Gwint okrągły

Zarys gwintu okrągłego wg normy PN-84/M02035

Gwint okrągły (gwint o zarysie kołowym) – ma zaokrąglony zarys, przez co charakteryzuje się dużą wytrzymałością zmęczeniową i statyczną. Jest stosowany w połączeniach spoczynkowych często rozłącznych oraz narażonych na zanieczyszczenia i korozję, m.in. w złączach wagonowych, hakach żurawi, przewodach pożarniczych, elektrotechnice[1]. Gwinty o zarysie kołowym określa norma PN-84/M02035 (w zakresie średnic od 8 do 200 mm).

Oznaczenia i wymiary[2]

  • Oznaczenie rodzaju gwintu – symbol i średnica znamionowa w milimetrach, np. Rd40.
  • Średnica znamionowa
  • Podziałka
  • Głębokość nośna gwintu
  • Wysokość gwintu
  • Promień wierzchołków śruby
  • Promień wierzchołków nakrętki
  • Promień dna bruzdy
  • Luz pomiędzy wierzchołkami a dnami bruzd
  • Średnica podziałowa
  • Średnica rdzenia śruby
  • Średnica otworu nakrętki

Zobacz też

Przypisy

  1. A. Skoć, J. Spałek „Podstawy konstrukcji Maszyn”, WNT Warszawa 2006.
  2. Karol Szewczyk, Połączenia gwintowe, Warszawa: PWN, 1991, ISBN 83-01-08322-0, OCLC 750556590.

Media użyte na tej stronie

Gwint okrągły.svg
Autor: Zielu20, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Zarys gwintu okrągłego wg normy PN-84/M02035, gdzie: