HSC Boomerang

HSC Boomerang
Ilustracja
Następne nazwy

HSC Tallink AutoExpress 2

Bandera

 Bahamy

Numer IMO

9150286

Znak wywoławczy

YYKT

Port macierzysty

Nassau

Armator

Sea Tropid Co. Ltd.

Operator

Polferries

Nadzorujące towarzystwo klasyf.

Det Norske Veritas

Dane podstawowe
Typ

RORO

Historia
Stocznia

Austal Ships

Data wodowania

1 marca 1997

Data oddania do eksploatacji

23 czerwca 1997

Dane techniczne
Nośność (DWT)

361

Liczebność załogi

24

Liczba pasażerów

700

Długość całkowita (L)

82,30 m

Długość linii wodnej

70,87 m

Szerokość (B)

23 m

Zanurzenie (D)

2,795 m

Pojemność brutto

5 419 GT

Pojemność netto

1 626 NT

Napęd mechaniczny
Silnik

4 x MTU 20V1163 TB73
łączna moc: 24 MW

Liczba śrub napędowych

4 pędniki wodnoodrzutowe KaMeWa 112 SII

Prędkość maks.

40 (48) w.

HSC Boomerang – szybki prom pasażersko-samochodowy (HSC) należący w latach 19972001 do Polskiej Żeglugi Bałtyckiej. Później eksploatowany przez innych armatorów pod nazwą Tallink AutoExpress 2.

Stępkę pod budowę katamaranu typu AutoExpress 82 (kadłub nr 53) położono w australijskiej stoczni Austal Ships z Henderson 1 marca 1996 roku. Dokładnie rok później 1 marca 1997 jednostka została zwodowana. Zbudowany został na ryzyko stoczni jako tzw. budowa spekulacyjna[1]. Wykańczany prom został zakupiony 18 marca 1997 roku przez PŻB, a prace wykończeniowe zakończono z końcem kwietnia tego samego roku. Prom przypłynął do Polski, do portu w Ṡwinoujściu 25 maja 1997 po 25 dniach żeglugi (z Henderson w zachodniej Australii). Jednostka stanowiła zupełnie nową jakość w przewozach pasażerskich PŻB: konstrukcja wykonana całkowicie ze stopów aluminiowych i kompozytów, prędkość eksploatacyjna powyżej 40 węzłów (na próbach 48 w.), napęd wodnoodrzutowy, całkowicie elektroniczny mostek kapitański ze sterowaniem za pomocą ekranów dotykowych i joysticka zamiast koła sterowego.

Matką chrzestną jednostki była żona ówczesnego prezydenta RP – Jolanta Kwaśniewska. Ceremonia chrztu miała miejsce 23 czerwca 1997 w Świnoujściu[1]. Tego samego dnia statek wszedł do eksploatacji i do 15 października 2000 w sezonie letnim pływał na linii ŚwinoujścieMalmö. Podróż do Szwecji trwała 4 godziny 15 minut zamiast ośmiu, dlatego też nie było na promie kabin, pasażerowie siedzieli w fotelach lotniczych. Zabierał do 700 pasażerów i max. 175 samochodów osobowych lub 10 autobusów i 70 samochodów[1]. Statek okazał się jednak mało dochodowy – w pierwszym sezonie odbył 230 rejsów tam i z powrotem, przewożąc średnio w jedną stronę 142 pasażerów (obłożenie tylko 20%), 36 samochodów osobowych i niecałe 0,4 autobusu[2].

W 2001 prom z powodów ekonomicznych i eksploatacyjnych został sprzedany zarejestrowanemu na Cyprze armatorowi Hansalink Ltd. (operator: estoński Tallink z Tallinna). W październiku 2009 został zakupiony przez Consolidada de Ferrys C.A., armatora z Wenezueli a od około 2017 na skutek postępującego kryzysu ekonomicznego w tym kraju zaprzestano konserwacji i eksploatacji promu. W nocy 6 sierpnia 2018 podczas postoju w porcie Puerto de Guanta porzucony prom częściowo zatonął[3].

Poprzedzające wprowadzenie Boomeranga promy siostrzane serii Auto Express 82: Delphin (TT-Line - w serwisie Niemcy-Pd Szwecja), Felix (Scandlines - w serwisie Szwecja-Dania)

Przypisy

  1. a b c STAR. Prom pasażersko-samochodowy Boomerang. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 3'97, s. 82, 1997. Warszawa: Magnum X. 
  2. Bezruch na Boomerangu?. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 2'98. III (9), s. 62, 1998. Warszawa: Magnum X. 
  3. l, W porcie Puerto de Guanta zatonął prom TALLINK AUTOEXPRESS 2, ikamien.pl [dostęp 2018-08-15] (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie