Goliath (mina)
 Goliat ze zbiorów Bovington Tank Museum | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  III Rzesza |
|---|---|
| Producent | Borgward |
| Typ pojazdu | Mina samobieżna |
| Trakcja | gąsienicowa |
| Załoga | brak |
| Historia | |
| Produkcja | kwiecień 1942/kwiecień 1943/listopad 1944 |
| Wycofanie | styczeń 1944/sierpień 1944/po listopadzie 1944 |
| Egzemplarze | 7729 |
| Dane techniczne | |
| Silnik | elektryczny (2,5 kW)/spalinowy (12,5 KM) |
| Poj. zb. paliwa | nie dotyczy/6 l |
| Pancerz | 5/10 mm |
| Długość | 1,5/1,62/1,63 m |
| Szerokość | 0,85/0,84/0,91 m |
| Wysokość | 0,56/0,60/0,62 m |
| Prześwit | 11,4/16/16,8 cm |
| Masa | 370/365/430 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość | 10/11,5 km/h |
| Zasięg | 0,8-1,5/6–8 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| III Rzesza | |
.JPG)
Goliat (niem. Leichter Ladungsträger Sd.Kfz.302, 303, Goliath) – niemiecki lekki nosiciel ładunków wybuchowych, zdalnie sterowana mina samobieżna zdolna do przenoszenia od 75 do 100 kilogramów materiału wybuchowego, stosowana do precyzyjnego niszczenia wrogich umocnień podczas II wojny światowej.
Historia
W czerwcu 1940, po zajęciu Francji, w ręce Niemców dostał się zatopiony w Sekwanie prototyp miniaturowego pojazdu gąsienicowego dzieła Adolphe’a Kégresse’a[1]. Na jego podstawie w zakładach Borgwarda w Bremie powstała podobna konstrukcja przeznaczona dla Wehrmachtu[1]. W kwietniu 1942 wyprodukowano pierwszych 15 egzemplarzy, a później wykonywano od 100 do 200 pojazdów miesięcznie[1].
Opis
Był to lekko opancerzony (przed ogniem karabinowym) pojazd gąsienicowy napędzany silnikiem elektrycznym (SdKfz.302). Późniejsze wersje zostały wyposażone w tańsze i mniej zawodne silniki spalinowe (SdKfz.303). W przedniej części pojazdu znajdował się ładunek wybuchowy, w środkowej napęd, a z tyłu bęben z trójżyłowym kablem telefonicznym, za pomocą którego sterowano pojazdem oraz detonowano go[2]. Na linię walk mina mogła być dostarczona na specjalnym wózku ciągniętym przez żołnierzy[2].
Zastosowanie
Goliathy były wykorzystywane przez armię niemiecką dosyć rzadko, między innymi w trakcie oblężenia Sewastopola, w walkach pod Anzio oraz podczas powstania warszawskiego[3][1]. W dość efektywny sposób użyto ich podczas obrony Wrocławia w 1945[4]. Mała popularność tej broni wynikała z faktu, iż była ona bardzo kosztowna w produkcji, zważywszy na jednorazowe zastosowanie, oraz dość łatwa do unieszkodliwienia poprzez przecięcie kabla ogniem karabinowym, granatem lub bezpośrednio siekierą lub saperką. Stąd wiele tych pojazdów wpadało w ręce wroga lub, z powodu ich unieruchomienia, zostało zniszczonych przez samych Niemców.
W 1945 w magazynach niemieckich było wciąż ponad 2,5 tysiąca sztuk tej broni[1]. W sumie do końca wojny wyprodukowano 2650 goliathów o napędzie elektrycznym i 5079 o napędzie spalinowym.
