Hans Knauß
Hans Knauß (2017) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub | WSV Schladming | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Hans Knauß (ur. 9 lutego 1971 w Schladming) – austriacki narciarz alpejski, wicemistrz olimpijski oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata.
Kariera
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Hans Knauß pojawił się w 1988 roku, kiedy wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Madonna di Campiglio. Zajął tam między innymi dwunaste miejsce w supergigancie i dwudzieste w kombinacji. Jeszcze dwukrotnie startował na imprezach tego cyklu, najlepszy wynik osiągając podczas mistrzostw świata juniorów w Zinal w 1990 roku, gdzie był ósmy w supergigancie. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 28 listopada 1992 roku w Sestriere, zajmując 28. miejsce w gigancie. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 17 marca 1994 roku w Vail, zajmując trzecie miejsce w supergigancie. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie dwaj Norwegowie: Jan Einar Thorsen oraz Lasse Kjus. Łącznie 27 razy stawał na podium, odnosząc przy tym siedem zwycięstw: 17 grudnia 1995 roku w Alta Badia, 14 stycznia w Adelboden i 15 marca 2003 roku w Lillehammer wygrywał giganta, 17 grudnia 1995 roku w Valloire, 16 grudnia 1996 roku w Val d'Isère i 8 marca 1998 roku w Kvitfjell był najlepszy w supergigancie, a 23 stycznia 1999 roku w Kitzbühel zwyciężył w zjeździe. Ostatni raz na podium stanął 20 grudnia 2013 roku w Val Gardena, zajmując trzecie miejsce w zjeździe. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1998/1999, kiedy był piąty w klasyfikacji generalnej, czwarty w zjeździe, piąty w supergigancie i siódmy w klasyfikacji giganta. Knauß zajmował także drugie miejsce w klasyfikacji supergiganta w sezonach 1995/1996 i 1997/1998 oraz trzecie klasyfikacji giganta w sezonach 1996/1997 i 2002/2003.
Pierwszy medal na arenie międzynarodowej Austriak wywalczył w 1998 roku, kiedy podczas igrzysk olimpijskich w Nagano zdobył ex aequo ze Szwajcarem Didierem Cuche srebrny medal w supergigancie. Obu zawodników wyprzedził o 0,61 sekundy inny Austriak, Hermann Maier. Na tych samych mistrzostwach Knauß był także czwarty w gigancie. Uzyskał szósty czas pierwszego przejazdu oraz czwarty wynik drugiego, co dało mu ostatecznie czwarty łączny czas. Walkę o podium przegrał tam z Michaelem von Grünigenem ze Szwajcarii o 0,02 sekundy. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Vail w supergigancie wywalczył brązowy medal, ulegając o 0,01 sekundy Maierowi i Kjusowi, którzy ex aequo zwyciężyli. Cztery dni później Knauß zajął czwarte miejsce w zjeździe, walkę o medal przegrywając z Kjetilem André Aamodtem o 0,02 sekundy. Ostatni medal zdobył na mistrzostwach świata w Sankt Moritz w 2003 roku, zajmując drugie miejsce w gigancie. W zawodach tych rozdzielił na podium dwóch reprezentantów USA: Bode Millera i Erika Schlopy'ego. Blisko kolejnego medalu był podczas mistrzostw świata w Sestriere w 1997 roku, gdzie w supergigancie był czwarty. W walce o medal lepszy okazał się tam jego rodak, Günther Mader, który wyprzedził go o 0,06 sekundy.
Kilkukrotnie zdobywał medale mistrzostw Austrii, w tym złote w gigancie w latach 1994 i 1997[1]. W 1998 roku otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[2]. W grudniu 2004 roku został oskarżony o stosowanie niedozwolonych substancji (nandrolon) i zawieszony[3]. Próbka B także dała wynik pozytywny[4]. Austriak został ostatecznie zawieszony na dwa lata i w 2005 roku postanowił zakończyć karierę.
Po zakończeniu kariery narciarskiej startował w wyścigach samochodowych, głównie w seriach Porsche Supercup i FIA GT Championship. Pracował także jako konsultant dla austriackiej telewizji.
Jego brat, Bernhard Knauss, również był narciarzem.
