Guido Imbens

Guido Wilhelmus Imbens
ilustracja
Państwo działania

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

3 września 1963
Geldrop, Holandia

Alma Mater

Uniwersytet Erazma w Rotterdamie

Doktorat

1991 – ekonomia
Uniwersytet Browna

Profesor ekonomii i ekonometrii

Uniwersytet Stanforda

Guido Wilhelmus Imbens (ur. 3 września 1963 w Geldrop) – holendersko-amerykański ekonomista specjalizujący się w ekonometrii, laureat Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii (2021).

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Urodził się 3 września 1963[1] w Geldrop, w Holandii[2]. Jego ojciec porzucił studia matematyczne, angażował jednak dzieci w naukę tej dziedziny przy pomocy zabaw[3]. Znajomi z dzieciństwa wspominają, że Guido był introwertyczny, przyjazny, skromny i utalentowany matematycznie. Interesował się grą w szachy[4].

Od 1982 studiował ekonometrię na Uniwersytecie Erazma w Rotterdamie. W 1986 uzyskał tytuł zawodowy M.Sc. (cum laude) z ekonomii i ekonometrii na University of Hull w Kingston upon Hull, w Wielkiej Brytanii. W tym samym roku przeniósł się, śladami Anthony’ego Lancastera, wykładowcy i mentora namawiającego go na karierę akademicką, do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował jako asystent na Uniwersytecie Browna w Providence (1986–1989), uzyskując w 1989 tytuł MA, a w 1991 Ph.D. z ekonomii[3][5].

Praca zawodowa

Graf skierowany z czterema elementami: instrument I wpływa przyczynowo na objaśnienie X, które wpływa z kolei na skutek Y. Towarzyszy im zakłócenie Z, wpływające i na X, i Y.
Imbens i Angrist przedstawili w 1994 dowód, że zmienna instrumentalna pozwala oszacować efekt przyczynowy (typu „LATE”) w eksperymencie naturalnym, nawet pomimo obecności nieobserwowanych zmiennych zakłócających Z i nielosowej próby – gdy dostępny jest praktycznie losowy instrument I, który wpływa na objaśnienie X ale nie na skutek Y, a związek X i Y jest monotoniczny[6]. Według komitetu nagrody im. Nobla, rozwinięcie tego podejścia radykalnie zmieniło sposób, w jaki analizowane są naturalne i terenowe eksperymenty[7][8].

W latach 1989–1990 był wykładowcą Uniwersytetu w Tilburgu. W latach 1990–1997 wykładał na Uniwersytecie Harvarda w Cambridge – do 1994 jako assistant professor, następnie jako associate professor. W latach 1996–1997 był profesorem wizytującym na Uniwersytecie Stanu Arizona. Od 1997 do 2001 był profesorem ekonomii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles. W 2000 był profesorem wizytującym na Europejskim Instytucie Uniwersyteckim we Florencji. W kolejnych latach był profesorem ekonomii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley (2002–2006), Uniwersytecie Harvarda (2006–2012), zaś od 2012 Uniwersytetu Stanforda w Stanfordzie. Od 2014 był również profesorem ekonometrii na tejże uczelni[5][9].

Jest autorem licznych publikacji naukowych, głównie w języku angielskim[5]. W czasie pierwszego roku pobytu na Harvardzie zaprzyjaźnił się ze współpracownikiem, Joshuą Angristem – według ich wspomnień, poświęcali regularnie czas na rozmowy o pracy naukowej nawet w pralni campusu[9][10]. We wspólnym artykule z 1994 opisali, pod jakimi warunkami i w jaki sposób analiza ekonometryczna (np. metoda zmiennych instrumentalnych) pozwala na oszacowanie związków przyczynowych, nawet w oparciu o nielosowe dane obserwacyjne. Pozwoliło to na upowszechnienie quasi-eksperymentalnych badań empirycznych w ekonomii, a także innych naukach społecznych i medycznych. Ich tekst zalicza się do najczęściej cytowanych publikacji ekonomicznych z lat dziewięćdziesiątych[6][7][8][9]. Rozwój takich technik przyczynił się do zwrotu empirycznego w ekonomii (tzw. credibility revolution); według analizy z 2020, proporcja preprintów ekonomicznych zgłaszanych do NBER, które korzystały z technik eksperymentalnych lub quasi-eksperymentalnych, wzrosła między 1980 a 2020 z kilku do ponad 40%[11][12].

