Halvor Egner Granerud

Halvor Egner Granerud
Ilustracja
(c) Ailura, CC BY-SA 3.0 AT
Data i miejsce urodzenia

29 maja 1996
Oslo, Norwegia

Klub

Asker Skiklubb

Debiut w PŚ

5 grudnia 2015 w Lillehammer (dyskwalifikacja)

Pierwsze punkty w PŚ

30 grudnia 2016 w Oberstdorfie (28. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

29 listopada 2020 w Ruce (1. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

29 listopada 2020 w Ruce

Rekord życiowy

244,5 m na Letalnicy w Planicy (13 grudnia 2020)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Mistrzostwa świata
srebroOberstdorf 2021norm. druż. miesz.
Mistrzostwa świata w lotach
złotoPlanica 2020drużynowo
srebroPlanica 2020indywidualnie
brązVikersund 2022drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
złotoAłmaty 2015drużynowo
srebroRâșnov 2016drużynowo
Puchar Świata w skokach narciarskich
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa kula
2020/2021
Turniej Czterech Skoczni
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
2021/2022
Willingen Six
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2021
Letnie Grand Prix
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2021

Halvor Egner Granerud (ur. 29 maja 1996 w Oslo[1]) – norweski skoczek narciarski, reprezentant klubu Asker Skiklubb. Srebrny medalista mistrzostw świata z 2021 w drużynie mieszanej. Indywidualny srebrny medalista mistrzostw świata w lotach z 2020, drużynowy złoty medalista z 2020 i brązowy z 2022. Zdobywca Pucharu Świata w sezonie 2020/2021. Zwycięzca Letniego Grand Prix 2021. Mistrz świata juniorów w drużynie z Ałmaty 2015 i srebrny medalista z Râșnowa 2016. Medalista mistrzostw kraju. Prawnuk pisarza Thorbjørna Egnera[2].

Przebieg kariery

Lata 2013–2016

13 lipca 2013 zadebiutował w zawodach FIS Cup. W konkursie w Villach zajął 30. miejsce. 20 lutego 2014 w Seefeld po raz pierwszy wystartował w Pucharze Kontynentalnym. W debiucie zajął 34. miejsce, a następnego dnia był 52[3].

13 września 2014 w Klingenthal zdobył punkty Letniego Pucharu Kontynentalnego, zajmując 16. miejsce. Pierwsze punkty w zimowej części cyklu wywalczył w grudniu 2014 w Renie, zajmując 13. i 23. pozycję. W trakcie sezonu 2014/2015 dwukrotnie odniósł zwycięstwo w cyklu: w lutym w Lahti oraz w marcu w Titisee-Neustadt. Podczas Mistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015 w Ałmaty zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie zajął 20. miejsce[4].

We wrześniu 2015 zwyciężył w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Oslo. 5 grudnia 2015 w Lillehammer zadebiutował w konkursie Pucharu Świata. Został w nim zdyskwalifikowany za nieprzepisowy kombinezon. W kolejnych tygodniach trzykrotnie stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego i został powołany na konkursy Turnieju Czterech Skoczni, w których jednak zajmował miejsca poza trzydziestką. 24 lutego 2016 zdobył srebrny medal w drużynie męskiej na mistrzostwach świata juniorów. Indywidualnie zajął 17., a w drużynie mieszanej 4. pozycję. W marcu 2016 dwukrotnie zajął 3. miejsce w Pucharze Kontynentalnym w Vikersund[5].

Lata 2016–2020

W sierpniu 2016 dwukrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce Letniego Grand Prix, w najlepszym występie zajmując 7. miejsce w Einsiedeln. 30 grudnia 2016 w Oberstdorfie zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata, zajmując 28. miejsce. W dalszej części sezonu punkty cyklu zdobywał w lutym i marcu, a najwyżej sklasyfikowany był na 16. pozycji, 16 lutego 2017 w Pjongczangu. Oprócz tego dwukrotnie zwyciężył w Pucharze Kontynentalnym[6].

W Letnim Grand Prix 2017 najwyżej klasyfikowany był, dwukrotnie, na 5. miejscu. W zimowej części sezonu 2017/2018 regularnie startował w Pucharze Świata, najczęściej zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. W najlepszym występie – 16 grudnia 2017 w Engelbergu – zajął 5. pozycję, w styczniu 2018 był zaś 9. w Zakopanem. W lutym 2020 był również 3. i 1. w konkursach Pucharu Kontynentalnego w Iron Mountain[7]. W klasyfikacji generalnej Puchar Świata 2017/2018 zakończył na 20. miejscu z 280 punktami[8].

W lipcu 2018 zajął 3. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Wiśle. W Pucharze Świata 2018/2019 najlepsze wyniki osiągał w środkowej części sezonu. Ośmiokrotnie kończył konkursy indywidualne w pierwszej dziesiątce, a najwyżej klasyfikowany był na 4. pozycji, w zawodach w Sapporo 27 stycznia 2019[9]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 15. lokacie z 422 punktami[8]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, gdzie zajął 33. miejsce indywidualnie na skoczni dużej oraz 5. w drużynie męskiej[9].

W Letnim Grand Prix 2019 zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. W zimowej części sezonu 2019/2020 punkty Pucharu Świata zdobył tylko raz, w lutym 2020 zajmując 23. pozycję w Râșnovie. Startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, w którym najwyżej klasyfikowany był na 9. miejscu[10].

Sezon 2020/2021

Sezon zimowy 2020/2021 rozpoczął od 4. miejsca w zawodach Pucharu Świata w Wiśle. Wynik ten powtórzył w pierwszym konkursie w Ruce, a 29 listopada 2020 w drugich zawodach w Ruce odniósł zwycięstwo, tym samym po raz pierwszy w karierze stając na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata. Zwyciężył również w dwóch kolejnych konkursach tego cyklu, rozgrywanych w Niżnym Tagile[11]. Po pierwszym z nich objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej[12]. Wystartował następnie na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020. Indywidualnie zdobył na nich srebrny medal ze zwycięzcą, Karlem Geigerem, przegrywając o 0,5 punktu. W zawodach drużynowych, w których wystąpił wraz z Danielem-André Tande, Johannem André Forfangiem i Robertem Johanssonem, zdobył natomiast złoto[11].

W ramach 69. Turnieju Czterech Skoczni zajął 2. miejsce w Garmisch-Partenkirchen, a w pozostałych konkursach był 4., 15. i 12. W kolejnych styczniowych zawodach Pucharu Świata zajął między innymi 2. i 1. pozycję w Titisee-Neustadt, a w Willingen dwukrotnie zwyciężył. W lutym 2021 był pierwszy w obu konkursach w Klingenthal oraz drugim w Zakopanem[11]. W zawodach w Râșnovie odniósłby zwycięstwo, ale został zdyskwalifikowany w drugiej serii za nieregulaminowy kombinezon[13].

Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 indywidualnie zajął 4. pozycję na skoczni normalnej, a w drużynie mieszanej, wraz z Silje Opseth, Robertem Johanssonem i Maren Lundby, zdobył srebrny medal[11]. Przed zawodami na dużej skoczni u Graneruda zdiagnozowano COVID-19. W efekcie nie wziął udziału w dalszej części mistrzostw[14]. Do startów powrócił w kończących sezon Pucharu Świata zawodach w Planicy. W trzech konkursach indywidualnych najwyżej sklasyfikowany był na 16. lokacie[11]. W klasyfikacji generalnej sezonu 2020/2021 Pucharu Świata zdobył ostatecznie 1572 punkty i odniósł zwycięstwo z 382 punktami przewagi nad drugim Markusem Eisenbichlerem[8].

Sezon 2021/2022

W ramach Letniego Grand Prix 2021 Granerud zwyciężył w Szczuczyńsku (dwukrotnie) oraz w Czajkowskim, a w Klingenthal zajął drugie miejsce[15]. Pozwoliło mu to zwyciężyć w całym cyklu[16].

Sezon 2021/2022 Pucharu Świata rozpoczął od 3. i 1. miejsca w Niżnym Tagile. W kolejnych konkursach, rozgrywanych w Ruce i Wiśle, nie zdobył punktów. Na podium powrócił w Klingenthal, gdzie zajął 2. pozycję. Kolejne konkursy cyklu kończył najczęściej w pierwszej dziesiątce. Na 70. Turnieju Czterech Skoczni był 2. w Oberstdorfie, a w Bischofshofen zajął 3. i 2. miejsce[15]. Turniej ukończył na 3. pozycji w klasyfikacji generalnej[8]. W styczniowych konkursach Pucharu Świata stanął na podium jeszcze w kolejnych zawodach w Bischofshofen, a także w Willingen, w obu przypadkach zajmując 2. miejsce. Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie na skoczni normalnej zajął 30. lokatę po dyskwalifikacji w drugiej serii, a na skoczni dużej był 8., zaś w drużynie męskiej zajął 4. pozycję[15].

W lutym 2022 w zawodach Pucharu Świata w Lahti zajął 2. miejsce oraz zwyciężył. W marcowych zawodach cyklu najwyżej sklasyfikowany był na 4. pozycji. Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022 wystąpił w konkursie drużynowym, w którym wraz z Johannem André Forfangiem, Danielem-André Tande i Mariusem Lindvikiem zdobył brązowy medal[15]. Sezon 2021/2022 Pucharu Świata ukończył na 4. pozycji w klasyfikacji generalnej z 1227 punktami[8].

Mistrzostwa Norwegii

Zdobywał medale mistrzostw Norwegii. Indywidualnie był drugi zimą 2019[17], dwukrotnie latem 2020[18][19] oraz latem 2021 na skoczni normalnej[20], a także trzeci latem 2016[21] i 2017[22]. W drużynie męskiej, reprezentując okręg Akershus, zdobył złoto zimą 2015[23] oraz latem 2016[24] i 2020[25], srebro zimą[26] i latem 2019[27] oraz latem 2021[28], a także brąz w 2014[29]. W drużynie mieszanej zajął 3. miejsce latem 2020[25] i 2021[28].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2022 Pekin/Zhangjiakou–30. miejsce (K-95), 8. miejsce (K-125)

Drużynowo

2022 Pekin/Zhangjiakou–4. miejsce[a]

Starty H. E. Graneruda na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

MiejsceDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSKonkursSkok 1Skok 2NotaStrataZwycięzca
30.6 lutego2022 ZhangjiakouSnow RuyiK-95HS-106indywid.97,5 mDSQ127,4 pkt147,6 pktRyōyū Kobayashi
8.12 lutego2022 ZhangjiakouSnow RuyiK-125HS-140indywid.135,0 m135,5 m271,4 pkt24,7 pktMarius Lindvik
4.14 lutego2022 ZhangjiakouSnow RuyiK-125HS-140druż.[a]138,0 m118,5 m922,1 pkt (236,8 pkt)20,6 pktAustria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2019 Austria Seefeld/Innsbruck–33. miejsce (K-120)
2021 Niemcy Oberstdorf–4. miejsce (K-95)