Dane techniczne
| Typ | „Goliath E“ Sd.Kfz. 302 „Gerät 67“ | „Goliath V“ | |
|---|---|---|---|
| Sd.Kfz. 303a „Gerät 671“ | Sd.Kfz. 303b „Gerät 672“ | ||
| Dane ogólne | |||
| Producent | Borgward | Borgward, Zündapp & Zachertz | |
| Okres produkcji | 04.1942 - 01.1944 | 04.1943 - 08.1944 | od 11.1944 |
| Liczba wyprodukowanych | 2650 sztuk | 4604 sztuk | 325 sztuk |
| Cena jednostkowa | ~3000 RM | ~1000 RM | |
| Dane techniczne | |||
| Masa | 370 kg | 365 kg | 430 kg |
| Ładunek wybuchowy | 60 kg | 75 kg | 100 kg |
| Długość / szerokość / wysokość | 1,50 m / 0,85 m / 0,56 m | 1,62 m / 0,84 m / 0,60 m | 1,63 m / 0,91 m / 0,62 m |
| Napęd | 2 silniki elektryczne o mocy 2,5 kW (Bosch MM/RQL 2500/24 RL2) | 2-cylindrowy silnik dwusuwowy; 703 cm³ / 4500 1/min, 12,5 KM (Zündapp SZ7) | |
| Prędkość | 10 km/h | 11,5 km/h | |
| Pojemność zbiornika paliwa | nie dotyczy | 6 l | |
| Zasięg | 0,8–1,5 km | 6–12 km (6–8 km w terenie) | |
| Prześwit | 11,4 cm | 16 cm | 16,8 cm |
| Rów | 60 cm | 85 cm | 100 cm |
| Grubość pancerza (przód) | 5 mm stalowy | 10 mm stalowy | |
Galeria
Zdobyte przez aliantów goliathy (Normandia, 1944) 
(c) Bundesarchiv, Bild 101I-695-0411-08A / Josef Gutermann / CC-BY-SA 3.0Mina podczas transportu (powstanie warszawskie, sierpień 1944) 
Goliath ze zbiorów Muzeum Wojsk Lądowych 
Goliath z silnikiem elektrycznym w Deutsches Panzermuseum
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e Praca zbiorowa dziennikarzy „Gazety Lubuskiej”: Niezwykłe i tajemnicze miejsca Ziemi Lubuskiej s. 189.
- ↑ a b Praca zbiorowa dziennikarzy „Gazety Lubuskiej”: Niezwykłe i tajemnicze miejsca Ziemi Lubuskiej s. 188.
- ↑ Historycy Powstania wyliczają 56 ataków goliathami. Pięć zdobyto i wydobyto z nich materiał wybuchowy, 11 unieruchomiono, a w 18 zainicjowano wybuch, zanim dotarły do celu.
- ↑ Hans von Ahlfen, Hermann Niehoff: Festung Breslau w ogniu. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2008. ISBN 978-83-245-8536-6.
Bibliografia
- Praca zbiorowa dziennikarzy „Gazety Lubuskiej”: Niezwykłe i tajemnicze miejsca Ziemi Lubuskiej. Zielona Góra: Media Regionalne sp. z o.o., 2009, s. 188-189. ISBN 978-83-61621-00-3.
Linki zewnętrzne
- Mariusz Skotnicki: Pojazd gąsienicowy Sd.Kfz. 303a „Goliath”. muzeumwp.pl. [dostęp 2019-11-14].
Media użyte na tej stronie
(c) Bundesarchiv, Bild 101I-695-0411-08A / Josef Gutermann / CC-BY-SA 3.0
Powstanie Warszawskie: Żołnierze niemieccy przewożą "Goliata" ulicą Powązkowską na specjalnym wózku. Po prawej Kościół św. Karola Boromeusza na Powązkach. Prawdopodobnie zdjęcie pochodzi z 11 sierpnia kiedy po raz pierwszy użyto goliaty w Powstaniu by zaatakować broniących się w garbarni Temlera powstańców z baonu "Pięść".
.svg)
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Autor: baku13, Licencja: CC-BY-SA-3.0
German demolition vehicles "Goliath" E-Motor
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Sd.Kfz. 303a Goliath tracked mine in the Polish Army Museum in Warsaw
German mini tanks manufactured by Borgward
.svg)
Autor: Andreas Mehlhorn (Kettenkrad), Licencja: CC BY-SA 4.0
Light Demolition Vehicle Goliath, Sd.Kfz. 303, at Tank Museum Bovington (UK)
