Hanna Zdanowska

Hanna Zdanowska

Hanna Zdanowska (2014)
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1959 Łódź
Prezydent Łodzi
Okres	od 13 grudnia 2010
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Poprzednik	Paweł Paczkowski (p.f.)
Odznaczenia

Hanna Elżbieta Zdanowska z domu Aleksandrzak (ur. 23 marca 1959 w Łodzi) – polska inżynier środowiska, samorządowiec i polityk, posłanka na Sejm VI kadencji, od 2010 prezydent Łodzi.

Życiorys

Działalność do 2010

Urodziła się i wychowała w Łodzi, gdzie uczęszczała do szkoły podstawowej i średniej^[1]. Świadectwo maturalne uzyskała w XXVI Liceum Ogólnokształcącym w Łodzi. Ukończyła studia z zakresu inżynierii środowiska na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Łódzkiej^[2]. W latach 80. była m.in. majstrem na łódzkich budowach na Radogoszczu i Retkini^[3].

Prowadziła własną działalność gospodarczą w przemyśle odzieżowym^[4]. Przez sześć lat była dyrektorem biura Łódzkiej Izby Przemysłowo-Handlowej. W 2005 bez powodzenia kandydowała do Senatu z ramienia Platformy Obywatelskiej w okręgu sieradzkim^[5]. W 2006 została członkinią tej partii; w tym samym roku z jej listy uzyskała mandat radnej Rady Miejskiej w Łodzi^[6]. W styczniu 2007 zrezygnowała z zasiadania w niej w związku z powołaniem na stanowisko zastępcy prezydenta miasta ds. związanych z edukacją, sportem, a także funduszami unijnymi^[7].

W 2007 została wybrana do Sejmu z listy Platformy Obywatelskiej. Kandydując w okręgu łódzkim, uzyskała wówczas 11 506 głosów. Pełniła funkcję wiceprzewodniczącej Polsko-Tajwańskiego Zespołu Parlamentarnego^[8].

Była przeciwna referendum w sprawie odwołania Jerzego Kropiwnickiego z funkcji prezydenta Łodzi (2010)^[9].

Prezydent Łodzi

I kadencja

Hanna Zdanowska podczas debaty przed drugą turą wyborów prezydenckich w Łodzi (2010)

W wyborach samorządowych w 2010 została zgłoszona jako kandydatka na prezydenta Łodzi z ramienia Platformy Obywatelskiej. W pierwszej turze wyborów z 21 listopada 2010 zdobyła 69 613 (34,04%) głosów, zajmując pierwsze miejsce wśród kandydatów^[10]. 5 grudnia tego samego roku zwyciężyła w drugiej turze wyborów z Dariuszem Jońskim z wynikiem 60,65% głosów^[11], 13 grudnia została zaprzysiężona na stanowisko prezydenta miasta^[12], stając się pierwszą w historii kobietą kierującą administracją miejską Łodzi^[13].

Z jej inicjatywy przebudowano trasę W-Z, łączącą dwa największe w Łodzi osiedla: Retkinię i Widzew Wschód. Przystąpiono również do realizacji nowego budynku dworca stacji Łódź Fabryczna, kontynuowano pracę przy rewitalizacji zabytkowej elektrociepłowni EC-1 i tworzeniu Nowego Centrum Łodzi. Stworzono i realizowano projekt rewitalizacji łódzkich kamienic „Mia100 kamienic”^[13].

Dwukrotnie w toku kadencji były podejmowane próby zorganizowania referendum w sprawie jej odwołania. W 2012 grupa inicjatywna zarzucała jej działania prowadzące m.in. do powiększenia zadłużenia miasta, likwidacji placówek oświatowych czy złego stanu komunikacji miejskiej. W 2013 inicjatorzy zawiązali Komitet Wyborczy Wyborców „Ratujmy Nasze Miasto”, zarzucający drogie inwestycje i nakładanie dodatkowych obciążeń np. w zakresie czynszów czy opłat za użytkowanie wieczyste i wywóz śmieci. W obu przypadkach nie zebrano odpowiedniej liczby podpisów do przeprowadzenia głosowania^[13].