Drużynowo

2019 Austria Seefeld/Innsbruck–5. miejsce (K-120)[b]
2021 Niemcy Oberstdorf–srebrny medal (drużyna mieszana/K-95)[c]

Starty H. E. Graneruda na mistrzostwach świata – szczegółowo

MiejsceDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSKonkursSkok 1Skok 2NotaStrataZwycięzca
33.23 lutego2019Austria InnsbruckBergiselK-120HS-130indywid.116,5 m–103,0 pkt176,4 pktMarkus Eisenbichler
5.24 lutego2019Austria InnsbruckBergiselK-120HS-130druż.[b]117,5 m121,5 m900,2 pkt (223,4 pkt)87,3 pktNiemcy
4.27 lutego2021Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-95HS-106indywid.99,0 m103,0 m259,7 pkt9,1 pktPiotr Żyła
2.FIS silver medal.png28 lutego2021Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-95HS-106druż. mix.[c]94,0 m102,0 m995,6 pkt (251,2 pkt)5,2 pktNiemcy

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich

Indywidualnie

2020 Słowenia Planica–srebrny medal

Drużynowo

2020 Słowenia Planica–złoty medal[d]
2022 Norwegia Vikersund–brązowy medal[e]

Starty H.E. Graneruda na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

MiejsceDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSKonkursSkok 1Skok 2Skok 3Skok 4NotaStrataZwycięzca
2.FIS silver medal.png11–12 grudnia2020Słowenia PlanicaLetalnicaK-200HS-240indywid.221,0 m229,5 m239,0 m243,0 m876,7 pkt0,5 pktKarl Geiger
1.FIS gold medal.png13 grudnia2020Słowenia PlanicaLetalnicaK-200HS-240druż.[d]235,0 m234,5 m1727,7 pkt (488,4 pkt)–
3.FIS bronze medal.png13 marca2022Norwegia VikersundVikersundbakkenK-200HS-240druż.[e]219,0 m222,0 m1559,6 pkt (399,5 pkt)151,9 pktSłowenia

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2015 Kazachstan Ałmaty–20. miejsce
2016 Rumunia Râșnov–17. miejsce

Drużynowo

2015 Kazachstan Ałmaty–złoty medal[f]
2016 Rumunia Râșnov–srebrny medal[g], 4. miejsce (drużyna mieszana)[h]

Starty H.E. Graneruda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

MiejsceDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSKonkursSkok 1Skok 2NotaStrataZwycięzca
20.5 lutego2015Kazachstan AłmatyGornyj GigantK-95HS-106indywid.96,5 m96,0 m240,3 pkt29,6 pktJohann André Forfang
1.Gold medal with cup.svg7 lutego2015Kazachstan AłmatyGornyj GigantK-95HS-106druż.[f]97,5 m100,0 m893,3 pkt (213,2 pkt)–
17.23 lutego2016Rumunia RâșnovTrambulina Valea CărbunăriiK-90HS-100indywid.90,5 m87,5 m217,2 pkt31,8 pktDavid Siegel
4.24 lutego2016Rumunia RâșnovTrambulina Valea CărbunăriiK-90HS-100druż. mix.[h]86,5 m99,5 m828,2 pkt (224,9 pkt)54,6 pktSłowenia
2.Silver medal with cup.svg24 lutego2016Rumunia RâșnovTrambulina Valea CărbunăriiK-90HS-100druż.[g]99,5 m92,0 m838,4 pkt (237,8 pkt)28,3 pktNiemcy

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
2015/2016niesklasyfikowany
2016/201742.
2017/201820.
2018/201915.
2019/202061.
2020/20211.
2021/20224.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

NrDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2NotaPrzypisy
1.29 listopada2020Finlandia RukaRukatunturiK-120HS-142137,0 m142,0 m282,0 pkt—
2.5 grudnia2020Rosja Niżny TagiłAistK-120HS-134132,5 m132,0 m270,0 pkt—
3.6 grudnia2020Rosja Niżny TagiłAistK-120HS-134135,5 m124,5 m241,5 pkt—
4.19 grudnia2020Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-SchanzeK-125HS-140133,5 m138,0 m311,4 pkt—
5.20 grudnia2020Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-SchanzeK-125HS-140141,5 m135,5 m305,4 pkt—
6.10 stycznia2021Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK-125HS-142140,0 m138,0 m299,4 pkt—
7.30 stycznia2021Niemcy WillingenMühlenkopfschanzeK-130HS-147147,5 m145,5 m285,5 pkt—
8.31 stycznia2021Niemcy WillingenMühlenkopfschanzeK-130HS-147149,0 m—154,3 pkt—
9.6 lutego2021Niemcy KlingenthalVogtland ArenaK-125HS-140140,5 m141,5 m284,2 pkt—
10.7 lutego2021Niemcy KlingenthalVogtland ArenaK-125HS-140136,0 m140,5 m288,5 pkt—
11.14 lutego2021Polska ZakopaneWielka KrokiewK-125HS-140132,0 m133,0 m298,1 pkt—
12.21 listopada2021Rosja Niżny TagiłAistK-120HS-134134,5 m122,0 m235,3 pkt—
13.27 lutego2022Finlandia LahtiSalpausselkäK-116HS-130127,0 m128,5 m278,0 pkt*ex aequo z R. Kobayashi

