Granatnik RG-6

RG-6

Państwo	Rosja
Rodzaj	granatnik rewolwerowy
Historia
Prototypy	1994
Dane techniczne
Kaliber	40 mm
Wymiary
Długość	520/680 mm (koba złożona/kolba rozłożona)
Długość lufy	120 mm
Masa
broni	5,60 kg (niezaładowany)
Inne
Szybkostrzelność praktyczna	12-15 strz./min.
Zasięg skuteczny	40-400 m

RG-6 (rucznyj granatomiot 6-zarjadnyj, Mini Grad, indeks 6G30, Lawina) – rosyjski sześciostrzałowy granatnik rewolwerowy kalibru 40 mm.

Historia konstrukcji

W 1993 roku konstruktorzy tulskiego CNIKB 500 (Cientralnoje Nauczno-Isliedowatielskije Konstruktorskoje Biuro Sportiwnogo i Ochotnicziego Orużija - ros. Centralne Naukowo-Badawcze Biuro Konstruktorskie Broni Sportowej i Myśliwskiej) otrzymali od rosyjskiego Ministerstwa Obrony zlecenie na opracowanie granatnika rewolwerowego. Miał on uzupełnić będące w uzbrojeniu granatniki podlufowe GP-25, GP-30, GP-34 i automatyczne AGS-17 oraz AGS-30.

Nowy granatnik zaprojektował siedmioosobowy zespół, w którym wiodącą rolę odgrywali W.N.Tieliesz i B.A.Borzow. Pierwsze prototypy granatnika testowano w pierwszym kwartale 1994 roku. Dwa egzemplarze przekazano do testów jednostkom walczącym w Czeczenii, gdzie zdobyły w następnych latach przydomek Mini-Grad (BM-21 Grad to rosyjska wyrzutnia niekierowanych pocisków rakietowych kalibru 122 mm).

Nowy granatnik zaprezentowano publicznie po raz pierwszy w 1995 roku na targach "Politech-95". Armia rosyjska ostatecznie nie wprowadziła granatnika RG-6 do uzbrojenia (prawdopodobnie z powodów finansowych), ale został on kupiony w ilości kilkuset sztuk przez rosyjskie MSW.

Granatnik jest produkowany przez "Tułamaszzawod" oraz (na licencji) przez bułgarskie zakłady "Arsenał" (pod nazwą "Lawina")

Opis konstrukcji

Granatnik "RG-6" jest sześciostrzałową powtarzalną bronią zespołową. Granaty kalibru 40 mm są wystrzeliwane z sześciu krótkich luf (identycznych jak lufy granatników GP-25). Lufy są ładowane odprzodowo po odchyleniu o 120 stopni przedniej pokrywy. Podczas ładowania kolejnych luf obraca się bęben, co powoduje napięcie sprężyny obracającej bęben w czasie prowadzenia ognia. W przedniej pokrywie osadzona jest rura chroniąca dłoń strzelca przed poparzeniem (nie jest to lufa). Od spodu zamocowany jest do niej chwyt przedni, a od góry przyrządy celownicze. Od tyłu bęben osłania pokrywa do której umocowana jest oś bębna. Tylna pokrywa zamocowana jest na ramie granatnika. Do ramy jest zamocowany mechanizm spustowy DAO identyczny jak w granatniku GP-25. Naciśnięcie spustu powoduje napięcie i zwolnienie kurka. Po strzale bęben automatycznie obraca się o 60 stopni. Granatnik wyposażony jest w wysuwaną kolbę teleskopową.

Dane taktyczno-techniczne

Bibliografia

• Ireneusz Chloupek, Granatnik rewolwerowy, Komandos 11/2001. ISSN 0867-8669