Grunau Baby
Schneider Grunau Baby IIb | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Schneider, Slingsby, Elliotts of Newbury, Nord Aviation, NV Vliegtuigbouw, Laminação Nacional de Metais (później Companhia Aeronáutica Paulista, Brazylia) |
Konstruktor | Edmund Schneider |
Typ | |
Załoga | 1 |
Historia | |
Data oblotu | 1931 |
Lata produkcji | 1932 –? |
Liczba egzemplarzy | ok. 6000 |
Dane techniczne | |
Wymiary | |
Rozpiętość | 13,57 m |
Długość | 6,09 m |
Powierzchnia nośna | 14,2 m² |
Masa | |
Własna | 170 kg |
Startowa | 250 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 150 km/h |
Prędkość dopuszczalna | 210 km/h |
Prędkość min. opadania | 0,8 m/s przy 45 km/h |
Doskonałość maks. | 17 przy 55 km/h |
Rzuty | |
Schneider Grunau Baby – seria jednomiejscowych szybowców zaprojektowanych w okresie międzywojennym przez Edmunda Schneidera.
Pierwszy szybowiec został zbudowany i oblatany w 1931 roku. Wyprodukowano ponad 6000 szybowców w różnych wariantach, co czyni go najliczniej produkowanym szybowcem w historii. Oprócz Niemiec produkowany był także w kilkunastu innych krajach. Zaletami płatowca była prosta konstrukcja, wytrzymałość na przeciążenia i lądowanie na ziemnych lądowiskach.
Szybowiec został zaprojektowany jako mniejsza wersja Schneidera ESG 31, wyposażony w nowe eliptyczne skrzydła, podobne do konstrukcji firmy Akaflieg Darmstadt. Aerodyna była górnopłatem z wzmocnionym kokpitem. Założeniem konstruktora było zbudowanie płatowca zarówno do szkoleń, jak i akrobacji lotniczych.
Grunau Baby był wielkim sukcesem, promowanym przez mistrza szybownictwa – Wolfa Hirtha. Zmodernizowany model – Baby II powstał w 1932 roku po tragicznym wypadku pierwszej wersji. Wersja Baby II i ulepszona – Baby IIb były używane jako podstawowy szybowiec szkolny Deutscher Luftsportverband (później Nationalsozialistisches Fliegerkorps).
W 1941 roku 30 szybowców zbudowała Laminação Nacional de Metais, a później Companhia Aeronáutica Paulista w Brazylii pod nazwą „Alcatraz”. Podczas II wojny światowej Baby produkowany był we Francji (jako Nord 1300) i w Wielkiej Brytanii (jako Elliotts Baby EoN i Slingsby T5 – Slingsby użyło także kilku płatowców do opracowania własnych konstrukcji). Edmund Schneider wyjechał do Australii, gdzie kontynuował rozwój swoich szybowców. Efektem jego pracy były Baby 3 i Baby 4.
Bibliografia
- Michael Hardy: Gliders and Sailplanes of the World. Shepperton: Ian Allen, 1982, s. 50–51.
- Andrew Coates: Jane’s World Sailplanes and Motor Gliders. London: MacDonald and Jane’s, 1978, s. 97.
Linki zewnętrzne
- Dane techniczne Schneider Grunau Baby. sailplanedirectory.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-07)]. (ang.)
- Opis wersji Baby IIb (niem.)
Media użyte na tej stronie
Flaga Niemiec o proporcjach 3:2
Autor: Bergfalke2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grunau Baby IIb, gebaut 1943 in Finnland als "OH-Jämi 5", dann OH-BAA, ausgemustert 1970.