Miejsca na podium

Sezon PŚ1. miejsce2. miejsce3. miejsceRazem
2015/2016––––
2016/2017––––
2017/2018––––
2018/2019––––
2019/2020––––
2020/2021112–13
2021/202226210
Suma138223

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

NrDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2NotaLok.StrataZwycięzca
1.29 listopada2020Finlandia RukaRukatunturiK-120HS-142137,0 m142,0 m282,0 pkt1.–
2.5 grudnia2020Rosja Niżny TagiłAistK-120HS-134132,5 m132,0 m270,0 pkt1.–
3.6 grudnia2020Rosja Niżny TagiłAistK-120HS-134135,5 m124,5 m241,5 pkt1.–
4.19 grudnia2020Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-SchanzeK-125HS-140133,5 m138,0 m311,4 pkt1.–
5.20 grudnia2020Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-SchanzeK-125HS-140141,5 m135,5 m305,4 pkt1.–
6.1 stycznia2021Niemcy Garmisch-PartenkirchenGroße OlympiaschanzeK-125HS-142137,0 m136,0 m274,9 pkt2.7,2 pktDawid Kubacki
7.9 stycznia2021Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK-125HS-142137,5 m138,5 m277,6 pkt2.4,0 pktKamil Stoch
8.10 stycznia2021Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK-125HS-142140,0 m138,0 m299,4 pkt1.–
9.30 stycznia2021Niemcy WillingenMühlenkopfschanzeK-130HS-147147,5 m145,5 m285,5 pkt1.–
10.31 stycznia2021Niemcy WillingenMühlenkopfschanzeK-130HS-147149,0 m–154,3 pkt1.–
11.6 lutego2021Niemcy KlingenthalVogtland ArenaK-125HS-140140,5 m141,5 m284,2 pkt1.–
12.7 lutego2021Niemcy KlingenthalVogtland ArenaK-125HS-140136,0 m140,5 m288,5 pkt1.–
13.14 lutego2021Polska ZakopaneWielka KrokiewK-125HS-140132,0 m133,0 m298,1 pkt1.–
14.20 listopada2021Rosja Niżny TagiłAistK-120HS-134133,0 m125,0 m239,7 pkt3.12,7 pktKarl Geiger
15.21 listopada2021Rosja Niżny TagiłAistK-120HS-134134,5 m122,0 m235,3 pkt1.–
16.11 grudnia2021Niemcy KlingenthalVogtland ArenaK-125HS-140136,0 m137,5 m262,0 pkt2.5,0 pktStefan Kraft
17.29 grudnia2021Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-120HS-137132,0 m133,0 m299,2 pkt2.2,8 pktRyōyū Kobayashi
18.5 stycznia2022Austria Bischofshofenim. Paula AusserleitneraK-125HS-142135,5 m135,5 m282,4 pkt3.8,9 pktRyōyū Kobayashi
19.6 stycznia2022Austria Bischofshofenim. Paula AusserleitneraK-125HS-142136,5 m136,0 m282,4 pkt2.4,4 pktDaniel Huber
20.8 stycznia2022Austria Bischofshofenim. Paula AusserleitneraK-125HS-142133,5 m136,0 m287,7 pkt2.4,0 pktMarius Lindvik
21.29 stycznia2022Niemcy WillingenMühlenkopfschanzeK-130HS-147143,0 m–111,6 pkt2.4,0 pktRyōyū Kobayashi
22.25 lutego2022Finlandia LahtiSalpausselkäK-116HS-130127,5 m125,5 m268,2 pkt2.14,9 pktStefan Kraft
23.27 lutego2022Finlandia LahtiSalpausselkäK-116HS-130127,0 m128,5 m278,0 pkt1.–

