Grzegorz Wiśniewski (ur. 1962)

Ten artykuł od 2018-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Grzegorz Wiśniewski (ur. 5 czerwca 1962 w Płońsku) – polski inżynier, ekonomista, promotor energetyki odnawialnej i prosumenckiej, działacz społeczny, założyciel i (od 2001) prezes zarządu niepublicznego centrum badawczego Instytutu Energetyki Odnawialnej^[1].

Życiorys

W latach 1997-2005 był dyrektorem Centrum Komisji Europejskiej ds. Odnawialnych Źródeł Energii dla Regionu Morza Bałtyckiego (EC BREC) i przewodniczącym (2008-2009) Grupy Refleksyjnej Komisji Europejskiej ds. Zrównoważonej Energetyki (managEnergy)^[2].

Specjalizuje się w energetyce odnawialnej oraz kształtowaniu rozwoju energetyki prosumenckiej i systemów ciepłowniczych współpracujących z energią odnawialną^[3]. Jest współautorem „Strategii rozwoju energetyki odnawialnej” (2000)^[4], pierwszego projektu ustawy o odnawialnych źródłach energii (2003)^[5] oraz tzw. „poprawki prosumenckiej” do ustawy o odnawialnych źródłach energii (2015)^[6].

Jest autorem jednych z pierwszych książek dotyczących energetyki słonecznej "Energia słoneczna. Przetwarzanie i wykorzystanie energii promieniowania słonecznego^[7]". Wyd. Biblioteka Fundacji Ekologicznej „Silesia”, Katowice, 1999 r., jak również "Kolektory słoneczne. Poradnik wykorzystania energii słonecznej". Wyd. COIB, Warszawa, 1991r., wydana czterokrotnie, ostatni raz w 2008r. przez wydawnictwo Medium^[8]

Był przewodniczącym zespołu doradców ministra środowiska ds. energii (w latach 2002-2004), członkiem zespołów doradców ministra gospodarki ds. rozwiązań systemowych w energetyce (w latach 2014-2015) i ds. produkcji urządzeń dla odnawialnych źródeł energii (w latach 2012-2013). Od 2013 jest członkiem Komitetu Sterującego ds. Zaawansowanych Technologii Pozyskania Energii w Narodowym Centrum Badań i Rozwoju^[9] oraz przewodniczącym (od 2013) Rady Związku Pracodawców Forum Energetyki Odnawialnej^[10]. Członek Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta RP (od 15 października 2015)^[11]. Aktywnie uczestniczy w pracach sekcji „Wieś, rolnictwo”^[12].

Nagrody

Przez ministra środowiska dwukrotnie odznaczony (1992, 2008) srebrnym medalem za zasługi dla ochrony środowiska. Jest laureatem tytułów: „Promotor energetyki odnawialnej”^[13] miesięcznika "Czysta Energia" (2014), statuetki „Nowy Impuls”^[14] miesięcznika "Nowy Przemysł" (2014) oraz laureatem tytułu „Człowiek Roku Polskiej Ekologii” (2014)^[15].

Przypisy