Halina Wołłowicz

Grób Haliny Wołłowicz-Hołowni na cmentarzu Powązkowskim

Halina Wołłowicz-Hołownia ps. „Rena” (ur. 5 października 1927 w Wilnie, zm. 25 lutego 2021^[1][2]) – polska działaczka podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej, żołnierz Armii Krajowej, uczestniczka powstania warszawskiego^[3].

Życiorys

Jest prawnuczką działacza niepodległościowego Michała Wołłowicza. Jej ojciec Henryk Wołłowicz był oficerem WP w okresie dwudziestolecia międzywojennego i brał udział w polskiej wojnie obronnej września 1939. Urodziła się w Wilnie i tam mieszkała do wiosny 1939 roku, kiedy wraz z rodzicami przeniosła się na warszawski Żoliborz^[4]. W czasie okupacji niemieckiej od 1942 roku działała w konspiracji niepodległościowej w ramach kompanii K-1 – batalionu „Karpaty” – Pułku „Baszta” – Komendy Głównej Armii Krajowej, w ramach której bała również udział w powstaniu warszawskim jako łączniczka i sanitariuszka na Mokotowie^[3]. W pierwszym dniu powstania warszawskiego 1 sierpnia 1944 po szturmie na tor wyścigów konnych na Służewcu opatrywała między innymi swojego rannego kolegę z Pułku „Baszta” – Rajmunda Kaczyńskiego ps. „Irka” (ojca Jarosława i Lecha Kaczyńskich)^[4][5]. Została ranna 26 września 1944 na terenie Parku Dreszera^[3]. Jest jedną z bohaterek książki Anny Herbich pt. Dziewczyny z Powstania. Jej siostrzeńcem jest były Prezydent RP Bronisław Komorowski^[6]. Jej pierwszym mężem był Tadeusz Kubalski ps. „Zbroja” zaś drugim Olgierd Hołownia ps. „Hal” – obaj uczestnicy powstania warszawskiego^[3].

Pochowana na Cmentarzu Powązkowskim (IV Brama, kwatera 72-5-13/14).

Wybrane odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2015)^[7]
• Krzyż z Mieczami Orderu Krzyża Niepodległości (2017)^[8]

Przypisy