Hennin

Christine de Pisan z synem – miniatura z 1 poł. XV wieku, przedstawiająca kobietę w czepcu siodłowym, pejoratywnie zwanym henninem
Fragment z obrazu Hansa Holbeina, ukazujący kobietę w czepcu stożkowatym z końca XV wieku. Jest to przykład drugiego rodzaju czepca, także zwanego henninem

Hennin – kobiece nakrycie głowy noszone głównie przez kobiety we Francji oraz Burgundii w 2 poł. XV wieku.

Pierwotnie ich pochodzenie łączy się ze wschodnim ubiorem kościelnym. Odbywając podróże do Cypru i Aleksandrii, Europejczycy musieli spotkać się z syryjskimi mitrami. Poza nimi upatruje się wpływów dostarczanych z Chin, gdzie noszono czepce w stylu hou z dynastii Wei i Tang[1].

Termin "hennin" pierwotnie odnosił się do czepca noszonego w 1 poł. XV wieku przez burgundzkie damy. Był to czepiec z dwoma rogami, pod którymi chowano upięte włosy w formie "ślimacznicy". Moda ta była ostro krytykowana przez duchowieństwo, bo kojarzyła się z czarcimi rogami. Pejoratywnie biskup określał takie czepce jako "hurte belin" (czyli "ubodź, baranie"), lecz dzieci szykanujące tak przystrojone kobiety, przeinaczyły zwrot na "au hennin"[2]. Termin ten został potem omyłkowo przeniesiony na rodzaj stożkowatego, sztywnego czepca z jednym rogiem, o których pisał w swej kronice zakonnik Monstrelet[3]. Czepiec był wykonany z białej tkaniny (zazwyczaj z jedwabiu, a u mniej wytwornych pań z płótna), a do niego dołączano chustę z muślinu, aksamitu lub koronki.

Następnie z mody dworskiej przeszedł do strojów ludowych i zakonnych. Różne jego odmiany rozpowszechniły się w silnie zmienionych formach. Niektóre z nich w Polsce zwane były kornetami (od fr. cornette – rożek). Nosiły je zakonnice ze sztywno wykrochmalonego płótna do czasu reformy strojów zakonnych, to jest do lat 60. XX wieku.

Zobacz też

Bibliografia

  • Francois Boucher, Historia Mody. Dzieje ubiorów od czasów prehistorycznych do końca XX wieku, Arkady, 2006, ISBN 83-213-4231-0

Przypisy

  1. Francois Boucher, Historia Mody. Dzieje ubiorów od czasów prehistorycznych do końca XX wieku, Arkady, 2006, s. 164
  2. Tamże, s. 163
  3. Hennin, czyli "czepce strzeliste jak dzwonnice", Tamże. s. 164

Media użyte na tej stronie