Grime

Grime
Pochodzenie

UK garage, hip-hop, drum and bass

Czas i miejsce powstania

ok. 2002 roku w Londynie

Instrumenty

komputer i sekwencer

Gatunki pokrewne

UK garage, dubstep

Grime – gatunek muzyki powstały w 2002 roku w Londynie, wywodzący się z takich gatunków jak UK garage, hip-hop, drum and bass oraz dubstep. Styl ten bazuje na nierównomiernym tempie wynoszącym około 140 BPM oraz na rapowaniu.

Wykonawców tego gatunku nazywa się Masters of Ceremony (MC lub MoC).

Najważniejsi wykonawcy zaliczani do nurtu grime to: Dizzee Rascal, Getter, Wiley, Skepta, P. Money, Kano, D Double E, Jme, Tempa T, Stormzy oraz grupy, takie jak: Boy Better Know, Roll Deep, OGz, StayFresh czy Newham Generals[1].

Charakterystyka

W muzyce grime dużą wagę przywiązuje się do tekstów. W porównaniu do muzyki hip-hop, używa się znikomej liczby wulgaryzmów czy nawiązań do seksu i przemocy.

Poza Londynem grime jest obecny głównie w Birmingham i reprezentują go grupy takie jak Invasion Alert i StayFresh, a także wykonawcy tacy jak Devilman, Mayhem NODB czy DJ Preditah.

Charakterystyczne dla gatunku są: występy w klubach (bardzo rzadko klasyczne koncerty), a podczas występów na żywo – częsta i szybka zmiana utworów, freestyle, używanie wielu różnych podkładów oraz tzw. "reloads", czyli przerywanie utworu przez DJ-a i ponowne odtwarzanie go od początku. Popularne w Wielkiej Brytanii są także sesje na żywo w radiu (np. Rinse FM, BBC 1Xtra), nagrywane także w formie wideo.

Najbardziej charakterystyczne utwory to: Rebound X – Rhythm And Gash, Wiley – Eskimo, Lethal Bizzle - Pow, Skepta – Private Caller, Jme – Serious, Tempa T – Next Hype, Dizzee Rascal – Stop Dat oraz Kano – P's and Q's.

Początki i rozwój

Muzyka grime powstała prawdopodobnie we wschodnim Londynie. Początki tego stylu miały miejsce w pirackich stacjach radiowych, gdzie wielu artystów promowało swoje umiejętności poprzez freestyle lub odtwarzanie swoich produkcji. Niektóre źródła podają, że grime wywodzi się bezpośrednio z garage, a powstał, gdy MC, prowadzący występy DJ-ów w klubach, zaczęli rapować do tych utworów. Początkowo nowy gatunek był nazywany "grimy garage" (brudny garage)[2]. W porównaniu z UK garage, grime ma mroczniejsze i bardziej rapowe brzmienie. Za pierwsze utwory z tego gatunku uchodzą, wspomniany wyżej Wiley – 'Eskimo' oraz Musical Mob – 'Pulse X'[3].

Dizzee Rascal i Wiley jako pierwsi zwrócili uwagę mediów na grime w 2003, kiedy wydane zostały ich albumy Boy in da Corner i Treddin' on Thin Ice. Dizzee Rascal szybko zdobył rozgłos i osiągnął komercyjny sukces oraz jako pierwszy przedstawiciel tej muzyki zdobył Mercury Music Prize w 2003. Dzięki temu, grime coraz częściej pojawiał się w brytyjskich mediach, takich jak stacja telewizyjna Channel U TV oraz stacje radiowe Kiss FM i (należąca do BBC) 1Xtra[4].

Współcześnie

Obecnie wielu artystów związanych w przeszłości z tym gatunkiem zaczęło upodabniać swój styl do hip-hopu, rapując do muzyki zbliżonej do trapu. Taki obrót spraw budzi sprzeciw niektórych "legendarnych" postaci brytyjskiej sceny muzycznej.

Od połowy 2014 grime znowu przeżywa rozkwit. Przyczyną dużego wzrostu popularności w mediach był występ Kanyego Westa na gali Brit Awards 25 lutego 2015, gdzie pojawił się on w otoczeniu wielu czołowych przedstawicieli grime, ubranych na czarno. Występ był szeroko komentowany, ponieważ treść występu nie została w całości ujawniona organizatorom, przez co w telewizji na żywo pojawiło się dużo przekleństw[5]. Po tym wydarzeniu media również te zagraniczne – głównie amerykańskie, zastanawiały się, dlaczego West zaprosił artystów na scenę i zaczęły coraz bardziej interesować się muzyką grime[6][7].

Popularność gatunku wśród szerszej publiczności wzrasta obecnie głównie za sprawą Skepty[8][9]. W 2014 wydał on pierwszy singiel, wyprodukowany przez siebie i nagrany razem z Jme, ze swojego albumu "Konnichiwa" zatytułowany "That's Not Me" - utwór ten uważa się za powrót do "prawdziwego" grime'u.[10] W 2015 wydał kolejny singiel "Shutdown", który odbił się szerokim echem we wszystkich mediach[11].

Przypisy