Gwardia Ruchoma

Gwardia Ruchoma – powołana w czasie powstania listopadowego przez dyktatora Józefa Chłopickiego 6 grudnia 1830.

Utworzona dla wspierania działań wojska. Wyłoniona z rezerw Straży Bezpieczeństwa, liczyła 80 batalionów. Każde województwo było zobowiązane "dostarczyć" 10 batalionów po 1000 ludzi. Z szeregów gwardii uzupełniano stan istniejących pułków i tworzono nowe[1]. Według instrukcji do obowiązków jej dowódców należało m.in. organizowanie wywiadu o ruchach nieprzyjacielskich, utrzymywanie łączności z innymi oddziałami, urabianie poprawnych stosunków z miejscową ludnością, szkolenie podkomendnych, sprawy zaopatrzenia.

Przypisy

  1. ↑ Z. Gloger Encyklopedia staropolska PW Wiedza Powszechna, Warszawa 1985, reprint wydania 1900 – 1903, str. 223

Bibliografia

  • Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie, przewodnik po zasobie, t. II, Epoka porozbiorowa, Warszawa 1998