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140Lillehammer HS100Lillehammer HS100Niżny Tagił HS134Niżny Tagił HS134Engelberg HS137Engelberg HS137Oberstdorf HS137Garmisch-Partenkirchen HS140Innsbruck HS130Bischofshofen HS140Willingen HS145Zakopane HS134Sapporo HS134Sapporo HS134Trondheim HS140Vikersund HS225Vikersund HS225Vikersund HS225Lahti HS130Lahti HS100Kuopio HS127Ałmaty HS140Ałmaty HS140Wisła HS134Titisee-Neustadt HS142Planica HS225Planica HS225Planica HS225punkty
-dq-----4636--q-----------------0
Sezon 2016/2017
Ruka HS142Ruka HS142Klingenthal HS140Lillehammer HS138Lillehammer HS138Engelberg HS140Engelberg HS140Oberstdorf HS137Garmisch-Partenkirchen HS140Innsbruck HS130Bischofshofen HS140Wisła HS134Wisła HS134Zakopane HS134Willingen HS145Oberstdorf HS225Oberstdorf HS225Sapporo HS137Sapporo HS137Pjongczang HS140Pjongczang HS109Oslo HS134Trondheim HS140Vikersund HS225Planica HS225Planica HS225punkty
3632q----284734375047----45262316q2221q-50
Sezon 2017/2018
Wisła HS134Ruka HS142Niżny Tagił HS134Niżny Tagił HS134Titisee-Neustadt HS142Engelberg HS140Engelberg HS140Oberstdorf HS137Garmisch-Partenkirchen HS140Innsbruck HS130Bischofshofen HS140Tauplitz HS235Zakopane HS140Willingen HS145Willingen HS145Lahti HS130Oslo HS134Lillehammer HS140Trondheim HS140Vikersund HS240Planica HS240Planica HS240punkty
2422331837519231621322591719-121214112820280
Sezon 2018/2019
Wisła HS134Ruka HS142Ruka HS142Niżny Tagił HS134Niżny Tagił HS134Engelberg HS140Engelberg HS140Oberstdorf HS137Garmisch-Partenkirchen HS142Innsbruck HS130Bischofshofen HS142Predazzo HS135Predazzo HS135Zakopane HS140Sapporo HS137Sapporo HS137Oberstdorf HS235Oberstdorf HS235Oberstdorf HS235Lahti HS130Willingen HS145Willingen HS145Oslo HS134Lillehammer HS140Trondheim HS138Vikersund HS240Planica HS240Planica HS240punkty
q24279371621q9dq725135748153351414q4732283628422
Sezon 2019/2020
Wisła HS134Ruka HS142Niżny Tagił HS134Niżny Tagił HS134Klingenthal HS140Engelberg HS140Engelberg HS140Oberstdorf HS137Garmisch-Partenkirchen HS142Innsbruck HS130Bischofshofen HS142Predazzo HS104Predazzo HS104Titisee-Neustadt HS142Titisee-Neustadt HS142Zakopane HS140Sapporo HS137Sapporo HS137Willingen HS145Bad Mitterndorf HS235Bad Mitterndorf HS235Râșnov HS97Râșnov HS97Lahti HS130Lahti HS130Lillehammer HS140Lillehammer HS140punkty
---------------------3123--qq8
Sezon 2020/2021
Wisła HS134Ruka HS142Ruka HS142Niżny Tagił HS134Niżny Tagił HS134Engelberg HS140Engelberg HS140Oberstdorf HS137Garmisch-Partenkirchen HS142Innsbruck HS128Bischofshofen HS142Titisee-Neustadt HS142Titisee-Neustadt HS142Zakopane HS140Lahti HS130Willingen HS147Willingen HS147Klingenthal HS140Klingenthal HS140Zakopane HS140Zakopane HS140Râșnov HS97Planica HS240Planica HS240Planica HS240punkty
441111142151221234111171293718161572
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił HS134Niżny Tagił HS134Ruka HS142Ruka HS142Wisła HS134Klingenthal HS140Klingenthal HS140Engelberg HS140Engelberg HS140Oberstdorf HS137Garmisch-Partenkirchen HS142Bischofshofen HS142Bischofshofen HS142Bischofshofen HS142Zakopane HS140Titisee-Neustadt HS142Titisee-Neustadt HS142Willingen HS147Willingen HS147Lahti HS130Lahti HS130Lillehammer HS140Oslo HS134Oslo HS134Oberstdorf HS235Oberstdorf HS235Planica HS240Planica HS240punkty
31qq4825762832225472521424935339121227
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon
2018/2019		Wisła HS134Zakopane HS140Lahti HS130Willingen HS145Oslo HS134Vikersund HS240Planica HS240
--94---
Sezon
2020/2021		Wisła HS134Zakopane HS140Lahti HS130Râșnov HS97 (mikst)Planica HS240
43115
Sezon
2021/2022		Wisła HS134Bischofshofen HS142Zakopane HS140Willingen HS147 (mikst)Lahti HS130Oslo HS134 (mikst)Planica HS240
6352432
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
2015/201655.
2016/201732.
2017/201824.
2018/201935.
2020/20214.
2021/20223.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
201745.
201822.
201937.
202064.
20226.

Willingen Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
201819.
201914.
20211.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
201821.
201930.
202110.
20228.

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
2016/201737.
2017/201820.
2018/201924.
2020/202119.
2021/202218.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
2015niesklasyfikowany
201622.
201718.
201820.
201922.
20211.
202242.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

NrDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2Nota
1.5 września2021Kazachstan SzczuczyńskBurabajK-90HS-9996,0 m94,0 m258,6 pkt
2.5 września2021Kazachstan SzczuczyńskBurabajK-90HS-9993,5 m87,5 m221,4 pkt
3.11 września2021Rosja CzajkowskijSnieżynkaK-125HS-140133,0 m137,5 m253,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

NrDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2NotaLok.StrataZwycięzca
1.22 lipca2018Polska Wisłaim. Adama MałyszaK-120HS-134125,5 m129,0 m267,0 pkt3.13,6 pktKamil Stoch
2.5 września2021Kazachstan SzczuczyńskBurabajK-90HS-9996,0 m94,0 m258,6 pkt1.–
3.5 września2021Kazachstan SzczuczyńskBurabajK-90HS-9993,5 m87,5 m221,4 pkt1.–
4.11 września2021Rosja CzajkowskijSnieżynkaK-125HS-140133,0 m137,5 m253,9 pkt1.–
5.2 października2021Niemcy KlingenthalVogtland ArenaK-125HS-140129,0 m140,0 m259,7 pkt2.24,1 pktRyōyū Kobayashi

