa, położonego dalej na południe osiedla czworaków oraz kilku domów i dawnej szkoły na prawym brzegu Grabarskiego Rowu (dopływu Obry). Mimo niedużej wielkości wieś jest rozciągnięta na długości 1,5 km.

W zespole dworskim znajduje się park krajobrazowy (po. 3,48 ha), w którym wznosi się dwór z I poł. XIX w., przebudowany przez Dezyderego Chłapowskiego w stylu arkadowym. Składa się z 2 nierównych skrzydeł, połączonych niższą częścią poprzeczną z kilkoma dobudówkami. Obok zespół zabudowań folwarcznych, z chlewem i bardzo długą stodołą z końca XIX w.

Przy drodze do Parzęczewa, przed mostkiem na Grabarskim Rowie, znajduje się kapliczka z drewnianą figurą św. Jana Nepomucena, zapewne z 2 poł. XIX w.

Przypisy