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNF | 15 lutego | 1994 | Lillehammer | Kombinacja | 3:17,53 min | - | Lasse Kjus |
20. | 17 lutego | 1994 | Lillehammer | Supergigant | 1:32,53 min | +2,12 s | Markus Wasmeier |
2. | 16 lutego | 1998 | Nagano | Supergigant | 1:34,82 min | +0,61 s | Hermann Maier |
4. | 19 lutego | 1998 | Nagano | Gigant | 2:38,51 min | +1,20 s | Hermann Maier |
DNF | 21 lutego | 2002 | Salt Lake City | Gigant | 2:23,28 min | - | Stephan Eberharter |
Mistrzostwa świata
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
9. | 13 lutego | 1996 | Sierra Nevada | Supergigant | 1:21,80 min | +0,83 s | Atle Skårdal |
16. | 17 lutego | 1996 | Sierra Nevada | Zjazd | 2:00,17 min | +2,11 s | Patrick Ortlieb |
DNF | 19 lutego | 1996 | Sierra Nevada | Kombinacja | 3:31,95 min | - | Marc Girardelli |
DSQ | 23 lutego | 1996 | Sierra Nevada | Gigant | 1:58,63 min | - | Alberto Tomba |
4. | 3 lutego | 1997 | Sestriere | Supergigant | 1:29,68 min | +0,39 s | Atle Skårdal |
7. | 12 lutego | 1997 | Sestriere | Gigant | 2:48,23 min | +1,99 s | Michael von Grünigen |
3. | 2 lutego | 1999 | Vail | Supergigant | 1:14,53 min | +0,01 s | Lasse Kjus Hermann Maier |
4. | 6 lutego | 1999 | Vail | Zjazd | 1:40,60 min | +0,59 s | Hermann Maier |
2. | 12 lutego | 2003 | Sankt Moritz | Gigant | 2:45,93 min | +0,03 s | Bode Miller |
Mistrzostwa świata juniorów
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
30. | 27 stycznia | 1988 | Madonna di Campiglio | Zjazd | 1:33,15 min | +2,90 s | Kaspar Gilgenrainer |
12. | 28 stycznia | 1988 | Madonna di Campiglio | Supergigant | 1:35,26 min | +1,69 s | Jeremy Nobis |
21. | 29 stycznia | 1988 | Madonna di Campiglio | Gigant | 2:05,55 min | +1,98 s | Gregor Grilc |
34. | 30 stycznia | 1988 | Madonna di Campiglio | Slalom | 1:42,30 min | +8,50 s | Stefan Szałamanow |
20. | 30 stycznia | 1988 | Madonna di Campiglio | Kombinacja | ? | ? | Konstantin Czistiakow |
10. | 5 kwietnia | 1989 | Aleyska | Zjazd | 1:28,93 min | +1,33 s | Ed Podivinsky |
8. | 22 marca | 1990 | Zinal | Supergigant | 1:24,30 min | +2,11 s | Kjetil André Aamodt |
11. | 24 marca | 1990 | Zinal | Gigant | 2:20,38 min | +3,15 s | Lasse Kjus |
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 1992/1993: 71.
- sezon 1993/1994: 39.
- sezon 1994/1995: 73.
- sezon 1995/1996: 6.
- sezon 1996/1997: 7.
- sezon 1997/1998: 5.
- sezon 1998/1999: 5.
- sezon 1999/2000: 18.
- sezon 2000/2001: 32.
- sezon 2001/2002: 21.
- sezon 2002/2003: 10.
- sezon 2003/2004: 9.
- sezon 2004/2005: 88.
Zwycięstwa w zawodach
- Alta Badia – 17 grudnia 1995 (gigant)
- Valloire – 17 grudnia 1995 (supergigant)
- Val d'Isère – 16 grudnia 1996 (supergigant)
- Kvitfjell – 8 marca 1998 (supergigant)
- Kitzbühel – 23 stycznia 1999 (zjazd)
- Adelboden – 14 stycznia 2003 (gigant)
- Lillehammer – 15 marca 2003 (gigant)
- 7 zwycięstw (3 giganty, 3 supergiganty i 1 zjazd)
Pozostałe miejsca na podium
- Vail – 17 marca 1994 (supergigant) – 3. miejsce
- Park City – 25 listopada 1995 (gigant) – 3. miejsce
- Val d'Isère – 10 grudnia 1995 (supergigant) – 3. miejsce
- Kitzbühel – 14 stycznia 1996 (kombinacja) – 2. miejsce
- Happo One – 3 marca 1996 (supergigant) – 3. miejsce
- Park City – 25 listopada 1996 (gigant) – 2. miejsce
- Breckenridge – 30 listopada 1996 (gigant) – 3. miejsce
- Beaver Creek – 6 grudnia 1997 (supergigant) – 3. miejsce
- Val d'Isère – 14 grudnia 1997 (gigant) – 3. miejsce
- Garmisch-Partenkirchen – 1 lutego 1998 (supergigant) – 2. miejsce
- Crans-Montana – 14 marca 1998 (gigant) – 2. miejsce
- Kranjska Gora – 5 stycznia 1999 (gigant) – 3. miejsce
- Schladming – 9 stycznia 1999 (supergigant) – 3. miejsce
- Wengen – 16 stycznia 1999 (zjazd) – 3. miejsce
- Ofterschwang – 27 lutego 1999 (gigant) – 2. miejsce
- Sankt Moritz – 3 lutego 2002 (gigant) – 3. miejsce
- Park City – 22 listopada 2003 (gigant) – 3. miejsce
- Vail – 6 grudnia 2003 (zjazd) – 2. miejsce
- Vail – 7 grudnia 2003 (supergigant) – 3. miejsce
- Val Gardena – 20 grudnia 2003 (zjazd) – 3. miejsce
Bibliografia
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-27)]. (ang.)
- Profil na Alpine Ski Database (ang.)
Przypisy
- ↑ ÖSV-Siegertafel. oesv.at. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (niem.)
- ↑ Staatliche Auszeichnungen bis 2008 (niem.)
- ↑ Austrian skier claims innocence in doping case (ang.)
- ↑ Austrian Skier Hans Knauss Suspended. skinet.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (ang.)
Media użyte na tej stronie
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Autor: Manfred Werner (Tsui), Licencja: CC BY-SA 4.0
Hans Knauß at the gala for the Austrian Sports Personalities of the Year 2017, at Marx Halle (Sankt Marx, Vienna, Austria).