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2022

2015
Wisła HS134Hinterzarten HS108Courchevel HS132Einsiedeln HS117Hakuba HS131Hakuba HS131Czajkowski HS106Czajkowski HS140Ałmaty HS140Ałmaty HS140Hinzenbach HS94punkty
----------460
2016
Courchevel HS132Wisła HS134Hinterzarten HS108Einsiedeln HS117Hakuba HS131Hakuba HS131Czajkowski HS140Czajkowski HS140Hinzenbach HS94Klingenthal HS140punkty
dq-1871012----97
2017
Wisła HS134Hinterzarten HS108Courchevel HS132Hakuba HS131Hakuba HS131Czajkowski HS140Czajkowski HS140Hinzenbach HS94Klingenthal HS140punkty
-5191824165--137
2018
Wisła HS134Hinterzarten HS108Einsiedeln HS117Courchevel HS135Hakuba HS131Hakuba HS131Râșnov HS97Râșnov HS97Hinzenbach HS94punkty
3--7-----96
2019
Wisła HS134Hinterzarten HS108Courchevel HS135Zakopane HS140Hakuba HS131Hakuba HS131Hinzenbach HS94Klingenthal HS140punkty
11-1314--1512100
2021
Wisła HS134Wisła HS134Courchevel HS135Szczuczyńsk HS99Szczuczyńsk HS99Czajkowskij HS140Hinzenbach HS94Klingenthal HS140punkty
---111-2380
2022
Wisła HS134Wisła HS134Courchevel HS135Râșnov HS97Hinzenbach HS94Klingenthal HS140punkty
-----832
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował
 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2022

2018Wisła HS134Czajkowskij HS140 (mikst)
3-
2019Wisła HS134Hinterzarten HS108 (mikst)Zakopane HS140
--3
2021Czajkowskij HS140 (mikst)
1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
2013/2014niesklasyfikowany
2014/201516.
2015/20168.
2016/201717.
2017/201824.
2019/202042.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.DzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2Nota
1.14 lutego2015Finlandia LahtiSalpausselkäK-116HS-130123,5 m125,0 m267,4 pkt
2.1 marca2015Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK-125HS-142125,5 m121,0 m221,0 pkt
3.27 grudnia2016Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-SchanzeK-125HS-140128,0 m142,5 m302,5 pkt
4.26 lutego2017Stany Zjednoczone Iron MountainPine Mountain JumpK-120HS-133134,0 m131,5 m243,4 pkt
5.11 lutego2018Stany Zjednoczone Iron MountainPine Mountain JumpK-120HS-133126,5 m143,0 m263,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.DzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2NotaLok.StrataZwycięzca
1.14 lutego2015Finlandia LahtiSalpausselkäK-116HS-130123,5 m125,0 m267,4 pkt1.–
2.1 marca2015Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK-125HS-142125,5 m121,0 m221,0 pkt1.–
3.11 grudnia2015Norwegia RenaRenabakkeneK-99HS-111106,0 m102,5 m268,3 pkt2.9,4 pktAndrzej Stękała
4.12 grudnia2015Norwegia RenaRenabakkeneK-99HS-111105,0 m108,0 m258,7 pkt2.11,0 pktTilen Bartol
5.19 grudnia2015Finlandia RovaniemiOunasvaaraK-90HS-10096,0 m97,0 m253,1 pkt3.13,1 pktKarl Geiger
6.4 marca2016Norwegia VikersundVikersundbakkenK-105HS-117107,0 m113,5 m261,9 pkt3.1,3 pktRok Justin
7.5 marca2016Norwegia VikersundVikersundbakkenK-105HS-117115,5 m114,5 m263,4 pkt3.12,0 pktDavid Siegel
8.27 grudnia2016Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-SchanzeK-125HS-140128,0 m142,5 m302,5 pkt1.–
9.26 lutego2017Stany Zjednoczone Iron MountainPine Mountain JumpK-120HS-133134,0 m131,5 m243,4 pkt1.–
10.10 lutego2018Stany Zjednoczone Iron MountainPine Mountain JumpK-120HS-133134,0 m125,0 m268,7 pkt3.22,8 pktMarius Lindvik
11.11 lutego2018Stany Zjednoczone Iron MountainPine Mountain JumpK-120HS-133126,5 m143,0 m263,8 pkt1.–