W kolejnych latach współpracował i publikował także m.in. z Donaldem Rubinem, Davidem Cardem, Alanem Kruegerem (o ekonometrycznych narzędziach badania związków przyczynowych), oraz z żoną, Susan Athey (o zastosowaniach uczenia maszynowego we wnioskowaniu przyczynowym). Korzystając z rozwoju quasi-eksperymentalnych technik, oszacował w badaniach m.in. pozytywny wpływ edukacji na zarobki, neutralny wpływ gwarantowanego dochodu na zatrudnienie czy negatywny wpływ udziału w wojnie wietnamskiej na zarobki i śmiertelność amerykańskich weteranów – przy pomocy pomysłowych zmiennych instrumentalnych, takich jak wyniki loterii czy losowe aspekty poboru do wojska[8][9]. Według Aleksa Tabarroka, główny wkład i dziedzina pracy Imbensa to jednak teoretyczne podstawy ekonometrii[11]. Zajmował się m.in. metodą regresji z nieciągłością, techniką różnicy w różnicach, czy regresją wykorzystującą matching. Opublikował z Rubinem podręcznik rozwijający model przyczynowy Neymana-Rubina (tzw. potencjalnych rezultatów)[8].

Od 2002 zasiada w redakcji czasopisma „Econometrica”; w kadencjach obejmujących 2019–2023 jest jego redaktorem naczelnym[13][14].

11 października 2021 otrzymał, wspólnie z Joshuą Angristem, połowę Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii – za metodologiczny wkład w analizę związków przyczynowych. Drugą połowę nagrody otrzymał David Card[1].

Był stypendystą Sloan Research Fellowship (1995–1998)[15]. Jest pracownikiem naukowym National Bureau of Economic Research (od 1992)[5][16], członkiem (fellow) Econometric Society (od 2001)[17], Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk (od 2009)[18], jej holenderskiego odpowiednika Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen (od 2014)[5], Królewskiej Holenderskiej Akademii Sztuk i Nauk (od 2017)[19], oraz Amerykańskiego Towarzystwa Statystycznego (od 2020)[20]. W 2014 uniwersytet w St. Gallen nadał mu doktorat honoris causa[9][21].

Życie prywatne

Posiada podwójne obywatelstwo – holenderskie i amerykańskie[5].

Od 2002 jest żonaty z mikroekonomistką Susan Athey (ur. 1970), z którą ma trójkę dzieci[22]; jego świadkiem na ślubie był Joshua Angrist, z którym dziewiętnaście lat później otrzymał Nagrodę Nobla[9]. Kilka dni przed ogłoszeniem tej nagrody Athey została wybrana na przewodniczącą Amerykańskiego Towarzystwa Ekonomicznego w kadencji 2022[9].

