Gra w ojca (film)

Gra w ojca
Das Vaterspiel
Rok produkcji

2009

Kraj produkcji

Austria
Niemcy
Francja
Irlandia

Język

niemiecki

Czas trwania

108

Reżyseria

Michael Glawogger

Scenariusz

Michael Glawogger
Josef Haslinger

Główne role
  • Helmut Köpping: Ratz
  • Sabine Timoteo: Mimi
  • Ulrich Tukur: Jonas Shtrom
  • Christian Tramitz: Kramer
  • Itzhak Finzi: Lucas
  • Samuel Finzi: Lucas, 40
  • Michou Friesz: matka
  • Franziska Weisz: siostra
Muzyka

Olga Neuwirth

Zdjęcia

Attila Boa

Montaż

Vessela Martschewski

Produkcja

Erich Lackner
Peter Wirtensohn

Gra w ojca – dramat filmowy z 2009 roku w reżyserii Michaela Glawoggera. Ekranizacja powieści Josefa Haslingera pod tytułem Das Vaterspiel[1] z Helmutem Köppingiem w roli Ruperta Kramera, Sabine Timoteo jako Mimi Kralikauskas oraz Ulrichem Tukurem w roli Jonasa Shtroma[2].

Fabuła

W listopadzie 1999 Rupert Kramer, informatyk-hobbysta, otrzymuje od swojej dawnej przyjaciółki Mimi propozycję dłuższego pobytu w Nowym Jorku. Mimi potrzebuje pomocy Ruperta. Rupert zaś widzi w tej propozycji możliwość przeżycia romantycznej historii z Mimi oraz będzie chciał podjąć próbę wprowadzenia na rynek amerykański stworzonej przez siebie Gry w ojca. Celem gry jest wirtualne zabicie swojego ojca.

Podczas kiedy Kramer próbuje przebić się przez masy śniegu w kierunku lotniska, czytelnik poznaje historię rodziny: Kramer pochodzi z wpływowej rodziny socjaldemokraty, ministra transportu, jego matka zaś wychowała się w konserwatywnym domu w Scheibbs, co prowadziło do ciągłych spięć między teściami a zięciem, jego siostra prowadzi dość bujne życie miłosne. Widz poznaje dzieciństwo Ruperta, jego wiek dojrzewania, pierwszą i jedyną dziewczynę.

Kiedy Kramer ląduje w Nowym Yorku, dowiaduje się o celu jego misji. W następnych tygodniach ma przekształcić pomieszczenia piwniczne w pomieszczenia mieszkalne dla zbrodniarza wojennego, który odpowiedzialny jest za masakrę Żydów na Litwie. Lucas ukrywa się już od 32 lat w domu swojej siostry. Przez przypadek udaje się Rupertowi wprowadzić stworzoną grę komputerową na rynek amerykański i osiąga nieoczekiwany sukces[3].

Krytyka

Internetowy portal critic.de ocenia film pozytywnie: „Nazista, minister, Femme Fatale, gra komputerowa, kryjówka, Wiedeń, Nowy Jork. Film Michaela Glawoggera wiele chce – i triumfuje”[4].

Nagrody

Film był wielokrotnie nominowany do nagród[5].

Przypisy

  1. Michael Glawogger, IMDb [dostęp 2017-11-02].
  2. Kill Daddy Good Night. Helmut Köpping, Sabine Timoteo, Ulrich Tukur 2009-11-26. [dostęp 2017-11-02].
  3. | Berlinale | Archiv | Jahresarchive | 2009 | Programm – Das Vaterspiel | Kill Daddy Good Night, www.berlinale.de [dostęp 2017-11-02].
  4. e, Das Vaterspiel | Kritik, critic.de [dostęp 2017-11-02] (niem.).
  5. Das Vaterspiel. [dostęp 2017-11-02].