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2019/2020

Sezon 2013/2014
Rena HS111Rena HS111Lahti HS130Lahti HS130Engelberg HS137Engelberg HS137Courchevel HS96Courchevel HS96Sapporo HS100Sapporo HS100Sapporo HS134Sapporo HS134Iron Mountain HS133Iron Mountain HS133Brotterode HS117Brotterode HS117Brotterode HS117Seefeld HS109Seefeld HS109Falun HS100Falun HS100Zakopane HS134Zakopane HS134Niżny Tagił HS134punkty
-----------------3452-----0
Sezon 2014/2015
Rena HS111Rena HS139Rena HS139Engelberg HS137Engelberg HS137Wisła HS134Wisła HS134Sapporo HS100Sapporo HS134Sapporo HS134Planica HS139Planica HS139Zakopane HS134Zakopane HS134Brotterode HS117Lahti HS130Lahti HS130Iron Mountain HS133Iron Mountain HS133Titisee-Neustadt HS142Titisee-Neustadt HS142Titisee-Neustadt HS142Seefeld HS109Seefeld HS109Niżny Tagił HS134Niżny Tagił HS134punkty
132317--1315---2724---1423812311----401
Sezon 2015/2016
Rena HS111Rena HS111Rena HS139Rovaniemi HS100Rovaniemi HS100Engelberg HS137Engelberg HS137Garmisch-Partenkirchen HS140Garmisch-Partenkirchen HS140Willingen HS145Willingen HS145Sapporo HS100Sapporo HS134Sapporo HS134Bischofshofen HS140Bischofshofen HS140Planica HS139Planica HS139Zakopane HS134Zakopane HS134Iron Mountain HS133Iron Mountain HS133Brotterode HS117Vikersund HS117Vikersund HS117Czajkowski HS140Czajkowski HS140punkty
22634----162338711--1228-----33--538
Sezon 2016/2017
Vikersund HS117Vikersund HS117Vikersund HS117Ruka HS142Ruka HS142Engelberg HS140Engelberg HS140Titisee-Neustadt HS142Titisee-Neustadt HS142Garmisch-Partenkirchen HS140Garmisch-Partenkirchen HS140Sapporo HS100Sapporo HS134Sapporo HS134Bischofshofen HS140Bischofshofen HS140Erzurum HS140Erzurum HS140Brotterode HS117Brotterode HS117Planica HS139Planica HS139Iron Mountain HS133Iron Mountain HS133Rena HS139Rena HS139Zakopane HS134Zakopane HS134Czajkowski HS140Czajkowski HS140punkty
81210271714-------3635------211124----430
Sezon 2017/2018
Whistler HS104Whistler HS104Ruka HS142Ruka HS142Engelberg HS140Engelberg HS140Titisee-Neustadt HS142Titisee-Neustadt HS142Bischofshofen HS140Bischofshofen HS140Erzurum HS140Erzurum HS140Sapporo HS100Sapporo HS137Sapporo HS137Planica HS138Planica HS138Iron Mountain HS133Iron Mountain HS133Brotterode HS117Brotterode HS117Klingenthal HS140Klingenthal HS140Rena HS139Rena HS139Zakopane HS140Zakopane HS140Czajkowskij HS140punkty
-----------------3133554-----300
Sezon 2019/2020
Vikersund HS117Vikersund HS117Ruka HS142Ruka HS142Bischofshofen HS142Bischofshofen HS142Klingenthal HS140Klingenthal HS140Sapporo HS137Sapporo HS137Planica HS138Planica HS138Brotterode HS117Brotterode HS117Iron Mountain HS133Iron Mountain HS133Predazzo HS135Predazzo HS135Rena HS139Lahti HS130Lahti HS130punkty
16401092712--3821-----------106
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  - zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
201457.
201518.
20169.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

NrDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2Nota
1.19 września2015Norwegia OsloMidtstubakkenK-95HS-106101,5 m99,5 m250,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

NrDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2NotaLok.StrataZwycięzca
1.19 września2015Norwegia OsloMidtstubakkenK-95HS-106101,5 m99,5 m250,8 pkt1.–
2.10 września2016Norwegia LillehammerLysgårdsbakkenK-123HS-138129,5 m126,0 m270,7 pkt2.7,0 pktJoacim Ødegård Bjøreng
3.11 września2016Norwegia LillehammerLysgårdsbakkenK-123HS-138131,0 m139,0 m236,3 pkt3.22,9 pktMarkus Eisenbichler

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2018

2014
Kranj HS109Kranj HS109Wisła HS134Wisła HS134Kuopio HS127Kuopio HS127Frenštát pod Radhoštěm HS106Frenštát pod Radhoštěm HS106Klingenthal HS140Klingenthal HS140Stams HS115Stams HS115Trondheim HS140Trondheim HS140punkty
--------16302825251844
2015
Kranj HS109Kranj HS109Wisła HS134Wisła HS134Kuopio HS127Kuopio HS127Frenštát pod Radhoštěm HS106Frenštát pod Radhoštěm HS106Stams HS115Stams HS115Oslo HS106Oslo HS106Klingenthal HS140Klingenthal HS140punkty
--3539----619185656184
2016
Kranj HS109Kranj HS109Kuopio HS127Kuopio HS127Frenštát pod Radhoštěm HS106Frenštát pod Radhoštěm HS106Lillehammer HS138Lillehammer HS138Stams HS115Stams HS115Wisła HS134Wisła HS134Klingenthal HS140Klingenthal HS140punkty
------23112096816291
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  – zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
2013/2014163.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup

stan po zakończeniu sezonu 2020/2021

Sezon 2013/2014
VillachVillachSzczyrkSzczyrkKuopioKuopioKranjKranjZakopaneZakopaneFrenstatFrenstatEinsiedelnEinsiedelnRâșnovRâșnovNotoddenNotoddenBrattleboroBrattleboroRâșnovRâșnovZakopaneZakopanepunkty
3026--------------2914------26
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  − zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

