Grzegorz Miecugow
Grzegorz Miecugow (2007) | |
Pełne imię i nazwisko | Grzegorz Marek Miecugow |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 22 listopada 1955 |
Data i miejsce śmierci | 26 sierpnia 2017 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | dziennikarz, publicysta, prezenter telewizyjny |
Grzegorz Marek Miecugow (ur. 22 listopada 1955 w Krakowie[1], zm. 26 sierpnia 2017[2] w Warszawie[3]) – polski dziennikarz, redaktor radiowej Trójki, wydawca i prezenter Wiadomości w TVP1, współtwórca i prezenter Faktów w TVN, prowadzący program Szkło kontaktowe w TVN24.
Życiorys
Był synem Heleny i Brunona Miecugowa[3], krakowskiego dziennikarza i publicysty[4]. Jego dziadek od strony ojca miał pochodzenie ormiańsko-gruzińskie, prababka była szlachcianką z Iwonicza-Zdroju[5]. Bratem babki od strony ojca był malarz Stanisław Studencki[6].
Wychowywał się w Krakowie w kamienicy Związku Literatów Polskich przy ul. Krupniczej 22[5]. Ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie[7] oraz studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego[8]. W 1978 jako student wyjechał do Paryża, gdzie przez dwa miesiące pracował, zajmując się domem i opiekując się dzieckiem znajomej jego rodziców[9].
Pracował początkowo w Teatrze na Rozdrożu. Od 1980 do czasu wprowadzenia stanu wojennego był dziennikarzem redakcji informacyjnej lokalnego warszawskiego radia, pracował też w telewizji. W marcu 1982 w ramach protestu odszedł z zawodu, po czym zaczął wykonywać różne prace zarobkowe, m.in. kleił błystki i produkował torby do farb w proszku. Przez dwa miesiące pracował fizycznie w Wiedniu[9].
Po trzyletniej przerwie powrócił do pracy w radiu, został redaktorem programów dla dzieci. W 1987 dołączył do zespołu Zapraszamy do Trójki, którym później kierował. W latach 1989–2001 jako „druh zastępowy” poprowadził dziewięć wydań Listy przebojów Programu Trzeciego[10][11]. W 1989 przeszedł do TVP[12]. W TVP1 był prezenterem i wydawcą Wiadomości.
W 1997 razem z Tomaszem Lisem współtworzył Fakty w TVN, których był także prezenterem. Odszedł z redakcji na skutek konfliktu z Tomaszem Lisem i został doradcą marszałka Sejmu Macieja Płażyńskiego ds. medialnych. Do TVN wrócił w 2001. Prowadził pierwszą polską edycję reality show Big Brother, a także współtworzył kanał informacyjny TVN24[13]. Został następnie szefem wydawców TVN24[13]. Od stycznia 2005 współprowadził Szkło kontaktowe[14]. Został również prowadzącym programy Inny punkt widzenia[13], Gość poranny[8] oraz Cały ten świat.
W 2007 po sukcesie, jaki odniósł program Szkło kontaktowe, wraz z Tomaszem Sianeckim napisał książkę Kontaktowi, czyli szklarze bez kitu. Był autorem felietonów z serii „Swoje wiem” w „Dzienniku Polskim”[15]. Został również współpracownikiem „Przekroju”[16]. Od 1992 prowadził zajęcia dla studentów dziennikarstwa[8]. Był również pracownikiem Katedry Dziennikarstwa Collegium Civitas[17].
Wystąpił w filmach Pułapka (1997) jako dziennikarz Wiadomości i Ryś (2007) jako policjant[18] oraz w teledysku do utworu „Świr” Grupy Operacyjnej jako dziennikarz.
Życie prywatne
Syn Brunona Miecugowa. Był żonaty z Joanną, z którą miał syna Krzysztofa[19].
W 2011 zdiagnozowano u niego raka płuca[2][20]. Zmarł 26 sierpnia 2017. Sześć dni później został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[21] (kwatera E–19–4[22]); ceremonia miała charakter świecki[23].
Publikacje książkowe
- Inny punkt widzenia (2005)
- Inny punkt widzenia. Tom II (2007)
- Kontaktowi, czyli szklarze bez kitu (2007) – z Tomaszem Sianeckim
- Przypadek (2010)
- Trójka do potęgi (2012)
- Szkiełko i wokół (2012) – z Violettą Ozminkowski
- Inny punkt widzenia (2013)
Nagrody
- 2005: Ostre Pióro – nagroda specjalna[24]
- 2006: Wiktor w kategorii największe odkrycie telewizyjne razem z Tomaszem Sianeckim za program Szkło kontaktowe[25]
- 2009: Złota Gruszka „za szczególne osiągnięcia dziennikarskie”[26]
- 2012/2013: artPrezydent na Interdyscyplinarnym Festiwalu Sztuk Miasto Gwiazd w Żyrardowie[27]
Przypisy
- ↑ Urszula Komsta: Rozmowa z Grzegorzem Miecugowem, gwiazdą „Szkła kontaktowego” w TVN. gk24.pl, 2008-10-31. [dostęp 2011-02-02].
