Hennadij Lisenczuk

Hennadij Lisenczuk

Геннадій Лісенчук

Pełne imię i nazwisko	Hennadij Anatolijowycz Lisenczuk
Data i miejsce urodzenia	18 grudnia 1947 Żerdiewka
Wzrost	169 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1967 Silbud Połtawa 0 (0) 1968 Dnipro Krzemieńczuk 4 (-10) 1969 Szachtar Kadijewka 16 (-21) 1970–1972 Zoria Woroszyłowgrad 1 (0) 1973–1977 Tawrija Symferopol 121 (-94) 1978–1979 Krylja Sowietow Kujbyszew 56 (-60) 1980 Metałurh Zaporoże 15 (-?) 1981 Dnipro Dniepropetrowsk 0 (-0) 1981–1982 Kołos Nikopol 25 (-30)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1984 Kołos Nikopol 1985 Kołos Nikopol (dyrektor) 1986–1987 Kołos Nikopol 1988–1989 Sudnobudiwnyk Mikołajów 1989 Worskła Połtawa (asystent) 1990 Worskła Połtawa 1990–1991 Krywbas Krzywy Róg 1994–2012 Ukraina
Odznaczenia

Hennadij Anatolijowycz Lisenczuk, ukr. Геннадій Анатолійович Лісенчук, ros. Геннадий Анатольевич Лисенчук, Giennadij Anatoljewicz Lisienczuk (ur. 18 grudnia 1947 w Żerdiewce, w obwodzie tambowskim, Rosyjska FSRR) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji bramkarza, trener piłkarski. Kierownik wydziału piłki nożnej Narodowego Uniwersytetu Wychowania Fizycznego i Sportu Ukrainy, doktor pedagogicznych nauk w edukacji wychowania fizycznego i sportu, członek korespondent Akademii Nauk Ukrainy.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Zaczął grać w rodzinnej Żerdiewce w reprezentacji szkolnej, a później w zespole miejscowej fabryki cukru (wtedy uczył się w Technikum Przemysłu Cukrowego). W wieku 20 lat został piłkarzem klubu Silbud Połtawa. W 1968 przeszedł do Dnipra Krzemieńczuk, skąd w następnym roku przeniósł się do Szachtara Kadijewka. Stamtąd trafił do pierwszoligowej drużyny Zoria Woroszyłowgrad, która w 1970 został mistrzem ZSRR. Grał przeważnie w zespole rezerwowym. W międzyczasie studiował w Instytucie Budowy Maszyn w Woroszyłowgradzie, który ukończył w 1973 roku i zdobył tytuł inżyniera mechanika. Potem bronił bramki Tawrii Symferopol, w której rozegrał ponad 100 spotkań. W 1979 roku ukończył Państwowy Uniwersytet w Symferopolu na Wydziale Wychowania Fizycznego i otrzymał drugi dyplom „nauczyciel-trener piłki nożnej”. W Kryljach Sowietow Kujbyszew był kapitanem i jednym z liderów zespołu, nawet zrezygnował z propozycji przejścia do Spartaka Moskwa. Pod koniec kariery grał w Metałurhu Zaporoże, Dnipro Dniepropetrowsk i Kołosie Nikopol, gdzie w 1982 zakończył karierę piłkarską^[1].

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarską od 1982 do 1984 roku studiował w Wyższej Szkole Trenerskiej w Moskwie. W 1989 roku ukończył studia podyplomowe w Centralnym Instytucie Kultury Fizycznej w Moskwie. Od 1984 roku przez 4 lata pracował w nikopolskim klubie na stanowiskach głównego trenera oraz dyrektora. Następnie trenował kluby Sudnobudiwnyk Mikołajów, Worskła Połtawa i Krywbas Krzywy Róg. W latach 1991-1992 pracował jako starszy specjalista gier sportowych w ukraińskim Ministerstwie ds. Młodzieży i Sportu. Od 1993 - Prezes Stowarzyszenia Mini-Futbolu (Futsalu) Ukrainy. W 1994 objął stanowisku głównego trenera reprezentacji Ukrainy w futsalu, którą prowadził prawie 20 lat zdobywając wiele sukcesów. 29 listopada 2012 roku podał się do dymisji^[2].

Od 1996 - Członek Komitetu Technicznego Międzynarodowej Federacji Sportu Uniwersyteckiego (FISU). Od 1992 - Kierownik Wydziału piłki nożnej NUFWSU (Narodowy Uniwersytet Wychowania Fizycznego i Sportu Ukrainy). Członek Rady Naukowej NUFWSU, profesor, doktor nauk pedagogicznych, zasłużony trener Ukrainy, zasłużony pracownik Kultury Fizycznej i Sportu.

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• mistrz Pierwszej ligi ZSRR: 1978
• brązowy medalista Pierwszej ligi ZSRR: 1977, 1982
• brązowy medalista VII Spartakiady Narodów ZSRR: 1979 (reprezentacja Rosyjskiej FSRR)

Sukcesy trenerskie

• mistrz młodzieżowych mistrzostw świata: 1998, 2004, 2006
• wicemistrz Europy: 2001, 2003
• brązowy medalista mistrzostw świata: 1996
• brązowy medalista młodzieżowych mistrzostw świata: 1996
• 4. miejsce na mistrzostwach Europy: 2005

Odznaczenia

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1979
• tytuł Zasłużonego Trenera Ukrainy:
• Order „Za zasługi” II klasy: 2004^[3]
• Order Znak Honoru
• odznaka honorowa Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej „Za szczególny wkład w rozwój ukraińskiej piłki nożnej”

Przypisy

Bibliografia

• Hennadij Lisenczuk w bazie Historii i statystyki ukraińskiej piłki nożnej (ukr.)
• Hennadij Lisenczuk w bazie Football Facts (ros.)