Uwagi

  1. ↑ a b Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Daniel-André Tande, Robert Johansson, Marius Lindvik
  2. ↑ a b Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Andreas Stjernen, Johann André Forfang, Robert Johansson
  3. ↑ a b Skład zespołu: Silje Opseth, Robert Johansson, Maren Lundby, Halvor Egner Granerud
  4. ↑ a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Johann André Forfang, Robert Johansson, Halvor Egner Granerud
  5. ↑ a b Skład zespołu: Johann André Forfang, Daniel-André Tande, Halvor Egner Granerud, Marius Lindvik
  6. ↑ a b Skład zespołu: Joacim Ødegård Bjøreng, Halvor Egner Granerud, Phillip Sjøen, Johann André Forfang
  7. ↑ a b Skład zespołu: Marius Lindvik, Are Sumstad, Robin Pedersen, Halvor Egner Granerud
  8. ↑ a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Halvor Egner Granerud, Silje Opseth, Marius Lindvik

Przypisy

  1. ↑ Wisla (POL) Men's HS134 Extended start list. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
  2. ↑ TCS: Halvor Egner Granerud, czyli norweski „artysta” na skoczni. eurosport.onet.pl, 2015-12-31. [dostęp 2015-12-31].
  3. ↑ GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  4. ↑ GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  5. ↑ GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2020-05-18]. (ang.).
  6. ↑ GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2020-05-18]. (ang.).
  7. ↑ GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2020-05-18]. (ang.).
  8. ↑ a b c d e GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  9. ↑ a b GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2020-05-18]. (ang.).
  10. ↑ GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2021-06-07]. (ang.).
  11. ↑ a b c d e GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-06-08]. (ang.).
  12. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Niżnym Tagile: Triumf Graneruda, Zniszczoł szósty, wpadka Eisenbichlera!. skijumping.pl, 2020-12-05. [dostęp 2021-06-08].
  13. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Rasnovie: Kobayashi wygrywa, Stoch drugi, dyskwalifikacja Graneruda!. skijumping.pl, 2021-02-19. [dostęp 2021-06-08].
  14. ↑ Dominik Formela: Halvor Egner Granerud zakażony koronawirusem!. skijumping.pl, 2021-03-03. [dostęp 2021-06-08].
  15. ↑ a b c d GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  16. ↑ GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
  17. ↑ Dominik Formela: Markeng i Opseth mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2019-03-30. [dostęp 2019-09-25].
  18. ↑ Dominik Formela: Lindvik i Kvandal letnimi mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2020-10-16. [dostęp 2021-06-08].
  19. ↑ Dominik Formela: Tande i Opseth indywidualnymi mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2020-10-30. [dostęp 2021-06-08].
  20. ↑ Adam Bucholz: Westerheim i Opseth mistrzami Norwegii na Midtstubakken. skijumping.pl, 2021-10-30. [dostęp 2022-04-25].
  21. ↑ Dominik Formela: Tande i Lundby najlepsi w Norwegii. skijumping.pl, 2016-10-29. [dostęp 2018-08-10].
  22. ↑ Dominik Formela: Tande i Lundby letnimi mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2017-10-28. [dostęp 2018-08-10].
  23. ↑ Martyna Szydłowska: Akershus mistrzem Norwegii. Sorsell, Sklett i Ingvaldsen zakończyli karierę. skokinarciarskie.pl, 2015-03-29. [dostęp 2018-08-10].
  24. ↑ Dominik Formela: Akershus drużynowym mistrzem Norwegii. skijumping.pl, 2016-10-30. [dostęp 2018-08-10].
  25. ↑ a b Dominik Formela: Za nami konkursy drużynowe Mistrzostw Norwegii. skijumping.pl, 2020-10-31. [dostęp 2021-06-08].
  26. ↑ NM Laghopp 2018. skiforbundet.no, 2019-03-30. [dostęp 2019-09-25]. (norw.).
  27. ↑ Dominik Formela: Lundby i Johansson letnimi mistrzami Norwegii, Oppland najlepszym okręgiem. skijumping.pl, 2019-10-26. [dostęp 2020-05-18].
  28. ↑ a b Dominik Formela: Skok Tandego na wagę złota. skijumping.pl, 2021-10-31. [dostęp 2022-04-25].
  29. ↑ Adrian Dworakowski: Zespół Bardala drużynowym Mistrzem Norwegii. skijumping.pl, 2014-03-30. [dostęp 2018-08-10].

Bibliografia

Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (mamucia skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Skoczek.svg

Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Skoczek.svg

Zdobywcy Pucharu Świata w skokach narciarskich
Zwycięzcy Letniego Grand Prix w skokach narciarskich
  • mężczyźni
  • kobiety
Mistrzowie Norwegii w skokach narciarskich
Indywidualnie
Skocznia normalna
indywidualnie
Skocznia duża
indywidualnie
Drużynowo

Media użyte na tej stronie

FIS Crystal Globe.svg
Autor: Staszek Szybki Jest, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kryształowa Kula FIS
Bronze medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Brązowy medal z pucharem.
Gold medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Złoty medal z pucharem.
FIS silver medal.png
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape, GIMP and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Srebrny medal FIS
FIS gold medal.png
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Złoty medal FIS
FIS bronze medal.png
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape, GIMP and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Brązowy medal FIS
Silver medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Srebrny medal z pucharem.
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Civil Ensign of Switzerland.svg
Flag of Switzerland at sea
Flag of Japan (bordered).svg
Flag of Japan (bordered, unrounded corners)
Flag of Slovenia (bordered).svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Canada (bordered).svg
Flag of Canada with a black border
20170106 VST Bischofshofen 4135.jpg
(c) Ailura, CC BY-SA 3.0 AT
FIS Ski Jumping World Cup, Four Hills Tournament, Bischofshofen 2017.