Grotte di Castellana

Grotte di Castellana

Sala La Grave w Grotte di Castellana
Państwo	Włochy
Długość	3348 m
Głębokość	122 m
Data odkrycia	1938
Odkrywca	Franco Anelli i Vito Matarrese
Położenie na mapie Włoch Grotte di Castellana
40°52′32″N 17°08′59″E/40,875650 17,149781
Strona internetowa jaskini

Grotte di Castellana − system jaskiń krasowych znajdujący się w gminie Castellana Grotte w prowincji Bari w regionie Apulia na południu Włoch w odległości około 1 km od Castellana Grotte. Grotte di Castellana jest jednym z najbardziej znanych systemów jaskiń we Włoszech^[1].

Opis

Jaskinia ma 3348 m długości i średnio 70 m głębokości (maksymalna głębokość wynosi 122 m). W jaskini panuje temperatura od 14 °C do 18 °C z wilgotnością wynoszącą około 90%. La Grave oraz La Grotta Bianca są najbardziej charakterystycznymi miejscami jaskini^[2].

La Grotta Bianca

Zwiedzający w La Grave

La Grave to ogromna komnata mierząca około 100 m długości, 50 m szerokości i 60 m głębokości. W sklepieniu komnaty znajduje się otwór, przez który wpada światło z widoczną na zewnątrz roślinnością.

La Grotta Bianca jest to część jaskini z bogatą białą szatą naciekową w tym ze stalaktytami, stalagmitami, zasłonami oraz heliktytami zbudowanymi z kryształów kalcytu.

Od kilku lat jaskinia zanieczyszczana jest ściekami z zabudowań na obszarze powyżej jaskini.

Grotte di Castellana otwarta jest przez cały rok dla zwiedzających (z wyjątkiem 25 grudnia i 1 stycznia) i może pochwalić się ponad 15 milionami odwiedzin turystów z całego świata.

Odkrycie

Jaskinia, a przynajmniej La Grave znana była mieszkańcom od wieków (stąd też nazwa pobliskiej miejscowości) niemniej pierwszą osobą, która prawdopodobnie zeszła do jaskini wraz z grupą młodzieży był Vincent Longo (1737–1825). Ich ustne relacje były przekazywane z pokolenia na pokolenie^[3][4]. Niemniej pierwsze pisemne opisy jaskini pojawiły się w 1852 (De Luca Ferdinando, Mastriani Raffaele; Dizionario corografico del Reame di Napoli – Dizionario corografico-universale dell’Italia)^[5].

Ostatecznie jednak dopiero 23 stycznia 1938 Franco Anelli dokonał eksploracji, które wraz z Vito Matarrese były kontynuowane do 1940, w którym to odkryto La Grotta Bianca^[3][4].

Powstanie

Uznaje się, że początek powstawania jaskini sięga około 90 mln lat temu w kredzie, w ciągu tego okresu Apulia była zalana przez morze zamieszkiwane przez ogromne kolonie skorupiaków i roślin. Około 65 mln lat temu zaczynała pojawiać się gruba warstwa wapienia dająca obecny kształt tego regionu.

W wyniki różnych procesów erozyjnych dokonywanych przez podziemną rzekę powstawały wolne przestrzenie, które w efekcie orogenezy zostały znacznie powiększone. Ostatecznie w czwartorzędzie około 2,5 mln lat temu zaczęły powstawać wszelkie widoczne dziś w jaskini zacieki^[6].

Fauna

Środowisko zwierząt jest typowe dla jaskiń, można tu spotkać kilka gatunków nietoperzy w tym Miniopterus schreibersii, Rhinolophus mehelyi, podkowiec duży, Rhinolophus euryale czy Myotis capaccinii^[7]. Można tam również natrafić na równonogi czy różne rodzaje chrząszczy.

Przypisy