- ↑ a b Grzegorz Miecugow nie żyje. Dziennikarz telewizji TVN miał 61 lat. rmf24.pl, 26 sierpnia 2017. [dostęp 2017-08-26].
- ↑ a b Grzegorz Miecugow. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-05-28].
- ↑ Zmarł ojciec Grzegorza Miecugowa. tvn24.pl, 2009-07-18. [dostęp 2011-02-01].
- ↑ a b Grzegorz Miecugow – Nie pójdę do raju. gala.pl, 2010-02-19. [dostęp 2010-06-26].
- ↑ Informator o starym cmentarzu w Iwoniczu. Iwonicz-Zdrój: Iwonickie Stowarzyszenie „Ocalić od zapomnienia”, 2014. [dostęp 2017-08-27].
- ↑ Danuta Kuleszyńska: Grzegorz Miecugow ma szpanerskie buty. gazetalubuska.pl, 2008-12-05. [dostęp 2010-06-26].
- ↑ a b c Grzegorz Miecugow odwiedził Łódź. dziennikarzpress.pl, 2009-10-24. [dostęp 2011-02-01].
- ↑ a b Sylwia Milan: Wszystko na jedną kartę. Poznań: Publicat, 2008, s. 65–67. ISBN 978-83-245-1503-5.
- ↑ Archiwum Listy Przebojów Programu Trzeciego: Prowadzący. lp3.pl. [dostęp 2013-10-27].
- ↑ Jacek Marcinkowski, Jakub Jarosz: Lista Przebojów Programu Trzeciego – ABC druhów zastępowych i kaziów. Agencja Wydawniczo-Artystyczna jotem3.pl, 2011, s. 117. ISBN 978-83-932814-0-4.
- ↑ Grzegorz Miecugow (TVN24). dziennikarzpress.pl, 2009-10-27. [dostęp 2011-02-01].
- ↑ a b c Grzegorz Miecugow. dziennikarze.info. [dostęp 2012-07-14].
- ↑ Nowy program w tvn24. wirtualnemedia.pl, 2005-01-26. [dostęp 2011-02-01].
- ↑ Grzegorz Miecugow ze „Złotą Gruszką”. dziennikpolski24.pl, 2009-11-10. [dostęp 2011-02-01].
- ↑ Nowi autorzy w „Przekroju”. wirtualnemedia.pl, 2010-07-12. [dostęp 2011-02-01].
- ↑ Katedra Dziennikarstwa Collegium Civitas. civitas.edu.pl. [dostęp 2011-02-01].
- ↑ Grzegorz Miecugow w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2016-10-28].
- ↑ Lubię gadać z synem jak kumpel z kumplem. wp.pl, 2005-06-20. [dostęp 2011-02-01].
- ↑ „Szkło kontaktowe”: Grzegorz Miecugow chory na raka płuc. wp.pl, 2011-11-22. [dostęp 2017-08-26].
- ↑ Ostatnie pożegnanie Grzegorza Miecugowa. tvn24.pl, 2017-09-01. [dostęp 2018-08-26].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2020-01-19].
- ↑ „Do zobaczenia po drugiej stronie! Warto wierzyć!”. Ostatnie pożegnanie Grzegorza Miecugowa. dorzeczy.pl, 1 września 2017. [dostęp 2018-08-26].
- ↑ „Ostre pióra” dla dziennikarzy ekonomicznych. wirtualnemedia.pl, 2005-03-01. [dostęp 2011-02-01].
- ↑ Łukasz Szewczyk: Wiktory 2006: Tomasz Lis najlepszym publicystą TV. media2.pl, 2007-06-03. [dostęp 2011-02-01].
- ↑ Złota Gruszka. szklokontaktowe.tvn24.pl, 2009-11-09. [dostęp 2011-02-01].
- ↑ ArtPrezydent. miastogwiazd.pl, 2015-05-05. [dostęp 2017-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-07)].
Media użyte na tej stronie
Autor: Marcin Gierasimowicz; cropped by Michał Sobkowski, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Grzegorz Miecugow występujący gościnnie w serialu "Spadkobiercy" podczas czwartego dnia Festiwalu Kabaretu 2007 w Zielonej Górze.
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób dziennikarza Grzegorza Miecugowa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie
(c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl
Jerzy Bralczyk, Grzegorz Miecugow i Dorota Simonides w czasie panelu dyskusyjnego "Język polskiej polityki po 1989 roku" w Senacie RP