Harald Schmidt

Harald Schmidt
Ilustracja
Harald Schmidt (2015)
Imię i nazwiskoHarald Franz Schmidt
Data i miejsce urodzenia18 sierpnia 1957
Neu-Ulm
Zawódaktor, satyryk, prezenter

Harald Franz Schmidt[1] (ur. 18 sierpnia 1957 w Neu-Ulm) – niemiecki aktor, komik, prezenter telewizyjny i scenarzysta. Gospodarz dwóch popularnych niemieckich programów rozrywkowych – Die Harald Schmidt Show (Sat.1, 1995-2003) i Harald Schmidt (ARD, 2004–2007)[2].

Życiorys

Urodził się w Neu-Ulm jako syn Marthy i Antona Schmidtów[3], Niemców sudeckich przesiedlonych po II wojnie światowej do Niemiec.

Ukończył Szkołę Muzyki Kościelnej w Rottenburgu i podjął pracę jako organista w Nürtingen. Jednocześnie uzupełniał wykształcenie, zdając maturę. W latach 1978–1981 studiował aktorstwo w Stuttgarcie, a następnie podjął pracę w Teatrze Miejskim w Augsburgu (1981-1984). W latach 1984–1989 pracował w renomowanym kabarecie Kom(m)ödchen w Düsseldorfie. Tam też w roku 1985 rozpoczął karierę solową. Od roku 1988 regularnie występuje w telewizji jako artysta kabaretowy i prezenter. Od października 1992 do maja 1995 prowadził program Verstehen Sie Spaß?.

Powszechną sławę w Niemczech przyniosła mu własna audycja pod tytułem Harald Schmidt Show emitowana w latach 1995–2003 przez prywatną stację telewizyjną Sat 1. W latach 2004-2011 prowadzi własną audycję w pierwszym programie niemieckiej telewizji publicznej. Ponadto nieregularnie występuje w rolach teatralnych i filmowych. Nowym pomocnikiem w dwóch odcinkach programu Harald Schmidt (2005 i 18 kwietnia 2007) został Oliver Pocher, z którym Schmidt jako stworzył kolejny programu Schmidt & Pocher (2007-2009). Następnie w latach 2011-2014 prowadził program The Harald Schmidt Show na antenie Sat. 1 i Sky. Od 2017 do 2020 prowadził swój program Schmidts Daily na stronie internetowej tygodnika Der Spiegel[4]. Jest jednym z ambasadorów fundacji Deutsche Depressionshilfe[5]. Od 2021 roku prowadzi audycje radiową Raus aus der Depression na antenie NDR Info.

Sporadycznie występuje także w produkcjach filmowych i serialach m.in.: 7 krasnoludków – historia prawdziwa (2004), Nasz Charly (2008) Rosamunde Pilcher (2016, 2019).

Zamieszkał w Kolonii w Niemczech wraz ze swoją partnerką Ellen Hantzsch. Mają dwie córki - Nele (ur. 1995) i Amelie (ur. 2005) oraz dwóch synów - Petera (ur. 1998) i młodszego (ur. 2007). Jego najstarszy syn Robert Hannes (ur. 1994) pochodzi z wcześniejszego związku.

Krytycyzm

Zwłaszcza w pierwszych latach emisji Die Harald Schmidt Show, Schmidt był czasem krytykowany za wyśmiewanie się z mniejszości, takich jak obcokrajowcy czy geje. W swoim programie naśladował też Adolfa Hitlera (w jednym z nich jako Hitler ostrzegał młodych ludzi, by nie głosowali na partie rasistowskie i nacjonalistyczne). Bardziej nieortodoksyjne i niepoprawne politycznie dowcipy Schmidta przyniosły serialowi reputację telewizji kultowej, a jego zwolennicy oskarżyli krytyków o niezdolność do zrozumienia satyry[6].

W późniejszych latach pierwszej emisji w Sat.1 Harald Schmidt Show (ok. 2001–2003), Schmidt stał się ulubieńcem krytyków ze względu na swoje „intelektualne” poczucie humoru, zwłaszcza za to, że zawiera wiele odniesień do kultury wysokiej - literatury, teatru, muzyki klasycznej, malarstwa czy kina, a także historii i filozofii.

Kontrowersje wokół dowcipów o Polakach

Harald Schmidt w drugiej połowie lat 90. zasłynął z tzw. polskich żartów (niem. Polenwitze). W swoim popularnym programie nadawanym w godzinach największej oglądalności Die Harald Schmidt Show przedstawiał często Polaków w sposób stereotypowy.