Nagrody i wyróżnienia

Przypisy

  1. ↑ a b c Guido W. Imbens. nobelprize.org. [dostęp 2021-10-12]. (ang.).
  2. ↑ Koen Haegens: Nobelprijs voor ‘stille en bescheiden man achterin de zaal’ die de slimste vragen stelt. volkskrant.nl. [dostęp 2021-10-12]. (niderl.).
  3. ↑ a b Corydon Irel, Bringing hard science to economics, Harvard Gazette, 15 marca 2007 [dostęp 2021-10-14] (ang.).
  4. ↑ Twan Linders, Daphne Broers, 'Bedachtzame slimmerik' zat in Deurne op school en is nu winnaar van de Nobelprijs, „Eindhovens Dagblad”, 11 października 2021.
  5. ↑ a b c d e f The Vita of Guido Wilhelmus Imbens. stanford.edu. [dostęp 2021-10-12]. (ang.).
  6. ↑ a b Guido W. Imbens, Joshua D. Angrist, Identification and Estimation of Local Average Treatment Effects, „Econometrica”, 62 (2), 1994, s. 467, DOI: 10.2307/2951620, JSTOR: 2951620 [dostęp 2021-10-14].
  7. ↑ a b Peter Fredriksson, Eva Mörk, Jakob Svensson, The Prize in Economic Sciences 2021. Popular science background, The Nobel Prize, 2021 [dostęp 2021-10-14] (ang.).
  8. ↑ a b c d The Committee for the Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel, Scientific Background on the Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2021, Sztokholm: Królewska Szwedzka Akademia Nauk, 11 października 2021.
  9. ↑ a b c d e f g h Melissa de Witte, Ker Than: Stanford economist Guido Imbens wins Nobel in economic sciences. stanford.edu. [dostęp 2021-10-12]. (ang.).
  10. ↑ Jessica Flores, 2 Bay Area researchers share Nobel Prize in economics, San Francisco Chronicle, 11 października 2021 [dostęp 2021-10-14] (ang.).
  11. ↑ a b Alex Tabarrok, A Nobel Prize for the Credibility Revolution, Marginal Revolution, 11 października 2021 [dostęp 2021-10-15] (ang.).
  12. ↑ Janet Currie, Henrik Kleven, Esmée Zwiers, Technology and Big Data Are Changing Economics: Mining Text to Track Methods, „AEA Papers and Proceedings”, 110, 2020, s. 42–48, DOI: 10.1257/pandp.20201058, ISSN 2574-0768 [dostęp 2021-10-15] (ang.).
  13. ↑ Past Editors and Co-editors of Econometrica, The Econometric Society [dostęp 2021-10-14].
  14. ↑ Past Associate Editors, The Econometric Society [dostęp 2021-10-14].
  15. ↑ Steve Bradt, Guido Imbens, ‘distinguished econometric theorist,’ joins faculty in July, Harvard Gazette, 9 lutego 2006 [dostęp 2021-10-14] (ang.).
  16. ↑ Guido Imbens, NBER [dostęp 2021-10-14] (ang.).
  17. ↑ Fellows, The Econometric Society [dostęp 2021-10-14].
  18. ↑ Guido W. Imbens, American Academy of Arts & Sciences [dostęp 2021-10-14] (ang.).
  19. ↑ Imbens, Prof. dr. G.W. (Guido), Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen [dostęp 2021-10-14].
  20. ↑ ASA Fellows List, American Statistical Association [dostęp 2021-10-14].
  21. ↑ a b Honorary Doctor of Economics, University of St.Gallen [dostęp 2021-10-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-29] (ang.).
  22. ↑ Bob Simison: Economist as Engineer. imf.org. [dostęp 2021-10-12]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Laureaci Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii
XX wiek
XXI wiek

Nobel

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
NobelP2.png
Alfred Nobel from public domain photo, in circle. (Photo taken 1896 or earlier).
Instrumental variables - Zmienne instrumentalne.svg
Autor: Jaszczuroczłek, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ilustracja prostego modelu ze zmienną instrumentalną, w stylu Judei Pearla.

Wygenerowane przy pomocy poniższego kodu języka DOT: digraph { 

splines = false; X,Y [style=filled, color=black, fontcolor=white];
X -> Y [style=bold]      // IV & DV / objaśniająca i objaśniana
Z -> {X Y}               // confounder / zakłócająca
I -> X                   // instrumental variable / zmienna instrumentalna
{rank = same; I; X; Y;}

}

Guido Imbens Lemley Lecture 1.jpg
Autor: Filetime, Licencja: CC0
Dutch-American economist Guido Imbens delivers the 2022 Lemley Family Leadership Lecture at Brown University on March 3, 2022.