W tym samym roku ośmioro radnych, usuniętych z PO w związku z zagłosowaniem wbrew stanowisku klubu, utworzyło klub Łódź 2020, który zaczął współpracować z opozycyjnymi radnymi z PiS i SLD, w wyniku czego Hanna Zdanowska straciła większość w radzie miejskiej^[13].

II kadencja

Hanna Zdanowska na odnowionej ulicy Piotrkowskiej (2013)

Hanna Zdanowska podczas VIII Europejskiego Forum Gospodarczego w Łodzi (2015)

W 2014 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję, wygrywając w pierwszej turze głosowania z wynikiem 54,08% głosów^[12]. W 2015 była jednym z założycieli komitetu wyborczego Bronisława Komorowskiego w wyborach prezydenckich^[14].

W drugiej kadencji z inicjatywy prezydent zrealizowano w mieście m.in. inwestycje sportowe^[15], na które przeznaczono prawie 400 milionów złotych^[16]. Zrealizowane zostały m.in. stadion miejski dla Widzewa przy al. Piłsudskiego, trybuna i mała hala przy al. Unii, obiekty treningowe „Minerska” i „Łodzianka” oraz Centrum Sportów Motorowych^[15][16].

Hanna Zdanowska działała na rzecz organizacji w Łodzi Expo 2022, do którego prawa uzyskało jednak Buenos Aires^[15]. Łódź została natomiast w 2018 wybrana na organizatora Expo Horticultural w 2024^[17].

W listopadzie 2016 prokurator przedstawił jej zarzuty posłużenia się poświadczającymi nieprawdę dokumentami przy zawieraniu w 2008 i 2009 umów kredytowych, do popełnienia tych czynów Hanna Zdanowska nie przyznała się^[18]. Po kilku miesiącach postępowanie w zakresie głównego zarzutu umorzono^[19]. W sierpniu 2017 prokurator skierował do sądu akt oskarżenia, w którym została oskarżona o poświadczenie nieprawdy we wniosku kredytowym swojego partnera^[20]. W marcu 2018 w pierwszej instancji została skazana nieprawomocnie za ten czyn na karę grzywny w łącznej kwocie 20 tysięcy złotych^[21]. Wyrok ten uprawomocnił się we wrześniu 2018 na skutek wyroku wydanego w drugiej instancji przez Sąd Okręgowy w Łodzi^[21]. W związku z zarzutami prokuratorskimi, 26 listopada 2016 pod hasłem „Murem za Hanką”, odbył się przemarsz łodzian, będący wyrazem poparcia dla prezydent^[22].

III kadencja

W wyborach samorządowych w 2018 po raz trzeci została wybrana na prezydenta Łodzi, otrzymując w pierwszej turze głosowania 70,22% głosów^[23].

Do czterdziestoosobowej Rady Miejskiej w Łodzi sygnowany jej nazwiskiem komitet (tworzony przez PO, Nowoczesną, PSL, SLD i Inicjatywę Polska) wprowadził 32 radnych^[24]. W czerwcu 2019 znalazła się w krajowym sztabie wyborczym Koalicji Obywatelskiej, powołanym w związku z wyborami parlamentarnymi^[25]; zrezygnowała z udziału w nim po ogłoszeniu przez lidera PO Grzegorza Schetynę wstępnej czołówki listy kandydatów^[26].

Życie prywatne

Hanna Zdanowska była mężatką, z mężem rozwiodła się w 1997. Z tego związku ma syna Roberta, artystę, absolwenta ASP w Łodzi^[13][27]. Również od 1997 w związku nieformalnym z Włodzimierzem, przedsiębiorcą branży tekstylnej^[28].

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2015)^[29]
• Brązowa Odznaka „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej” (2013)^[30]
• Srebrny Medal za Zasługi dla Policji (2011)^[31]
• Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża III stopnia (2014)^[32]
• Medal „Pro Patria” (2013)^[33]
• Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego (2015)^[34]
• Medal Za zasługi dla Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ

Przypisy

Bibliografia

• Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2012-01-09].