Grusza wierzbolistna

Grusza wierzbolistna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

różowce

Rodzina

różowate

Rodzaj

grusza

Gatunek

grusza wierzbolistna

Nazwa systematyczna
Pyrus salicifolia Pall.
Reise russ. Reich. 3:734. 1776
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
Status iucn3.1 NT pl.svg

Grusza wierzbolistna (Pyrus salicifolia Pall.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych. Pochodzi z Bliskiego Wschodu (Kaukaz i Zakaukazie). W Polsce jest uprawiana[4].

Z powodu liści podobnych do wierzby powstało powiedzenie „gruszki na wierzbie”[4].

Morfologia

Pokrój
Krzew lub małe drzewo o kulistej koronie, dochodzące do 12 m wysokości, ze zwisającymi gałęziami.
Liście
Lancetowate, całobrzegie, o długości 3-9 cm, podobne do liści wierzby białej, pokryte zarówno z wierzchu jak i od spodu szarym kutnerem.
Kwiaty
Duże, lśniąco białe z czarno zakończonymi pręcikami, pączki lekko czerwonawe, kwitnie wiosną.
Owoce
Zielone, małe,o długości 2-3 cm, twarde, niejadalne.
Gatunki podobne
Może być mylona z gruszą śnieżną (Pyrus nivalis), która jest przeważnie wyższa i nie ma zwisających gałęzi lub z Pyrus elaeagrifolia o liściach szerszych z dłuższymi ogonkami.

Zastosowanie

Roślina ozdobna. Jest powszechnie uprawiana w ogrodach i parkach. Ma wiele odmian. Dzięki dobrze rozwiniętemu systemowi korzeniowemu rośnie dobrze na słabych piaszczystych glebach. Wyróżnia się wysoką odpornością na mróz.

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-25] (ang.).
  3. Pyrus salicifolia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  4. a b Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989, s. 113. ISBN 83-09-00256-4.

Media użyte na tej stronie