Niemieccy korespondenci i przedstawiciele niemieckich fundacji w Polsce wystosowali protest do szefostwa Sat1 pisząc: „Schmidt pozwala sobie na antypolskie dowcipy, prezentujące naszych sąsiadów, jako bandę złodziei i nierobów. Jego prymitywizm wznieca rasizm i wrogość wobec cudzoziemców, a jego żarty są pogardliwe i uwłaczają Polakom”. Aby Schmidt mógł skonfrontować swoje negatywne wyobrażenia o Polsce z rzeczywistością, polski ambasador w Niemczech Andrzej Byrt zaprosił Schmidta do Polski. Ten jednak odmówił i nie skorzystał z oferty[7][8][9].

Harald Schmidt wywoływał również reakcje polskich polityków. Były senator Zbigniew Zychowicz w swoim przemówieniu na 87. posiedzeniu Senatu RP nazwał Schmidta „polakożercą”[10].

W 2008 r. reżyser Stanisław Krzemiński w programie Menschen bei Maischberger wręczył Schmidtowi świadectwo darowizny samochodu złożonego w Polsce z nie całkiem legalnych części i bilet lotniczy do Warszawy, gdzie miał ten samochód odebrać[11][12].

Kontrowersje wokół żartów z komór gazowych

W swoim najnowszym programie prowadzonym wspólnie z Olivierem Pocherem w publicznym kanale telewizyjnym ARD, Schmidt i Pocher rozpętali skandal naigrawając się z komór gazowych:

  • „Ciekawe, co można, a właściwie, czego nie można powiedzieć w niemieckiej telewizji” – zastanawiał się w swoim programie Schmidt.
  • „Aby to zbadać, skonstruowałem nazimeter, urządzenie, które piszczy, gdy mówi się coś, co w naszym kraju jest niepoprawne politycznie” – odpowiedział mu Pocher.

Prowadzący zaczęli rozmawiać o tym, że w łazience jednego z nich zepsuł się prysznic. Gdy tylko Schmidt wypowiedział to ostatnie słowo, nazimeter wydał z siebie piskliwy dźwięk.

  • „Wiesz, a ja mam problemy z kuchenką gazową” – żartował Pocher. I znowu urządzenie zaczęło piszczeć.

Na żarty Schmidta i Pochera zareagowała gmina żydowska w Niemczech. Majid Khoshlessan rzeczniczka gminy oświadczyła: „Prowadzący powinni ponieść konsekwencje, takie żarty nie mogą mieć miejsca nigdzie na świecie, a już szczególnie w Niemczech”[13].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Personalidade: Harald Schmidt (West Germany) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2021-07-09].
  2. ↑ Harald Schmidt (ang.). Listal. [dostęp 2021-02-04].
  3. ↑ Tina Gaedt: Anton Schmidt (93) stirbt nach Sturz in Esslinger Klinik (niem.). „Bild”, 8 stycznia 2010. [dostęp 2021-02-04].
  4. ↑ Harald Schmidt arbeitet für SPIEGEL DAILY, „Der Spiegel”, 15 maja 2017, ISSN 2195-1349 [dostęp 2022-01-20] (niem.).
  5. ↑ "Wenn schon sterben - woran bitte?", www.fr.de, 19 września 2008 [dostęp 2022-01-20] (niem.).
  6. ↑ Sascha Klettke: Best of Harald Schmidt: Hundeaugen und Hitler (niem.). „Der Spiegel”, 15 czerwca 2007. [dostęp 2021-07-09].
  7. ↑ Piotr Cywiński: „Polska mnie interesuje”. Rozmowa z Haraldem Schmidtem, telewizyjnym showmanem (pol.). „Wprost”, 16 grudnia 2007. [dostęp 2021-02-04].
  8. ↑ Piotr Cywiński: I śmieszno, i smutno (pol.). „Wprost”, 18 grudnia 2007. [dostęp 2021-02-04].
  9. ↑ Zabrakło dowcipów o Polakach? (pol.). „Wprost”, 9 grudnia 2003. [dostęp 2021-02-04].
  10. ↑ 87. posiedzenie Senatu RP, Senat RP, 1 sierpnia 2001 [zarchiwizowane z adresu 2002-03-24].
  11. ↑ Jörg Thomann: Werden Sie so schlecht bezahlt? (niem.). „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, 27 lutego 2008. [dostęp 2021-07-09].
  12. ↑ Reaktion auf Polen-Witze: Schmidt bekommt VW-Golf geschenkt (niem.). Inside Digital, 2008-02-27.
  13. ↑ Niemiecka telewizja kpi z nazistowskich zbrodni, Dziennik.pl, 16 listopada 2007 [zarchiwizowane z adresu 2008-02-09].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Harald Schmidt (cropped).jpg
Autor: Kandschwar, Licencja: CC BY-SA 3.0
Harald Schmidt beim SWR UniTalk an der Johannes Gutenberg-Universität Mainz Fritz Frey spricht mit dem Entertainer über "Wie es Euch gefällt - Medienwelten zwischen Traumschiff und Tragödie"