Granica białorusko-łotewska

Granica międzypaństwowa
Mapa
Państwa graniczące

 Białoruś
 Łotwa

Okres istnienia

od 1991 roku

Długość

173[1][2] km

Granica białorusko-łotewska – lądowa granica międzypaństwowa między Białorusią i Łotwą, zewnętrzna granica Unii Europejskiej i Strefy Schengen. Jej długość według wynosi 173 km. Powstała w 1991 roku po uzyskaniu niepodległości przez Białoruś i Łotwę. Przebiega po dawnej granicy administracyjnej między Białoruską SRR i Łotewską SRR. Oficjalnie zatwierdzona została 21 lutego 1994 roku[3].

Przebieg

Na zachodzie granica rozpoczyna się w trójstyku z granicami litewsko-łotewską i białorusko-litewską. Następnie biegnie po dawnej granicy polsko-łotewskiej sprzed 1939 roku do miejsca, gdzie na odcinku 16,6 km przebiega korytem rzeki Dźwiny. Dalej na wschód biegnie po dawnej przedwojennej granicy łotewsko-radzieckiej. Na wschodzie kończy się w trójstyku z granicami: białorusko-rosyjską i łotewsko-rosyjską. Z granicą po białoruskiej stronie sąsiaduje obwód witebski.

Delimitacja i demarkacja

Pomiędzy Białorusią i Łotwą nie ma sporów dotyczących delimitacji granicy, jednak jej demarkacja została dokonana jednostronnie, jedynie przez Łotwę[4].

Przejścia graniczne

Głównymi przejściami drogowymi na granicy białorusko-łotewskiej są Silene-Urbany (na drodze do Mińska) i Paternieki-Grigorowszczina (na drodze łączącej łotewski Dyneburg z białoruskim Nowopołockiem). Oba są przejściami międzynarodowymi dla obywateli wszystkich krajów świata i osób bez obywatelstwa. Mogą odbywać się na nich kontrole: graniczna, celna, sanitarno-epidemiologiczna, weterynaryjna, fitosanitarna, samochodowa[5]. Ponadto funkcjonuje szereg mniejszych przejść drogowych obsługujących ruch lokalny. Wszystkie łotewskie przejścia graniczne są skomputeryzowane, wyposażone w elektroniczne czytniki dokumentów i zintegrowane z systemem rejestracji pojazdów i osób[4].

Ruch transgraniczny

Łotwa wydaje rocznie kilkanaście tysięcy wiz wjazdowych obywatelom Białorusi (np. w 2001 roku wydała ich 11 883). Białoruskich turystów przyciąga wysoka jakość usług na Łotwie i jej zachodnioeuropejska architektura. Ruch towarowy obejmuje przede wszystkich tranzyt z Białorusi i Ukrainy w kierunku rosyjskich miast: Pskowa, Nowogrodu Wielkiego i Petersburga[4].

Przypisy

  1. Интерактивная карта (ros.). Государственный пограничный комитет Республики Беларусь. [dostęp 2020-05-07].
  2. Latvijas statistikas gadagrāmata 2019. Vaduz: Centrālā statistikas pārvalde, 2020, s. 9. ISBN 978-9984-06-532-8. (łot. • ang.)
  3. Граница Республики Беларусь (ros.). Państwowy Komitet Pograniczny Republiki Białorusi. [dostęp 2018-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-30)].
  4. a b c Cichocki 2008 ↓, s. 9–10
  5. Пункты пропуска через границу Республики Беларусь (ros.). Państwowy Komitet Pograniczny Republiki Białorusi. [dostęp 2018-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-08)].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Latvia CIA map PL.png
Mapa Łotwy na podstawie CIA World Factbook